Studentje Ornithologie

Pontus studeert. Hij studeert ornithologie oftewel vogelkunde.
Hij vindt het erg leuk om vogeltjes te bestuderen en kijkt vol belangstelling hoe ze zich bewegen op de grond en in de lucht en vooral ook waar. Zo heeft hij al geleerd dat vogeltjes zich verstoppen onder de struiken maar dat hij met zijn goede neus dan best kan ruiken waar ze zitten. Als Pontus tijdens het lopen dus ineens onder een struik duikt kan ik er zeker van zijn dat er een vogel onder de struik uit komt schieten.
Bij mijn werk verblijven een paar zeer brutale kraaien die zich laten besluipen door Pontus maar hem heel goed in de smiezen houden zodat ze op tijd opvliegen met hun sarcastische kraaien lachje.
Alle vogeltjes zijn interessant vanachter het raam of om op je gatje te gaan zitten bekijken. Het liefst zou hij ze vangen maar hij weet dat dat niet gaat vanachter glas of aangelijnd want ja dat hij heeft hij al ondervonden: glas is hard als je er met je neus tegenaan springt en die lijn is niet langer dan anderhalve meter, daarna vlieg je ondersteboven.

Gisteravond heeft hij zijn eerste kalfsbot met vlees gehad en dat vond hij geweldig. Dat bot ging er nog niet aan maar om dat vlees eraf te halen en toch wat op het bot te knagen... hij heeft zich er prima mee vermaakt. Hij was op mijn werk en als er een puber te dicht in de buurt kwam pakte hij snel zijn bot in zijn bek en verstopte zich "Dit bot is echt van mij!"

Hij stinkt uit zijn giecheltje

De snijtanden zijn gewisseld, nu krijgt meneer kiezen. De stank in het bekkie is vreselijk... wat een putlucht. Maar ja, dat hoort er ook bij, veel kauwstaven dan maar weer om het leed zoveel mogelijk te verzachten.
Maar ja, die kauwstaven gebruikt hij voornamelijk om die andere twee de ogen uit te steken tot één van die twee het zat is en de kluif afpakt en, onder luid protest van Pontus, die kluif helemaal zelf opvreet. Uit opvoedkundig oogpunt vind ik het op dit moment ook niet verstandig om die kluif dan af te pakken van de groterts en aan Pontus terug te geven want hij is erg aan het uittesten.

Zijn wereldje wordt duidelijk groter. Hij krijgt in de gaten dat hij keuzes kan maken: Ik kom wél als ik geroepen/gefloten wordt of ik kom niet. Lastige fase voor mij maar met die twee anderen heb ik dit ook overleefd dus dit zal ook wel goedkomen. Ik denk dat het tijd wordt voor een sessie Rhoonse Grienden met al die kleine paadjes waar je oeverloos afslagen kan nemen zodat hij gedwongen wordt om op mij te letten en te komen omdat hij me anders kwijt is.

Intussen leert de kleine man om netjes te volgen en te gaan zitten op de zitfluit, ook de duur van het zitten en blijven zitten ben ik aan het verlengen. Tijdens het oefenen is hij echt super braaf!

Hoe dit creatuur ooit moet leren apporteren vraag ik me wel af... voorlopig vindt hij het veel grappiger om iets van de tafel af te grissen en er dan heel hard mee weg te rennen. Ramses was er altijd heel gemakkelijk toe te bewegen om het dan te komen brengen maar deze apekop niet, die komt alleen die vieze kleffe kluifjes brengen waar ik hem dan helemaal de hemel voor in prijs maar als het iets is wat ik écht wil hebben heeft hij dat dondersgoed in de gaten en dan komt hij lekker niet.
Ik krijg hem nog wel, binnenkort gaat hij een weekje op bootcamp bij Marianne, dat zal hem leren.

Poepje happen

Pontus heeft iets nieuws uitgevonden en hij vind het zelf heel grappig. Ramses vindt het minder grappig en ik vind het nogal onsmakelijk maar het gaat zo: Ramses gaat klaarstaan om te poepen en als de drol naar buiten komt hapt Pontus hem zo uit de anus. Hij vreet het niet op maar laat het meteen op de grond vallen maar het happen van zo'n uit de anus komende drol vindt hij echt een hele goeie grap. Ramses niet, die heeft privacy nodig om zijn ding te kunnen doen en reageert dus alsof hij aangerand wordt.
Ik probeer Pontus dus maar op voldoende afstand te houden als ik zie dat Ramses aanstalten maakt...
Bij Pandora gaat het niet, dat is een 'laag bij de grond poeper' dus die heeft geen last van de briljant bedachte grappen van Pontus.

Bezoekje aan de dierenarts

Vandaag zouden er drie katten naar de dierenarts voor de entingen. Nu hebben wij momenteel twee jongetjes te logeren en één van onze katten is dan altijd buiten en komt pas binnen als ze in bed liggen. De oudste poes weet gewoon wat er op het programma staat en zorgt dat ze weg is, gehaaid krengebeest. Er waren er dus twee afwezig op het moment dat we bijna moesten vertrekken.
Nu moest ook Pandora haar entingen nog en Pontus nog zijn Rabiës-enting dus na overleg met de dierenarts gingen we met 1 kat en twee honden.
Kleine Siamees was in orde. Pandora had een wratje op haar tandvlees en een bultje wat voor de zekerheid nader moet worden bekeken maar wat waarschijnlijk ook een wratje is. Verder was ze gelukkig in orde.
Pontus was ook in orde en ondeugend. Hij is ook nog eens helemaal bekeken, beluisterd en bevoeld en probeerde intussen de stethoscoop te stelen. Het prikje heeft hij niet gevoeld aangezien hij op dat moment druk was met een koekje te verorberen. Hij groeit gestaag verder want woog nu al 17,3 kg en dat is 100 gram per dag in de afgelopen week! Hij is vandaag exact 20 weken oud.
In de wachtkamer kwamen we een enorme tank van een bruine Labrador tegen die graag even wilde kennismaken met Pontus en zijn baasje kwam er braaf achteraan gewapperd, weerloos tegen 45+ kg lomp enthousiasme, met Pontus was hij gelukkig wel rustig. Pontus was zo onder de indruk van zoveel Labrador in één keer dat hij zich maar meteen van de onderkant liet zien.
"Over een jaar ziet hij (wijzend naar Pontus) er ook zo uit!", zei de eigenaar van de 'bruine beer' tegen mij. "Ik weet heel zeker dat dat niet zo is!", was mijn antwoord en achter de rug van de eigenaar lachte de dierenarts in haar vuistje. Volgens zijn eigenaar woog 'Bruintje Beer' 45 kilogram maar ik vermoed dat hij het gewicht een paar kilo naar beneden heeft afgerond want Bruin was echt ENORM.
Daarna mochten we weer naar huis en toen we thuis kwamen kwam ook 'krengebeest' al aangelopen in de wetenschap dat de kust weer veilig was.

Grote kleine vent

Het gaat nog altijd goed met de kleine apekop. Vrijdag woog hij 16,7 kg op de leeftijd van 19 weken en 1 dag.
Hij is al zijn kleine scherpe puppy snijtandjes al kwijt en heeft ook al 8 nieuwe, nog 4 die een stukje moeten groeien. Achterin zijn kaak zijn al kiezen aan het doorkomen. Hij is dus graag aan het kluiven op van alles en nog  wat maar het liefst op mijn vingers waarbij het de bedoeling is dat ik een beetje op zijn tandvlees duw. Hoe hij op dit idee gekomen is.... geen idee maar hij doet me er geen pijn mee. Nu die scherpe hoekspijkertjes nog wisselen en ik ben gelukkig.

Vandaag vond ik het een mooie dag om eens te beginnen met het volgen. Netjes meelopen kan hij in principe al wel maar volgen nog niet. Vanglijntje om, 80 % zalmbrokjes en gaan! Het ging eigenlijk best goed, het viel mij wel mee hoe lang de kleine smurf al kan focussen. Een paar kleine stukjes gedaan met nog wat zitfluit... hij heeft heel veel lekkere brokjes verdiend.

Vrijdag is hij op fotoshoot geweest. Ook daar heeft hij zich zeer keurig gedragen, op de bek aarde na die hij uit een plantenbak graaide in het voorbijgaan. Ben benieuwd hoe de foto's zijn geworden. Het zijn nog geen echte Bert Jonkhans Foto's.... die komen ook nog over niet al te lange tijd (hoop ik dan).

Op je beurt wachten

Zo moeilijk als je een kleine pup bent maar inmiddels gaat het al een stuk beter.
In de ochtend eet Pontus samen met de anderen in de keuken maar hij krijgt natuurlijk als laatste zijn eten. In het begin zette ik de bakken voor Pandora en Ramses neer maar moest in dezelfde beweging een aanstormende pup vangen. Nu staat hij netjes achteraan te wachten tot de rest heeft gekregen en eet, dan gaat hij heel hard kwispelen want dan is hij aan de beurt.
Als er een pensstaafje wordt uitgedeeld staat Pontus natuurlijk vooraan te springen "Ikikikikikikikik!" terwijl de twee anderen netjes zitten te wachten en die krijgen dus eerst. Hij krijgt pas als hij gestopt is met springen en rustig zit of staat (en dat kwartje valt steeds sneller).
Als ik het hele kluppie influit, buiten, hoeft hij niet te wachten. Wie het eerst komt krijgt het eerst dus hij zorgt wel dat hij er als eerste staat. Heel goed Pontus!

Little Valentine

Charmeurtje eerste klas!
Pontus werd deze week een middagje bij een buurvrouw geparkeerd die in oktober haar net geen 10 jarige Boxer heeft laten inslapen (Pandora's verloofde).
Leuk vond ze dat, weer eens een hond over de vloer, 'Maar hij mag bij mij niet op de bank hoor!'
Tuurlijk niet!

Aaahhhhhhh... mag ik op de bank?

Ik doe het gewoon als je even niet oplet. Valt het op dan?

Gelukt! Gezwicht voor mijn charmes!

En zo krijgt Pietje Bel alles voor elkaar met zijn leuke snuitje! Ze hebben wel een leuke middag gehad samen!

De kleine man ontwikkelt zich gestaag. Vorige week had hij nog 'Inspector Gadget Telescoop Poten', de poten schoven steeds meer uit tot Pontus net een steltloper was en bijna even hoog als Pandora (niet dat die zo groot is). Nu begint de rest wat bij te trekken: zijn staartje wordt wat dikker, zijn kontje wat breder, zijn koppie wat breder en minder puppy-achtig, zijn vacht wat langer en dikker en ... hij heeft al 8 parelwitte 'grote jongens tanden' in zijn bek. 

Zondag zijn we met twee pubermeiden van mijn werk even een half uurtje het bos en de sneeuw in geweest. Ook heel leuk.

Op een gegeven moment stoof Pontus er vandoor zo snel als hij kon lopen. We waren op een golfbaan terecht gekomen en Pontus zag een hole vlaggetje wapperen. Het was een 'hole-in one' want Pontus stoof er recht op af en probeerde in het vlaggetje te springen, dat was gelukkig wat te hoog voor hem en in de 'hole' paste hij ook al niet meer.

En het beste nieuws: Hij zit minder achter ons Siameesje aan maar ze liggen in de avond steeds vaker naast elkaar op de bank te slapen. Zo schattig!

Kleine pestkop

Pontus is druk aan het wisselen en heeft last van zijn bek. Om die reden heeft hij altijd een kluifje tot zijn beschikking om te voorkomen dat hij aan het meubilair gaat knagen of aan andere niet geschikte voorwerpen. Omdat hij weinig tanden heeft momenteel, gaat zo'n kluifje best lang mee want hij knaag en sabbelt een beetje maar echt veel kracht in zijn bek heeft hij (nog) niet. Die andere twee doen over zo'n zelfde kluifje ongeveer 5 minuten dus het is heel interessant om het kluifje van Pontus te stelen, vooral Pandora is er als de kippen bij als de bench van die kleine boef open gaat.
Inmiddels is een NEE wel genoeg om ze op andere gedachten te brengen want ze weet inmiddels dat het eigenlijk niet mag, wat natuurlijk niet wil zeggen dat ze het ook niet meer probeert.
Die kleine pestkop heeft inmiddels in de gaten dat ze zijn kluifje heel interessant vinden maar dat ze hem niet mogen pakken uit zijn bench. Daar heeft hij het volgende op gevonden: letterlijk knorrend van plezier (het is net een varkentje) loopt hij ererondjes met zijn kluifje langs Pandora en Ramses. "Kijk eens wat ik heheb, naanananaanaaa!"
Vervolgens laat hij hem ergens slingeren want hij heeft de focus van een vlo en dan is er altijd wel een liefhebber in de buurt die hem snel te pakken heeft. En dan ga je als kleine smurf er druk protesterend voor liggen, roepend om je mammie want 'die grote gemene hond heeft mijn kluifje gejat!' maar terug pikken gaat niet lukken.
Hij is voorlopig nog niet klaar met wisselen dus 'The battle of te bone' gaat nog wel even voortduren.

Ieder op z'n eigen manier

Vanmiddag lag er ineens sneeuw! Dolle pret is dat natuurlijk!
Pontus had al sneeuw gezien in de Ardennen maar toen was hij nog maar 9 weken oud en vond sneeuw vooral erg nattig en Pontus houdt niet zo van nattig.
Vanmiddag met de drie gangsters even naar de dijk om in de sneeuw te spelen en dan zie je toch dat ze dit alle drie op hun eigen manier beleven. Pandora verandert in een soort duikeleendje, als ik drie stappen doe heeft zij zich drie keer op de grond laten vallen om zich in de sneeuw te rollen. Lopen gaat op die manier niet zo vlug vooruit. Ramses gaat overal snuffelen en overal tegenaan plassen om 'gele sneeuw' te maken. Pontus gaat rennen, heel hard rennen! Hij kijkt niet op of om maar rent zo snel als zijn pootjes hem kunnen dragen en dat is al best snel. Hij was dus zomaar een heel stuk dijk afgerend en ik dacht "SJIIIIIIIIIIITTTTTTTTT, daar moet ik zo achteraan!" want hij lette nergens meer op terwijl hij normaal altijd bij mij, bij Pandora of bij Ramses in de buurt blijft. Nu niet, weg was hij! Niet dat het heel erg is want hij kan eigenlijk geen kant op... maar toch. Hij stuitte op spelende kinderen, wat hij wel interessant vond en een meneer met een hondje die ons tegemoet liep, ook heel interessant, dus hij kwam wel weer terug maar waar was mijn oplettende puppert naartoe? Ineens realiseerde hij zich toch dat er iets niet klopte en ging om zich heen staan kijken. Toen ik hem riep kwam hij gelukkig weer aangeflapperd. Maar toch gek, dat andere omstandigheden (zoals sneeuw) zoveel effect hebben op het gedrag.

Fotootjes van gisteren, nog zonder sneeuw

17 weken was de kleine wijsneus gisteren al weer. Hij groeit goed en gelijkmatig, beweegt goed, eet goed, gedraagt zich steeds beter. Hij is druk aan het wisselen, heeft onder en boven al twee grote snijtanden. Hij heeft op het moment een hele kleine overbeet ipv een scharend gebit, dat moeten we dus even in de gaten houden.