Afgelopen week was een week waar ik lang naar heb uitgekeken. Ik ging met beide mannen naar Ameland om een Jachtstap te doen met Klaas Wijnberg.
Vorig jaar ben ik geweest met alleen Ramses en dat was ook eigenlijk dit jaar de bedoeling maar, ach, ik wist niet zo goed waar ik dan 'mijn kleine vriendje' moest parkeren en hij kan (op zijn goede dagen) ook al best lekker apporteren ... Ik kreeg toestemming om met beide mannen te komen dus dat zou een hele klus worden, met recht een uitdaging!
Vorig jaar heeft Ramses het de hele week fantastisch gedaan dus Klaas was helemaal weg van mijn zwarte clown. Hoeveel indruk Ramses heeft gemaakt kwam ik pas afgelopen week achter toen de andere dames op een gegeven moment zeiden "Ooooo, is dit die zwarte Labrador waar Klaas het altijd over heeft!", zij hadden beide in hun vorige workshop verhalen gehoord over Ramses die alles deed, hoe moeilijk ook, en 'de auto's van de snelweg zou koppen om zijn apport te pakken'. Daar werd ik toch wel een beetje trots van :-)
De eerste middag hebben we alleen een wandeling gemaakt om te kijken wat de honden deden met het landschap, met elkaar en wat ze vanuit zichzelf lieten zien. Ramses rende tussen mij en Pontus op en neer, kwam vaak kijken of er al iets van hem verwacht werd en ging dan weer even weg. Pontus heeft heel het landschap uitgekamd, bleef wel netjes in de buurt maar was toch vooral zijn neus achterna en rende van voor naar achter en van links naar rechts, hij was heel hard aan het werk voor zichzelf met de driestheid die bij een puberend mannetje past. Gelukkig kwam ook hij regelmatig even terug maar helaas niet toen hij een konijnen karkas had gevonden, die heeft hij eerst opgevreten voor hij terug kwam.
Mijn doel voor deze week was leren hoe ik beide mannen kan managen tijdens het apporteren en voor Pontussie werd het een test om te zien wat hij in zich heeft aan kwaliteiten, of hij het zou volhouden om 5 dagen gemotiveerd te blijven of hij zijn energie wat beter zou gaan verdelen als het niet twee uurtjes opletten was maar een hele dag en dan een paar dagen achter elkaar. We gingen het zien maar we gingen het vooral doen.
De tweede dag trokken we er echt de hele dag op uit en werd er geapporteerd. Het was voor mij even zoeken hoe dat moest met twee van die drieste mannen en dat ging nog niet zo soepel maar het apporteren ging wel goed. Ramses liet zien wat ik al verwachtte, hij ging voortvarend aan het werk maar had moeite met zijn steadyness in gezelschap van Pontus, had grote neiging tot inspringen en kwam moeilijker terug. Pontus liet zien dat hij onervaren was in dit glooiende landschap en met verre apportjes maar hij leerde snel en kwam ook goed terug als hij het apport had gevonden. Klaas was helemaal weg van die kleine smurf die liet zien dat hij een goede neus had, wil om te werken en het vermogen om snel te leren.
Het leuke aan de oefeningen van Klaas is dat er ook een groot beroep wordt gedaan op de kwaliteiten van de hond zelf. Zo was er een oefening op het strand dat we met hond om ons heen een stukje vooruit moesten lopen tot de hond de geur van de dummie zou oppakken en vanzelf zou 'omslaan naar rechts' en dan moesten we hem meteen toestemming geven om te gaan. Pontus drentelde lekker met me mee, keek af en toe wat afwachtend naar mij of ik hem een opdracht zou geven tot hij ineens de dummie in zijn neus kreeg, een slag naar rechts maakte en zijn neus nog zo'n 75 meter volgde richting dummie. Niet aarzelen, gewoon doen! Best heel knap van die jonge smurf! Klaas stond juichend achter een duintje en dat was de eerste keer dat dat hij iets zei in de strekking van: "Wat een waardeloze rothond !Die hond past helemaal niet bij jou, laat hem maar achter op Ameland!" (En er zouden nog vele keren volgen)
Het was koud op Ameland, vreselijk koud en ik ben echt geen koukleum. Op sommige ochtenden lag er sneeuw, de temperatuur is niet boven de 3 graden geweest en die stevige oostenwind maakte dat de gevoelstemperatuur nog een paar graden lager was. Brrrrrrrrrrrr. Op sommige momenten was er een aarzelend zonnetje en als wij dan net in een 'globke' (duinpannetje) zaten om een boterhammetje te eten dan was dat toch wel vet genieten! Ameland is zo prachtig om een paar dagen al 'buitenspelend' door te brengen.
De woensdag was wat zwaarder, de temperatuur werkte niet echt mee maar ook bij de honden was er een breekpunt. Er was wat weerstand hier en daar, Max raakte zijn motivatie een beetje kwijt, Chase was voor zichzelf begonnen, Pontus had een nieuwe hobby (konijnenkadavers zoeken en opvreten) en Ramses was erg ongedurig. Pontus was zeer gedreven op zoek naar konijnen kadavers en moest dus aan de lange lijn omdat hij met gevonden kadaver niet meer kwam tot het opgegeten was. Op zich heel jammer want op het 'kadaver probleem' na was er geen enkele reden waarom hij aan de lange lijn moest want hij kwam meteen terug met zijn apportjes, daar kon Ramses nog een puntje aan zuigen. Nou ja, het zij zo. De woensdag moest er keihard gebikkeld worden!
Er was een oefening 'voor de voet jagen' waarbij we door een duinvallei moesten jagen en daarbij de hond van links naar rechts zigzaggend door de vallei moesten laten zoeken met niet al te grote slagen. De eerste keer was Pontus los en luisterde wel naar de aanwijzingen naar welke richting hij moest maar schoot dan vervolgens als een jekko het duin op en over, helaas pakte hij boven op het duin ook meteen geur op en vond een dummie. Dat moest dus op een andere plek nog een keer en nu met lange lijn om te zorgen dat hij maar een paar meter bij mij vandaag kon vliegen en veel kleinere slagen maakte. Het is wel een beetje tekenend voor hoe hij is, hij kijkt en luistert wel naar de aanwijzingen maar vliegt in zijn enthousiasme alle kanten op.
We hebben op het strand ook nog wat verre, heeeeeeel verre, markeer apporten gedaan. Eerst op een meter of 50 maar uiteindelijk, van paal tot paal, 200 meter ver. Het was wel spectaculair om te zien hoe die zwarte mannen dat deden! Ramses als een galoperend paard recht op de dummie af.... tjongejonge wat kan die mafkees markeren! Ook Pontus deed dit heel goed, met een lichte aarzeling halverwege, maar hij zette toch door en kwam op volle snelheid terug rennen om zijn apport af te geven. Heel mooi om te zien!
De donderdag was een pechdag voor Pontus. Hij liep tegen het schrikdraad maar herstelde daar zeer snel van. Een poosje later had hij een aanvaring met Wolf en kreeg flink op zijn lazer. Dat zat er al een tijdje aan te komen want hij liep al een paar dagen recht op Wolf (achter het hek) af met geheven kop en staart terwijl Ramses zijn kop en staart keurig liet zakken. Nu zocht hij weer oogcontact en hij kreeg zijn lesje. De rest van de dag was Pontus reuze tam en is geen moment van mijn zijde geweken, ook de verre apportjes deed hij niet, ik moest een stukje met hem meelopen. Tegen het eind van de dag was het weer hersteld maar voor Wolf had hij diep ontzag.
We hebben wat waterwerk gedaan. Apporteren uit een rietveld, uit dichte bosjes met ook stekels erin. Pontus gaat overal dwars doorheen, iets subtieler dan Ramses die zijn harde kop overal doorheen ramt zodat ik de doornen en stekels uit zijn kop en borst kan trekken maar Pontus zoekt zijn weg en friemelt zich overal doorheen op zoek naar zijn apportje. Hij heeft laten zien dat hij kan doorzetten en net zolang zoekt tot hij het gevonden heeft.
Alleen Klaas die ergens in de struiken ligt vond hij wel wat eng, daar durfde hij niet zo goed in de buurt te komen om een dummie te pakken.
Ik moest me op een bepaald moment met het lopen even alleen op Pontus concentreren en Klaas nam Ramses even van mij over. Ik weet niet wie er meer lol had, Ramses of Klaas, dikke vrienden die twee. Klaas verzuchtte dat hij toch wel heel graag weer zo'n zwarte jongen wilde want dat vond hij toch wel erg leuk.
Vrijdag was alweer de laatste dag, tjonge wat gaat zo'n week altijd snel! We hadden met elkaar toch een soort routine opgebouwd waarin het te doen was om met beide mannen aan het werk te zijn. Pontus liet zien dat hij stabieler is dan Ramses want Ramses heeft veel meer de neiging om 'voor zijn beurt' te gaan dan Pontus die eigenlijk heel netjes op zijn commando wacht. Tijdens de pauzes moesten de mannen gaan liggen en ook dat ging steeds makkelijker, natuurlijk ook geholpen door de toenemende vermoeidheid. Eerst moest ik Pontus nog om de haverklap terug op zijn plaats leggen maar de laatste dagen ging hij relaxed liggen en pakte zijn rust. Zeker als ze in het zonnetje lagen, lagen de heren lekker naast elkaar te soezen.
Op de vrijdag hebben we nog wat met schot gewerkt, daar hebben zowel Ramses al Pontus geen moeite mee want die linken een schot al aan een apporteer opdracht.
We hebben nog wat apportjes gedaan met vachtdummies en ook die gingen goed. Dat vond ik een hele fijne ontwikkeling omdat Mr. P ook nog wel eens de neiging heeft om dan te gaan plukken en slopen. Nu niks van dit alles, oppakken en brengen was het.
Ramses liet op vrijdag nog even zien waarom Klaas hem ook alweer zo geweldig vond door als een raket over twee kleine watertjes te springen ipv te zwemmen en zich met een verschrikkelijke plons in het grote water te storten op weg naar zijn dummie. Het zag er spectaculair uit en daarna mocht hij nog een afgedreven dummie gaan 'redden' die een andere hond niet had willen halen. Hij lag heel moeilijk maar door hem goed op de wind te zetten en het doorzetten van Ramses is het toch gelukt.
Op de laatste dag hebben we ook nog een spoortje gelopen. Beide mannen hebben dit goed gedaan maar Ramses wil dan toch iets te snel en heeft de neiging zijn neus wat hoog te hebben, Pontus deed dit beter omdat hij iets rustiger werkt en zijn neus meer aan de grond zet.
Al met al een geweldige week. Ik heb heerlijk genoten van Ameland en van die twee geweldige zwarte mannen van mij. Wat ze me aanbieden aan samenwerking is fantastisch, wat ze aan kwaliteit laten zien is prachtig. Met Pontus moet ik gewoon nog veel doen om die samenwerking fijner te maken zodat we meer op elkaar leren vertrouwen.
Ik kan nog veel duidelijker zijn naar Pontus toe in wat ik van hem wil. Goed voorbeeld hiervan is het gaan liggen tijdens de pauzes, dat liet ik de eerste anderhalve dag aan hem over of hij zijn rust ging pakken maar toen ik over ging op hem een opdracht te geven om op een bepaalde plaats te gaan en blijven liggen en dat ook echt van hem eiste (fysiek) zorgde dat wel voor duidelijkheid en rust bij hem in de pauze momenten.
En zo knutselen we samen verder...
