Groots en meeslepend leven door Brad Pontus Pitt

Volgens mij heb ik het al eens eerder gezegd, het levensmotto van Pontus is: Groots en meeslepend leven. Als Pontus een mensje zou zijn zou ik hem beslist aanraden om de theateropleiding te gaan doen om zijn technieken te verfijnen, hij houdt van drama maken en hij is er goed in.
Hij was al een drama als pup. Enorm vocaal aanwezig en als hij eenmaal aan de gang was... niet meer te stoppen. Om hem te stoppen moesten we hem in zijn bench doen waar hij dan moord en brand zat te gillen en probeerde de spijltjes door te knagen... en zo viel hij dan in slaap, met zijn tandjes nog om de spijltjes. Als we te laat waren was hij 'over de top' en helemaal nauwelijks te kalmeren, dan moest er een laken over de bench om nog meer prikkels uit te sluiten en zat ik naast de bench om toch bij hem te zijn.
Pontus kan heel braaf zijn, dan kijkt hij heel gehoorzaam, doet precies wat hij denkt dat moet... echt een engeltje.
Hij kan ook nep-braaf zijn. Dan gaat hij zogenaamd onderdanig op zijn rug liggen onder de neus van Ramses maar friemelt intussen net zo lang tot hij voor elkaar heeft wat hij eigenlijk van plan was voor hij op zijn kop kreeg van Ramses. Ramses trapt er niet in en gaat net zo lang door tot Pontus het meent maar als Pontus eerder zijn doel bereikt heeft dan sprint friemelsmurf triomfantelijk weg.
Pontus kan ook heel stout zijn en ook dan is dat volkomen duidelijk met zijn klierige houding en ondeugende kop, het liefst maakt hij daar ook een hoop kabaal bij. Een specifiek 'Whoeoeoe-geluidje' waarbij bij meteen zoiets hebben van "Ojee, daar gaan we het krijgen" en ondeugende blafjes.
Als Pontus ziek is ligt hij, als een echte vent, op de bank met zijn kop naar beneden te kijken alsof het leven veel te zwaar voor hem is. Een hoopje ellende is het dan. Je zou hem bijna een spuitje geven om hem uit zijn lijden te verlossen ware het niet dat hij dan misschien gewoon een buikgriepje heeft.
Hij beweegt niet, we horen hem niet en we missen zijn aanwezigheid want zo is het dan ook wel weer: als hij niet zo druk en aanwezig is als anders... dan is dat wel even lekker rustig maar na een paar uurtjes rust dan ga je hem toch missen met al zijn gekkigheid.
Pontus heeft al een paar blessures gehad. Zijn ooglid is gehecht maar daar had hij dan weer niet zoveel last van behalve dat hij een lampenkap op moest omdat hij anders aan de hechtingen zat te wrijven. Met die lampenkap ramde hij overal doorheen waar hij zich anders ook langs zou friemelen dus die hing na een paar dagen met duck-tape in elkaar omdat hij ernstig gebutst, gedeukt en gebarsten was. Daarna een paar keer een wondje aan zijn poot waardoor hij liep te hinkelen maar ook nadat het al lang genezen was, zijn pootje optrok en een zielige kop trok als de buuv zei "Wat hebbie dan?" Brad Pontus Pitt
Nog niet zo lang geleden had Pontus een gescheurde nagel. Dat doet wel zeer maar Pontus maakte er al een drama van als je naar zijn poot keek, en dan zat je er nog niet eens aan. We waren bij de dierenarts omdat we niet goed wisten wat we konden doen omdat alles muurvast zat maar hij er ook veel last van had. Pontus hinkte op drie poten en begon meteen te piepen en te janken toen ze zijn poot pakte. Wij zeiden al dat onze drama King zich enorm kon aanstellen maar de dierenarts verdedigde hem nog door te zeggen dat het ook wel heel pijnlijk kon zijn. Tot ze na een paar minuten ook in de gaten kreeg dat hij niet alleen jankte als ze aan de bewuste teen zat maar ook als ze niks deed, toen zei ze "Het is toch wel een beetje een aansteller!" Inderdaad, wij kennen hem al iets langer dan vandaag.
Afgelopen dagen had hij een Cold Water Tail. Inderdaad een pijnlijk iets maar Ramses heeft het ook wel eens en die gaat er heel anders mee om dan Pontus.
Ramses gaat liggen, is wat rustiger, komt wat minder snel uit zijn mand, bijt een keertje aan zijn staart aanzet en dan zie je bij het buiten lopen dat zijn staartje niet dezelfde metronoom beweging maakt als anders maar tegen zijn achterwerk geklemd zit.
Pontus daarentegen komt op een gegeven moment overeind gaat een enorm drama maken door rond te lopen, gek te doen, rondjes te draaien achter zijn staart aan en daarbij enorm kabaal te maken door klagerig te piepen, te blaffen en te janken. Het is volkomen duidelijk: Er is iets mis met zijn staart! Ook wel handig, dan kan er al meteen een pijnstiller in zodat het voor hem sneller beter is.

Als Ramses tijdens het trainen door de brandnetels gaat likt hij nadien wat aan zijn poten en trappelt af en toe in zijn slaap. Als Pontus door de brandnetels is geweest gaat hij daarna luid joelend met zijn neus over heel het kleed, veegt zijn voeten, ligt te kronkelen en te rollen en dat met zoveel mogelijk lawaai om zijn ongenoegen te uiten. De eerste keer schrokken we daar van, nu zijn we het gewend.

Het is gewoon een gekkerd, hij doet alles met volle overtuiging en helemaal.
Hij is in alles heel gevoelig. Voor pijn, voor zich ellendig voelen, voor plezier maar ook voor onze stemmingen.
Ik heb de naam om heel 'Zen' te zijn tijdens de trainingen, voor Pontus is het soms nog niet Zen genoeg. Als ik maar de minste irritatie voel over wat hij doet, dan komt hij niet maar blijft een paar meter uit mijn buurt tot ik het echt heb losgelaten. Net doen alsof ik heel kalm ben werkt niet bij Pontus, hij heeft me feilloos door. Lastig maar voor mij een goede spiegel en heel leerzaam.