Bijna tijd voor een C-tje

Het is natuurlijk grappig dat Pontus het leuk doet op een show en ook in alle cursussen die we samen hebben gedaan deed hij het zeer verdienstelijk maar dat is niet waarvoor ikmijn 'Kleine Vriendje' heb gekocht. Met Pontus zou ik jachttrainingen doen en jachtproeven lopen.
Pontus was vorig jaar rond deze tijd helemaal nog niet zo geïnteresseerd in het apporteren en luisteren deed hij ook nog niet zo goed. Maar inmiddels wordt hij over een dikke maand al weer twee jaar... tjonge wat is die tijd gevlogen!... en is er in het afgelopen jaar veel veranderd.
Ineens ging er een knopje om, zo rond de tijd dat we voor het eerst afreisden naar De Roedel om wat meer inzicht te krijgen in de beweegredenen van mijn Kleine Vriendje en dat zal geen toeval zijn. Hij bleek toch meer bereid tot samenwerken dan ik dacht, zeker toen hij ook het idee kreeg dat ik hem wat beter begreep. Een slim rakkertje is het altijd geweest en dat heeft hij ook wel steeds laten zien.
Inmiddels is het een leuk werkertje aan het worden met een prima neus, prima werklust, een lekker tempo en de lange lijn is ook niet meer nodig want hij komt wel weer terug.
Inmiddels wil hij zo graag apporteren dat hij wel eens inspringt maar dat is beter dan dat hij er geen zin in heeft, dit leer ik hem wel weer af. Blijven liggen uit zicht kan hij inmiddels ook. Hij kan een apportje doen en hij kan prachtig volgen mits hij niet te afgeleid is door lekkere geurtjes want die neus van hem.... maar het negeren van lekkere geurtjes gaat steeds beter
Laatst was er een leuke hond die Pontus wel heel leuk vond maar op het moment dat er geapporteerd moest worden was dat wel belangrijker voor hem dan die leuke hond. En toen hij na afloop even los mocht spelen en socializen met de anderen verwachtte ik half en half dat hij die hond zou gaan stalken  maar dat deed hij dus helemaal niet. Hij rende een rondje langs alle honden om even te groeten en daarna kwam hij terug bij mij omdat hij graag met mij een beetje wilde spelen met een dummy en het water, wat ik uiteraard gedaan heb want hé, dat is natuurlijk wat ik graag wil zien bij hem. Andere honden zijn leuk maar plezier maak ik met mijn vrouwtje.
Mijn kleine kanjer doet het helemaal niet onverdienstelijk en laat steeds vaker zien dat hij veel in zijn mars heeft. Hij kan heel mooi werk laten zien in het zoeken, in het markeren, in het doorzetten, het omgaan met schoten en het begin van dirigeren is er ook want hij wil wel samenwerken. Dat betekent niet dat hij alles al perfect doet want hij is overduidelijk nog een jonge blaag die nog niet helemaal stabiel is in zijn koppie. Soms denkt hij dat hij het zelf beter weet of heeft hij de wind in zijn kop en gaat lopen sjezen maar die momenten worden steeds minder en de mooie momenten met prachtig werk steeds meer.

Hij kan over water, hij kan vreselijk goed zoeken hoewel zijn zoekpatronen nog wel wat ervaring behoeven. Hij zit op de trainingen tegen het B-niveau aan en doet het in die groep heel goed.
En dus heb ik hem ingeschreven voor twee Clubdiplomadagen om eens te kijken of hij ook onder druk van een wedstrijdsituatie zijn kop erbij kan houden en een C-tje kan halen zodat we workingtestjes kunnen gaan doen. Hij kan het, hij zou het moeten kunnen maar ja, zoals het een jonge blaag betaamd, soms doet ie het heel goed en soms niet goed genoeg dus het wordt wel spannend.

Mijn showpikkie

Gisteren waren wij op de Clubmatch van de KVVP om Pontus te showen.

Het was een echte clubmatch met echte keurmeesters en allerlei rassen en vooral veel gezelligheid.
Er waren niet veel Labradors ingeschreven dus weinig concurrentie voor Pontus.
De keurmeesters namen hun tijd om goed te kijken en een keurverslag te dicteren waar de schrijvers lamme vingers van kregen maar voor ons als deelnemers was het leuk dat de hond eens uitgebreid bekeken en beoordeeld werd. We waren als één van de laatsten aan de beurt om aan te treden.
Pontus weet wat hij moet doen in de ring, hij loopt keurig en attent mee, blijft steeds beter staan, springt niet tegen de keurmeester op maar kijkt haar aan met een guitig bekkie en een kwispeltje. Hij was even afgeleid door de lekkere geurtjes op de plaats waar hij moest staan, want ja, er zijn nu eenmaal ook 'lekkeruh wijvuh' op zo'n show maar daarna wilde hij wel meewerken en liet zich bekijken en betasten.

We kregen een zeer net keurrapport, eentje om trots op te zijn:
Reu van bijna 2 jaar die goed aan de maat is. Goed gevormd hoofd met prima stop, mooi donker goed geplaatst oog met expressie. Goed aangezet en gedragen oor. Goed geplaatste schouders, opperarm ligt wat rechtop. Goed lichaam maar zag graag iets meer ribwelving en borstdiepte. Goed aangezette en gedragen otterstaart. Prima vacht. Uitmuntende bespiering. Gaat vlot maar nog wat los in de ellebogen. Uitmuntend karakter. Beste reu. BOB

Beste reu en BOB was wel bij gebrek aan concurrentie maar toch... het staat leuk!!! En we mochten door naar de ere ring, ook leuk om een keertje te staan met mijn prachtige ventje :-) Dat we in rasgroep 8 uiteindelijk zesde werden van de zes mag de pret niet drukken want de andere honden zijn nu eenmaal meer gefokt op show dan mijn volbloed Fieldtrial Labrador.

Showen is niet zozeer maar ding maar als ik er ben heb ik wel een leuke dag met mijn ventje en dat geldt ook voor hem, hij is gefokt om te werken maar heeft ook geleerd om te showen en heeft daar ook best plezier in op zo'n dag en dat straalt hij ook uit. Dat hij gisteren de hele dag naar Ralf heeft staan loeren of hij echt niet met dummy's ging gooien vind ik alleen maar grappig en zeer tekenend voor waar zijn passie werkelijk ligt. Maar, een paar shows lopen om op uiterlijk gekeurd te worden hoort er ook bij en dat hoeft niet onvoorbereid te gebeuren want een werkhond kan ook leren wat er van hem verwacht wordt in een showring, liever wel zelfs want ik vind niks zo tenen krommend als een werkhond die op een zekere dag meegesleurd wordt naar een show om daar met het staartje tegen de buik een rondje door de ring te kruipen in de hoop een noodzakelijke ZG binnen te slepen. Dat is heel simpel op te lossen met een paar ringtrainingen en een beetje oefenen. Op één of andere manier is het een soort van stoer onder voorjagers als je voor een show geen ringtraining volgt en je hond waardeloos staat en showt maar een onwennige voorjager en een dood ongelukkige hond in de ring vind ik niks stoers aan. Zoals mijn zusje laatst al eens aanhaalde: Je gaat toch ook niet ongetraind en onvoorbereid deelnemen aan een jachtproef?

Eigenlijk vind ik mijn Pontussie dan een stuk stoerder! Hij wint geen prijzen (behalve bij gebrek aan concurrentie, haha) omdat zijn type Labrador nu eenmaal geen prijzen wint op een show maar daar heeft hij helemaal geen weet van en hij showt de sterren van de hemel omdat het best naar zijn zin heeft zo samen met mij en veel lekkere stukjes worst, dol op aandacht is hij altijd al geweest.
Het leuke is dat hij heel veel positieve reacties krijgt omdat hij natuurlijk enorm opvalt met zijn atletische verschijning maar daardoor ook zijn type 'in the picture' loopt. Mensen die wat minder thuis zijn in het door de keurmeesters gewenste type Labrador vinden Pontus vaak een erg mooie hond en vinden in ieder geval dat hij prachtig beweegt en zich leuk presenteert.
We mopperen vaak dat alleen de Labradors van het zwaardere type winnen op de show en dat is natuurlijk ook zo maar (ook om die reden) er komen ook geen 'werklijn types' om te laten zien dat er meer smaken zijn om uit te kiezen. Misschien moesten we met al die werkhonden gewoon massaal een show lopen.... Tot die tijd zal Pontus zijn type wel vertegenwoordigen.
Voor hem is het namelijk ook een prima gelegenheid om te wennen aan een situatie met veel drukte en veel honden maar nog even zonder de druk van schoten en apportjes.

Foto gemaakt door Esther Breur