maandag 21 april 2014

Mijn prinsje

Afgelopen weekend zijn Pontussie en ik weer eens een weekendje naar Ameland geweest voor een bliksembezoekje aan Klaas. Klaas had leuke dingen bedacht en gemaakt die wij 'moesten' uitproberen, heel vervelend... maar niet heus.
Pontus heeft me weer positief verrast in meerdere opzichten. 
Hij was de op één na jongste maar wel de enige die los stabiel bleef zitten op zijn commando tot alle dummy's in positie lagen. Hij moest moeilijke uitdagingen oplossen en uitvoeren. De manier waarop hij dat deed was ik erg blij mee. Hij keek goed wat hij ermee aan moest en ging het dan doen, ik vond dat hij behoorlijk goed kon inschatten waar hij wel/niet langs zou kunnen en slim in het bedenken van oplossingen.
Niettemin was het allemaal nieuw en kostte het denkwerk hem veel energie. Hij liet wel zien dat hij slim is en bezint eer hij begint, dit komt ten goede aan zijn lijfsbehoud, beter zo dan als een dolle stier en je blesseren. Het kwam wel goed uit dat Ramses een weekend rust moest houden want die was waarschijnlijk overal gewoon dwars doorheen geramd.
Hoe vermoeiend het was bleek toen alle 'puzzels' achter elkaar werden gezet en hij aan het einde totaal vergeten was dat hij op weg was om een dummy te halen maar er voorbij liep naar mij, blij dat hij alles volbracht had.
Tussen de sessies door werd er dan ook flink geslapen, niks voor Pontus maar hij zat te knikkebollen naast me en ging toch maar even een 'power napje' doen op het gras in het zonnetje.

Zondag morgen in alle vroegte natuurlijk naar het strand voor ons geniet moment. Heerlijk met z'n tweeën op het strand de dag zien ontwaken! 
Pontussie lekker de slaap uit zijn poten rennen, tegen de steile duinen op crossen. Hij bleef deze keer veel beter opletten, kwam regelmatig terug, keek goed en bleef ook veel in mijn buurt. Ik vertrouw er ook steeds meer op dat hij in verbinding blijft dus het wordt wat relaxter. Als hij daartoe de opdracht krijgt kan hij ook al flinke stukken los naast me meelopen, mits ik natuurlijk wel hem ook de gelegenheid geef om tussendoor even wat energie eruit te jakkeren. En dat mag ook op plekken waar dat kan.

Kort maar heerlijk weekend waarin de kleine prins weer vooruitgang laat zien.
Ik kan nu ook oprecht zeggen dat ik het leuk vind om met hem te werken en dit diamantje steeds een stukje verder te slijpen.
Met een mede Stapper heb ik nog een goed gesprek gehad over het proces tot nu toe en dat het niet altijd een feestje was maar dat ik me ook wel een aantal keren serieus heb afgevraagd of ik wel de aangewezen persoon was om dit hondje op te voeden en te trainen. 
Er zijn een paar belangrijke omslagpunten geweest die ertoe geleid hebben dat het toch steeds de moeite waard was om verder te knokken met, voor en tegen dit mannetje.
De sessies bij De Roedel, Arjen en Francien waren belangrijk omdat ik hem en zijn gedrag beter kon begrijpen, dat was ook voor Pontus een grote opluchting. Ook de workshops op Ameland waren Stappen vooruit omdat we in een betrekkelijk veilige omgeving samen aan het werk konden waardoor onze band sterker werd.
Klaas en Arjen mogen het dan samen niet eens zijn, Pontus en ik plukken de vruchten van beide methodes.
Al met al zit ik op Koningsdag te overpeinzen dat mijn kleine prinsje een juweel van een hondje is waar ik steeds blijer van word :-)

dinsdag 15 april 2014

Plezier met Pontus

Die 'kleine' apekop is nu 2,5 jaar oud en begint zo langzamerhand steeds meer vent te worden. Het puberachtige gaat er steeds meer af, hij begint ook een echt 'mannen hoofd' te krijgen maar hij keft nog steeds als een pup wanneer hij zijn zin niet krijgt... dat dan weer wel. 
Een heerlijk ventje is het, ik had niet verwacht dat die drukke, friemelende Gremlin zou uitgroeien tot een stabiele en relaxte vent maar dat is nu wel aan het gebeuren en daar ben ik heel blij mee.
We zijn lekker aan het trainen en dat gaat ook steeds beter want het is steeds minder een ongeleid projectiel. 
Vanavond heb ik weer zo genoten van de nog altijd groeiende samenwerking. Hij krijgt de kans om even lekker die lange poten te strekken want hij rent zo graag, hij heeft het ook nodig om even wat stoom af te blazen en wat energie eruit te rennen maar hij blijft nu wel in de buurt, weet precies waar ik ben en komt (meestal) als ik hem fluit. Dat geeft mij ook vertrouwen omdat ik weet dat hij geen gekke gingen doet en hij komt regelmatig uit zichzelf weer 'binnen' met een blije smoel om te zien of we al iets gaan doen. Die afwisseling van lekker rennen en serieus werken heeft hij ook nog wel heel erg nodig dus dat probeer ik hem ook te geven.
Water apportjes zijn nog een werkpunt omdat hij de neiging heeft om een paar meter voor mij het apport neer te leggen en als een debiel door het gras te gaan rollen. Om dit patroon te doorbreken (want wie is er nu precies wie aan het trainen...) heb ik me vandaag eens omgedraaid op het moment dat hij het contact verbreekt en gaat rollen en dan zie ik toch dat hij het apport oppakt om zich te verplaatsen naar binnen mijn gezichtsveld om daar verder te gaan met zijn capriolen, waarop ik me weer van hem weg draaide en hij zich opnieuw verplaatste,.... en dit een paar keer tot hij het oppakte en voor me kwam zitten. Stiekum moet ik daar natuurlijk enorm om lachen want eigenlijk is het dus een verschrikkelijke apekop die het erom doet. Na een paar keer oefenen deed hij toch een paar hele nette water apportjes die lieten zien dat hij het wel degelijk kan met alles erop en eraan maar het is nog niet vanzelfsprekend. Als dit onderdeel redelijk stabiel is en ik er ook nog eens op kan rekenen dat hij meteen komt als ik hem influit dan kan ik hem eens ergens voor gaan inschrijven. Dat zou zo langzamerhand ook wel eens leuk zijn hoewel ik mijn haast al lang heb laten waaien met deze jongen. Hij was al bijna een jaar voor we eens aan het werk gingen beginnen omdat hij geen enkele interesse toonde, we hebben vorig jaar een hele tijd niet/nauwelijks getraind omdat andere zaken belangrijker waren en als ik dan nu zie dat hij steeds een stukje stabieler wordt maar ook gewoon nog tijd nodig heeft om te rijpen en uit te razen.... dan denk ik dat ik gewoon ga zien wanneer hij er klaar voor is en tot die tijd gaan we nog een heleboel genieten samen en bouwen aan onze samenwerking en wederzijds vertrouwen.