vrijdag 24 april 2015

Een heel fijn vriendje

Het wel weer tijd voor een stukje blog :-)
De vooruitgang gaat met kleinere stappen dan in de eerste twee jaar maar vooruit gaan we nog steeds. 
Pontus is gewoon een heel fijn vriendje aan het worden met wie het steeds leuker werken is.
De afgelopen tijd zijn we een paar keer naar Ameland geweest voor vakantie, genieten en workshops. We hebben getraind, andere workshops gedaan en afgelopen weekend een workingtest gedaan. Ik kijk daar nu op terug en kan niet anders dan concluderen dat we een steeds beter team aan het worden zijn. Pontus blijft steeds beter in contact en luistert dan dus ook beter naar de opdrachten die hij krijgt. Het blijft een grapjas en er zijn nog steeds momentjes dat hij even zijn eigen ding doet maar die momentjes worden steeds korter en minder. Daarnaast krijg ik steeds meer vertrouwen in hem waardoor hij op gezette tijden ook de ruimte krijgt om even gek te doen, een rondje te rennen of gewoon even zijn neus achterna te gaan. Daarna komt hij gewoon weer terug en kunnen we verder. 
Hij vindt het leuk om te werken maar hij vindt het vooral leuk als hij erbij mag zijn  en dat we dan samen iets dien. Apporteren is leuk maar iets anders is ook prima, Pontus is leergierig, niet snel bang of onder de indruk en altijd bereid iets te proberen, zeker als hij er ook nog zijn eten mee kan verdienen.
Hij vindt andere honden oké, vooral meisjes honden natuurlijk want het is een echte casanova, maar met gematigde reuen gaat het ook altijd goed. Bij opgewonden standjes of bluffers met een kort lontje hou ik hem liever uit de buurt want dat hoeft van mij dan niet zo, dan kan hij zich beter met mij bemoeien.
Ik zie hem wel steeds meer volwassen vent worden en dingen doen die daarbij horen. Bijvoorbeeld tussen Ramses en een pup gaan lopen als hij ziet dat Ramses de pup iets te druk vindt. Twee teven opbreken als hij ziet dat het 'spel' te heftig wordt. Dat is mooie interactie om te zien. Ook in conflicten met andere reuen zie ik dat hij zijn punt probeert te maken maar tegelijkertijd een echt gevecht probeert te voorkomen door te spelen met dreigen en kalmeringssignalen. Dat is  hondentaal voor fijnproevers.
Bij de workingtest heb ik een paar keer een compliment gekregen van een keurmeester in de strekking van 'Mooi hondje, hij werkt heel leuk' en leuk werken deed hij ook. Nog niet altijd even effectief maar de zoekstrategieën beginnen te ontwikkelen, hij is snel maar niet té, hij is oplettend en hij is zacht in zijn bek. Vooral vederwild brengt hij heel netjes binnen, konijnen vindt hij soms nog wel wat spannend. Bij de workingtest heb ik wild gekozen waar dat kon en dat ging heel goed terwijl hij daarna ook nog wel een dummy wilde halen. Vorig jaar kon hij dit nog niet, realiseerde ik me achteraf, toen bracht hij het nog niet zo netjes binnen en nu is dat dus geen probleem meer.
Ik ben nu dus ook heel blij dat ik voor deze jongen de tijd heb genomen zodat hij kon ontwikkelen zonder haast of druk, die investering begint zich nu terug te betalen in een fijne samenwerking en een mooie stabiele vent. Ik ben blij met deze Kleine Vriend :-)


vrijdag 14 november 2014

Hoe gaat het eigenlijk met Pontussie?

Het gaat heel goed met Kleine Vriend!
Drie jaar is hij inmiddels en al echt een vent aan het worden, een hele mooie stabiele vent. Vandaag nog een mooi staaltje van gezien: Tijdens de training kwam er ineens een Golden reu voor zijn neus staan, staart hoog, stoer doen... Pontus zat los naast me, reageerde niet meteen maar toen die Golden bleef staan ging hij er even iets van zeggen want Pontus is natuurlijk ook best stoer. Een grauw en een snauw, even tegen elkaar op staan en het was geregeld zonder dat er iets gebeurd was, Golden ging weg maar Golden kwam een leuk teefje tegen en aangezien Pontus net had gezegd dat hij ietsje stoerder was dan Golden ging hij ook het leuke teefje opeisen, Golden droop af. Teefje was een beetje angstig en piepte dus Pontus deed erg zijn best om te laten zien dat hij behalve stoer ook heel leuk is en helemaal niet eng. In het belang van Teefje heb ik dit heel even laten gaan tot ze (al best snel) ontspande en inging op zijn uitnodigingen tot spel. Hoewel hij trainingstechnisch gezien heel stout was vond ik het wel mooi om te zien hoe rustig en goed gedoseerd hij dit allemaal oploste. Dit geeft mij ook wel weer vertrouwen in hem als sociale hond.

Hij heeft zijn gezondheidsonderzoeken gehad en hij blaakt van gezondheid, DNA-profiel is bekend en hij had al een ZG dus voorlopig is hij klaar voor gebruik. Als de tijd daar is en ik ben aan een nieuwe hond toe dan kan ik proberen om een zoon van hem te arrangeren. Van dit gekke gebakje wil ik graag een zoon, in de hoop dat hij een beetje op zijn vader zal lijken, heerlijk beest.

Pontus is inmiddels een keertje mee op jacht geweest, wat we allebei heel leuk vonden. Hij heeft zich prima gedragen. Warm en levend wild (duifje) apporteren was nog een stapje te ver maar hij deed dapper zijn best en dat zal best goedkomen.

Trainen met Pontus is genieten! Het is leuk om samen met hem op weg te zijn, lekker buiten, apporteren afgewisseld met een beetje klooien. Zo doen wij dat graag :-) Hij kan dan ook echt mooie dingen laten zien. Ik kan zo genieten van zijn vindingrijkheid en zijn slimme/creatieve manier van oplossen. Hij moet nog wat beter gaan luisteren want hij toont nog wat teveel eigen initiatief (understatement) maar dat is ook mijn eigen fout, ik vind het vaak ook gewoon te leuk om te zien wat hij verzint. Het gaat wel steeds beter, hij blijft meestal wel in contact of komt snel weer terug.
Vanochtend tijdens de training manoeuvreert hij zich door de bramen, samen met mij om hem nog wat extra te motiveren en dat werkte want hij deed zijn best, niet doldriest overal doorheen rammen maar behoedzaam zijn weg zoeken. Er ging vlak voor hem een konijn op en daar vloog hij even achteraan om even later weer terug te komen en zijn werk af te maken. Hij ging gewoon die dummy pakken en vervolgens staan wachten tot ik ook uit de bramen kwam want hij ging er niet voor de lol weer in. Slimmertje.
Hij verrast me regelmatig met mooi werk, doorzettingsvermogen, goed neuswerk, in tweestrijd staan maar toch bij zijn opdracht blijven (niet altijd hoor, er is nog ruimte voor progressie) en lekker snel werk. Wij komen er wel! Waar we gaan eindigen dat weet ik nog niet maar de weg er naar toe is een prachtige ontdekkingstocht waar we allebei plezier in hebben.

maandag 6 oktober 2014

Pontussie alweer 3 jaar!


Vandaag is het al weer drie jaar geleden dat mijn Kleine Vriendje is geboren. 
Pontus is dus nu een jong volwassen reu. Hij is 63 cm hoog en weegt 32/33 kg. Zijn gezondheids onderzoeken wijzen tot nu toe uit dat hij gezond is en zijn karakter is uitgekristalliseerd tot een spontaan, stabiel en werklustig type die ook zijn eigen dingen verzint. Kortom: Een heerlijk ventje!

Eind van deze maand gaat hij dan eindelijk zijn debuut maken in de jachthondensport. Het trainen met hem is leuk en gaat leuk dus ik ben benieuwd hoe hij het gaat doen. Hij kan het zeker maar hij luistert nog niet altijd even goed naar de fluit om terug te komen, eigenzinnig als hij is. 
Geeft niet, we moeten ergens beginnen :-)

zondag 20 juli 2014

Mijn Pontussie <3


Niet de mooiste foto die er ooit van Pontus genomen is (Esther Breur heeft veel mooiere van hem gemaakt) maar wel eentje die symboliseert wat ik zo leuk vind aan hem.
De foto is per ongeluk genomen omdat ik ergens anders een foto van wilde maken en liep te klooien terwijl ik mijn telefoon weer aan het opruimen was. De oogjes van Pontus hielden nauwlettend in de gaten wat ik allemaal aan het doen was. Dat is wat hij de hele dag doet: hij kijkt, luistert en ruikt wat ik doe en antcipeert op wat ik van plan ben... hij weet soms beter wat ik  ga doen dan dat ik het zelf weet. Als er een kans bestaat dat ik weg ga en hij mee kan dan staat hij voor de deur of buiten 'Ik ga mee!' Als het aan hem ligt gaat hij de hele dag (en nacht) overal mee naartoe maar dat kan nu eenmaal niet.
Ik hou van zijn enthousiasme, zijn blije snuit, de overgave waarmee hij de dingen doet... ook stout zijn.
Hij houdt van rennen en ik hou van zijn souplesse, zijn snelheid en die dikke spierbillen van hem. Pontus is een atleet en een jonge hond dus hij verspilt nog graag energie omdat hij er toch genoeg van heeft. Op de training van vandaag, na de rustdag van gisteren vanwege de hitte en een sneetje in zijn voet, wilde hij het liefst zo veel mogelijk kilometers maken, en dan had ik hem voor de training om die reden al even laten rennen en zwemmen. Er zijn al betere trainingen geweest maar dit is ook Pontus en hij heeft het best naar zijn zin gehad.
Ik hou van zijn streken en zijn vindingrijkheid ook al betekent het soms dat hij niet (meteen) luistert omdat hij het beter denkt te weten of andere dingen belangrijk vindt dan ik. Tegenwoordig werkt hij ook graag samen maar soms is de verleiding van de geuren te sterk om weerstand aan te bieden. Bang dat hij wegloopt ben ik al lang niet meer, hij komt wel weer terug, steeds sneller ook, vertrouwend op zijn neus en zijn snelheid.
Ik hou van zijn luidruchtigheid, hij maakt bijna overal geluiden bij maar gelukkig nauwelijks tijdens de trainingen. Ik ken geen andere hond met zo'n groot vocabulaire aan geluiden, zelfs zijn vacht uitschudden doet hij met een vergenoegd gromgeluid. Als pup had al snel bijnamen als Dolfje het Weerwolfje, Pavarotti, Jantje Smit, kletsmajoor, gierend scharniertje of Gremlin.... allemaal vanwege de geluiden die hij produceerde en nog steeds produceert, hoewel de nachtelijke concerten en stem oefeningen gelukkig al heel lang verleden tijd zijn.
Ik hou van zijn lichamelijkheid, zijn behoefte om contact te maken, op schoot te hangen, zijn snuit tegen me aan te duwen, tegen me aan te kronkelen  om geuren uit te wisselen en extra bij (voor hem) nieuwe kleding of als we elkaar lang niet gezien hebben. Hij houdt van kammen, afdrogen en verzorgen .... Heerlijk al die aandacht! Zelf vlooit en verzorgt hij ook graag, vreemde bandjes om mijn pols bijt hij er het liefst af en wondjes worden door hem geïnspecteerd en verzorgd (als ik dat tenminste toelaat).
's Avonds is hij afgedraaid en ligt uitgestrekt met zijn poten in de lucht op de bank, waar hij slaapdronken en met tegenzin vanaf komt voor een laatste plasrondje waarna hij zich weer luidruchtig op de bank ploft voor de nacht. Een knuffel ontvangt hij dan nog wel graag met gesloten ogen en een kwispelend staartje.
Pontussie is gewoon een prachtig vriendje! Love this little monkeyface <3

vrijdag 4 juli 2014

Wat is het een lekker ding!

Hoog tijd voor een nieuw stukje :-)
Vanochtend hebben we lekker getraind. Eerst even gespeeld samen, Pontus vast even laten zwemmen en rennen in de hoop dat hij zich dan tijdens de les kan concentreren. Heerlijk om dat blije bekkie om me heen te hebben want 'samen een beetje klooien' is toevallig ons favoriete onderdeel.
Tijdens de training ging het best goed. Hij ging na een beetje aarzelen als eerste hond blind over water, heeft geen dummy gewisseld, kan al behoorlijke lijnen lopen, laat zich op de eerste meters stoppen en opnieuw sturen, hij let erg goed op waar de apporten vallen, liet zich even afleiden door veel te slimme konijntjes maar niet door voorbijgangers en andere honden, hij heeft prima gelopen in de linie, beetje jammer was dat hij met drie andere piepers en jodelaars in de groep toch wat moeite had om stil te blijven.

Maar... Al met al is het echt een heerlijk ventje met een blije pretkop als ik met hem bezig ben. Het maakt niet uit wat we doen, of we nu fietsen, steppen, trainen of gewoon een beetje aanklooien... hij vindt alles leuk!
Het is een kroelkip en een schoothanger, alle aandacht is prima voor Mr. P.

Gisteren is hij geröntgend, de officiële uitslag laat nog even op zich wachten maar de dierenarts was zeer tevreden over de foto's en de gewrichten van Pontus. Hij vond Pontus helemaal prachtig met zijn glanzende vacht en die dikke spierbillen van hem "zo mooi zien we ze hier niet vaak in de praktijk".
Precies! Daarom en ook omdat zijn karakter heel aangenaam is en omdat hij een slimmertje is en omdat hij steeds lekkerder gaat werken... is het gewoon een lekker ventje waar ik erg dol op ben :-)

woensdag 21 mei 2014

Ere wie ere toekomt

Het gaat goed met Pontus! Die 'kleine' mafkees is een echte vent aan het worden en ook werken (apporteren) gaat hem tegenwoordig heel goed af. Ik heb het de laatste tijd al een paar keer gehad over de hobbels die we hebben moeten nemen om ervoor te zorgen dat Mr. P überhaupt zin had om iets voor en met mij te doen en dat op en neer pendelen tussen Ameland en Ardennen daar een belangrijke rol in heeft gespeeld.

Maarrr... ook dichter bij huis hadden we hulp in de persoon van Marianne van Soest AKA Moeder de Fokkert. Zij kent de vader maar vooral de moeder van Pontus, zij kent mij ook al weer een jaar of vijf en ze had bedacht dat Pontus en ik een goede match zouden zijn. Dat laatste heb ik wel eens betwijfeld in periodes dat ik niet zo lekker in mijn vel zat en die ADHD gremlin dat feilloos spiegelde...

In de eerste periode, vanaf dat Pontus een maand of vijf  was, hebben we gewerkt aan de basis, daarna hadden we een tijdje geen contact maar de laatste maanden zijn we weer flink aan de slag met z'n drieën en dat werpt zijn vruchten af want Pontus gaat met sprongen vooruit en lijkt klaar te zijn voor zijn eerste proef.
Dat ging natuurlijk niet zomaar want ondanks dat Pontus en ik al wel een samenwerkingsovereenkomst hadden getekend hadden we nog wel eens wat communicatie issues. Marianne kan heel goed observeren en vertellen wat ik kan proberen om het voor Pontus duidelijker te maken of minder spannend of juist wat aantrekkelijker. Want ja, ik kan natuurlijk Pontus de schuld geven als het niet goed gaat maar uiteindelijk ben ik degene die op 'de (verkeerde) knopjes' staat te drukken.
Aangezien ik mezelf niet kan zien en dus ook niet altijd weet wat ik precies doe of nalaat is het fijn als er iemand met je meekijkt en je feedback geeft zodat je je kan verbeteren.
Dus, hulde aan Marianne die keer op keer, samen met Pontus en mij op dat veld staat om met ons aan de slag te gaan en voor alle problemen die we tegenkomen wel weer een manier weet te verzinnen om dit aan te pakken zodat het wel werkt. Want ook zonder Marianne was het nu lang niet zo goed gegaan :-)

zondag 11 mei 2014

Pontus op Animal Event


Vorig weekend mochten wij onderdeel zijn van Animal Event in Team Klaas Wijnberg. 
We waren al een weekend naar Ameland geweest om een beetje te stoeien met het jachthondenparcours wat Klaas bedacht en gemaakt had. Een parcours met hindernissen die situaties nabootsen die een hond tijdens het werk zou kunnen tegenkomen en moet oplossen. Op Animal Event werd dit parcours gepresenteerd naast de Stapcontactmethode. Pontus mocht samen met een andere hond demonstreren wat de bedoeling was.
Een beetje spannend was dit natuurlijk wel. Animal Event is nogal een happening en hoe zou hij zich staande houden temidden van zoveel mensen, honden, geluiden en geuren? Dat ging eigenlijk buitengewoon goed! Over het terrein lopen was lastig omdat hij overspoeld werd door geurtjes van andere honden die soms wat al te interessant waren. In de piste zelf was hij alleen bezig met zijn opdracht en met mij waardoor hij een goede demonstratie kon geven. Dat dit niet vanzelfsprekend was bleek tien andere demonstratiehonden wat meer moeite hadden met hun omgeving en niet de prestatie konden leveren die ze op Ameland hadden geleverd. Het enige wat Pontus heel gek vond was dat hij de stem van Klaas aan alle kanten uit de speakers hoorde komen, gelukkig is hij goed te sturen zodat hij op mijn aanwijzing wel de goede kant op keek.
Buiten de piste was hij neutraal-vriendelijk tegen bijna alle andere honden en gedroeg zich eigenlijk prima. Onze tweede dag heb ik meer geïnvesteerd in het normaal meelopen over het terrein zonder alle geurtjes te willen onderzoeken want dat was nog wel lastig voor Pontus.
Ik was dus weer enorm trots op mijn leuke ventje die fans had na zijn optreden en herkend werd als "Kijk, dat is die zwarte hond van de demonstratie!" (Weer eens wat anders dan "Kijk, die mevrouw met die dreads" :-))) )
Trots op de evenwichtigheid die hij liet zien door zich niet te laten overdonderen door zijn omgeving maar gewoon zijn ding te doen.
Trots op de samenwerking en het vertrouwen, dat biedt perspectieven voor de naderende proeven :-)