Mijn gup is een hele knappe gup :-)

We zijn inmiddels weer een paar weken en een paar trainingen verder en Pontussie gaat het spelletje steeds beter snappen.
Afgelopen zondag was ik zelfs zeer gelukkig met met wat hij liet zien tijdens de groepstraining en dat zegt wel wat. Hij begon goed met een aantal zeer enthousiaste apportjes, inspringen was niet belangrijk, zittend starten ook niet wel dat hij een aantal keren achter elkaar voortvarend naar de dummy sjeesde en weer zeer snel terug kwam om de dummy te brengen. Hij had er duidelijk lol in, ik ook en dat voelde heel goed.
De steadyness oefening met dummy's overgooien deed hij ook prima, niet overdreven braaf want hij wilde er wel achteraan maar accepteerde het dat hij moest blijven zitten. Bij die acceptatie heb ik de oefening afgebroken om hem wel gretig te houden.
Daarna begonnen we met korte apportjes en dat begon heel goed tot.... hij bij de dummy kwam die heel dicht bij een spoortje lag wat de dag ervoor door Ramses en zijn maten was gelopen. Tja, toen ging het 'fout' en ging hij eerst even dat spoortje uitlopen door de struiken en daar stuitte hij op nog meer interessante dingen, nog meer sporen, valplekken waar een gans had gelegen of in de boom gehangen, een sleepje met een snip, valplekken van de snip, een sleep met de gans, routes die door Ramses waren gelopen op zijn zoektocht.... Pontus heeft alles nog eens nagelopen maar er was helaas voor hem (en gelukkig voor mij) niets meer te vinden. Tuurlijk, hij had gewoon moeten apporteren en moeten luisteren maar ik was hem even helemaal kwijt en fluiten had geen zin want hij was zijn neus achterna.

Soms moet je ook gewoon je verlies nemen en dit was typisch zo'n situatie dat het maar even moest gebeuren, hij kon geen kant op (bleef trouwens ook gewoon in de buurt) en er was geen succes te behalen voor hem in de vorm van wild. Op zich was het ook gewoon mooi om te zien wat een geweldige neus hij heeft om al de spoortjes van de dag ervoor te kunnen vinden ondanks de inmiddels gesmolten sneeuw, om te zien hoe gedreven hij is en hoe zelfstandig hij ook omgaat met obstakels in het terrein. Na een minuut of 10 was hij klaar met zijn ontdekkingstocht en toen kwam hij weer bij mij, klaar om weer samen aan de slag te gaan.

De rest van de training ging prima. Hij heeft een aantal prima apportjes laten zien waar ik zeer tevreden over was. Als 'uitdaging van de dag' ging Ralf zich in de bebossing verstoppen en moesten de honden afgaan op alleen het geluid van de ganzenfluit. Pontus mocht als eerste en ging recht op het geluid af zonder aarzelen, hup, dwars door de bramenstruiken hij had geen extra fluitsignalen nodig. Wat er daarna gebeurde kon ik niet meer zien maar hij kwam al heel snel weer terug met zijn apportje wat hij trots kwam brengen.
Hoe knap dit was bleek toen de andere honden meer moeite bleken te hebben door te vertrekken in de richting van waar Pontus vandaan kwam met zijn apport ipv in de richting van het geluid. Alle beurten van de andere honden volgde Pontus met zijn blik het geluid dat Ralf produceerde en bij zijn tweede beurt ging hij ook weer recht op het geluid af en was nog sneller terug dan de eerste keer.
Dat was het voor Pontussie voor die dag maar we waren inmiddels ook al een tijdje bezig en ik moest gaan werken.
Pontus was er moe van, die heeft de hele avond geslapen want hij had veel te verstouwen in dat jonge koppie van hem maar hij had het goed gedaan.

Ik ben blij dat ik niet de enige ben die voorbij zijn pubergedrag kan kijken en de dingen die hij nog niet doet maar dat ook anderen zien dat deze ondeugende floeperd hele mooie dingen kan en zeer zeker talent heeft. Rustig aan met deze jongen want stabiel is hij nog lang niet, hij heeft pas ontdekt dat zijn hormonen gaan dansen bij een loopse teef en gedraagt zich zeer zeker nog niet volwassen maar dat komt vanzelf goed.
Volgende week gaan we even terug naar zijn geboortegrond in Hank.

Het zwarte duo samen aan het werk

Afgelopen zondag dacht ik: "Ik doe eens gek, ik neem de beide heren tegelijk mee om te trainen!"
De training begon om 13 uur maar ik kon maar een uurtje meedoen omdat ik daarna moest werken dus ik was al een uur eerder gegaan om vast wat in te werken. Twee van die mafkezen managen dat zou geen gemakkeljke klus worden.
Ik ben eerst maar eens gaan volgen met de HFB om de discipline er een beetje in te brengen want met een dummytas om mijn schouder wisten de heren natuurlijk al lang wat voor feestje het zou worden en waren ze aardig opgewonden. Dat ging na een tijdje wel goed dus ik had wat dummies gelegd voor een kort apportje, vooruit sturen. Het belangrijkste was dat ze op hun beurt moesten wachten en de dummy van de ander moesten resprecteren ipv afpakken.
Pontus was voorbeeldig! Die moest ik wel even duidelijk maken dat hij moest blijven zitten als Ramses ging apporteren en toen Ramses terug kwam mocht hij niet de dummy uit zijn bek grissen maar hij deed dit netjes. Ramses was weer een geheel ander verhaal, voor hem was dit veel te spannend! Hij probeerde alle dummies tegelijk in zijn bek te proppen terwijl hij dit al een tijdje niet gedaan heeft en had echt moeite met terugkomen. Zigzaggend terugkomen, plassen onderweg, alles erop en eraan.
Pontus mocht de laatste van de vier ophalen en deed dit heel netjes. Gaan, oppakken en terugkomen! Voor Pontus werkte de aanwezigheid van Ramses juist heel stimulerend, hij zag wat er moest gebeuren en was ook erg gemotiveerd om het te doen.
Daarna nog een oefeningetje gedaan waarbij ze om en om mochten. Ramses vond het nog steeds lastig, de hebberigheid straalde van zijn kop af, hij gunde Pontus niksss. Pontus daarentegen deed het prima, ging ook goed door toen hij de dummie niet meteen vond. Ik kwam hem wel steunen maar hij bleef speuren naar de dummie en sloeg meteen om toen hij hem rook. Lange lijn zat eraan maar ter decoratie want hij was niet nodig.

Daarna arriveerde de rest van de groep. We begonnen met volgen en steadyness, Pontus deed dit goed maar mocht nog niet los, Ramses was een stuk minder stabiel dan anders.
Het stoerste moment was toen we moesten overgooien met een dummy terwijl er een hond in het midden zat. We moesten eigenlijk werken met tweetallen en één hond maar wij dachten, omdat de twee oudste reuen deze oefening normaal met vlag en wimpel doorstaan, dat het wel leuk was om ze alle drie in het midden te zetten. Pontus had het een paar keer moeilijk maar was steeds weer goed te herstellen en bleef vervolgens zitten.
Volgen rond vliegende dummies ging wel maar met Ramses los ging het nu niet goed, hij wilde overal wel achteraan en volgde lang niet zo goed als anders. Toen Ralf ook nog begon rond te rennen met zijn eendenfluitje was Ramses achter Ralf aan zonder te aarzelen.
Op een gegeven moment sprong hij in toen een andere hond moest gaan apporteren maar was te laat en jatte toen maar een dummie van de stapel. Niet de Ramses die we de afgelopen weken hebben gezien, hij had het echt zwaar met de concurrentie van zijn 'jongere broertje' erbij. Ipv het goede voorbeeld te geven verviel hij in zijn oude onstabiele gedrag. Voorlopig zal ik even niet meer doen maar over een tijdje zal ik wel weer eens kijken of het dan wel kan. Voor mij was het een leerzame (en intensieve) ervaring.
Ik heb de tijd genoemen om de heren duidelijk te maken wat ik van ze verwachtte en dat ging goed. Het was ook leuk dat Pontus er juist door gestimuleerd werd om echt leuk te werken. Jammer dat het voor Ramses nog echt een stapje te ver was.

Gelukkig nieuwjaar!

We zijn Oud & Nieuw goed doorgekomen met het beestenspul.
De katten verplicht binnen oudjaarsdag, waar ze het uiteraard niet mee eens waren zodat ze luid in protest gingen (tja, Siamezen, dan heb je dat) maar toen gaandeweg de dag het geknal steeds meer en steeds harder werd gaven ze hun protesten op en installeerden zich voor een dagje huisarrest.
De honden hadden niet veel last van het geknal, ze hebben er langzaam aan kunnen wennen omdat er de hele maand al af en toe geknald werd. Pontus schrok soms eens van een knal, vooral de eerste knallen van begin december, maar keek dan in het rond naar hoe wij reageerden en hoe Ramses en Pandora reageerden en omdat niemand ernstig geschrokken leek herstelde hij zich dan ook snel. Op oudjaarsdag werd er best behoorlijk geknald maar ze hadden er niet veel last van, we hebben het natuurlijk verder niet opgezocht en de jeugd die we tegenkwamen was gelukkig zo sociaal om even te wachten met knallen tot we voorbij waren. We zijn nog een lekkere lange wandeling gaan maken met de buuv door de polder waar niet geknald werd en daarna was het tijd om ons te installeren voor de avond. De pootjes waren gestrekt, de buikjes waren gevuld, tijd voor een beetje rust in de tent.
We hebben alleen nog twee keer een korte plaspauze gehouden op momenten dat het even wat rustiger was (normaal gesproken rond 8 uur en half 12 want op één of andere manier zijn dat de tijden dat veel mensen naar binnen zijn en even niet knallen maar GTST kijken of samen aftellen en proosten). Het enige waar ze nerveus van werden was dat ik rond 9 uur drie Kongs ben gaan vullen met stukjes kip, yoghurt en stukjes appel, alvast voor middernacht maar ipv ze meteen uit te delen bleven die in de keuken staan. Als echte vreetlab moet je dan dus de hele avond achter het vrouwtje aan dribbelen als ze richting keuken gaat want stel je toch eens voor dat ze worden uitgedeeld terwijl je even niet oplet...
Om middernacht na de nieuwjaars zoenen en wensen werden eindelijk de Kongs uitgedeeld en lagen ze alle drie te smikkelen ipv zich druk te maken om het kabaal buiten. Toen er een paar buren binnen kwamen vallen was Pandora de enige die met volle bek één keer "Woef" zei maar verder waren ze 'effe bezig'.
Pontus heeft nadien nog even voor het raam gezeten om naar het siervuurwerk te kijken maar hij vond het niet verontrustend, hij vond het interessant.

Zijn eerste date dit jaar was bij de dierenarts want het was tijd voor zijn APK en entingen.
Hij woog 30 kg precies. Waar dat gewicht dan zit dat weet ik niet want het is één en al poot maar hij weegt dus al bijna even zwaar als Ramses die meestal ongeveer 31 kg weegt. Goed, hij is hoger dan Ramses, een flink stukje ook, maar wel nog smaller, slanker en zijn botstructuur is wat fijner dan dat van Schwartzeneggert met zijn grote klossen.. Pontus heeft alleen langere poten. Het zal wel, de weegschaal gaf echt 30 kg aan.
Pontus was helemaal relaxed bij de dierenarts. De dierenarts riep zijn naam omdat we aan de beurt waren en hij had haast om er te komen. Hij was zeer nieuwsgierig naar alles in de spreekkamer dus toen de dierenarts zijn dossier er even bij pakte op de computer stond Pontus ook met twee poten op dat bureau om vooral niks van de actie te missen en toen er een lade open ging stond hij met zijn nieuwsgierige neus ook al bijna in die la. De eerste opmerking over Pontus was dus: "Hij is wel erg nieuwsgierig!"
Op de tafel heeft hij zich voorbeeldig gedragen, hij bleef keurig netjes staan tot alles klaar was en liet zich helemaal bekijken, beluisteren en betasten. Hij werd gezond verklaard met de voor ons gebruikelijke complimenten over zijn conditie: mooi slank, goed gespierd en glanzende vacht. Hij had alleen wat tandplaque op zijn achterste kiezen aan de linkerkant dus het plan is om wat regelmatiger de tandjes te poetsen en te laten kluiven op geitenribbetjes ofzo. Dat komt wel goed, ze hadden inderdaad al een poosje geen kauwbot meer gehad.
Hij heeft zijn prikje gehad en kreeg daarna nog een koekje van de dierenarts, dus de dierenarts was zijn beste vriendin, en daarna mochten we weer naar huis. Stempel in zijn boekje met de verkeerde data (dat zag ik pas toen ik thuis was) en de auto weer in.
Hij is ietsje rustiger vandaag dan normaal maar morgen zal hij wel weer helemaal het mannetje zijn!