Afgelopen zondag was ik zelfs zeer gelukkig met met wat hij liet zien tijdens de groepstraining en dat zegt wel wat. Hij begon goed met een aantal zeer enthousiaste apportjes, inspringen was niet belangrijk, zittend starten ook niet wel dat hij een aantal keren achter elkaar voortvarend naar de dummy sjeesde en weer zeer snel terug kwam om de dummy te brengen. Hij had er duidelijk lol in, ik ook en dat voelde heel goed.
De steadyness oefening met dummy's overgooien deed hij ook prima, niet overdreven braaf want hij wilde er wel achteraan maar accepteerde het dat hij moest blijven zitten. Bij die acceptatie heb ik de oefening afgebroken om hem wel gretig te houden.
Daarna begonnen we met korte apportjes en dat begon heel goed tot.... hij bij de dummy kwam die heel dicht bij een spoortje lag wat de dag ervoor door Ramses en zijn maten was gelopen. Tja, toen ging het 'fout' en ging hij eerst even dat spoortje uitlopen door de struiken en daar stuitte hij op nog meer interessante dingen, nog meer sporen, valplekken waar een gans had gelegen of in de boom gehangen, een sleepje met een snip, valplekken van de snip, een sleep met de gans, routes die door Ramses waren gelopen op zijn zoektocht.... Pontus heeft alles nog eens nagelopen maar er was helaas voor hem (en gelukkig voor mij) niets meer te vinden. Tuurlijk, hij had gewoon moeten apporteren en moeten luisteren maar ik was hem even helemaal kwijt en fluiten had geen zin want hij was zijn neus achterna.
Soms moet je ook gewoon je verlies nemen en dit was typisch zo'n situatie dat het maar even moest gebeuren, hij kon geen kant op (bleef trouwens ook gewoon in de buurt) en er was geen succes te behalen voor hem in de vorm van wild. Op zich was het ook gewoon mooi om te zien wat een geweldige neus hij heeft om al de spoortjes van de dag ervoor te kunnen vinden ondanks de inmiddels gesmolten sneeuw, om te zien hoe gedreven hij is en hoe zelfstandig hij ook omgaat met obstakels in het terrein. Na een minuut of 10 was hij klaar met zijn ontdekkingstocht en toen kwam hij weer bij mij, klaar om weer samen aan de slag te gaan.
De rest van de training ging prima. Hij heeft een aantal prima apportjes laten zien waar ik zeer tevreden over was. Als 'uitdaging van de dag' ging Ralf zich in de bebossing verstoppen en moesten de honden afgaan op alleen het geluid van de ganzenfluit. Pontus mocht als eerste en ging recht op het geluid af zonder aarzelen, hup, dwars door de bramenstruiken hij had geen extra fluitsignalen nodig. Wat er daarna gebeurde kon ik niet meer zien maar hij kwam al heel snel weer terug met zijn apportje wat hij trots kwam brengen.
Hoe knap dit was bleek toen de andere honden meer moeite bleken te hebben door te vertrekken in de richting van waar Pontus vandaan kwam met zijn apport ipv in de richting van het geluid. Alle beurten van de andere honden volgde Pontus met zijn blik het geluid dat Ralf produceerde en bij zijn tweede beurt ging hij ook weer recht op het geluid af en was nog sneller terug dan de eerste keer.
Dat was het voor Pontussie voor die dag maar we waren inmiddels ook al een tijdje bezig en ik moest gaan werken.
Pontus was er moe van, die heeft de hele avond geslapen want hij had veel te verstouwen in dat jonge koppie van hem maar hij had het goed gedaan.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die voorbij zijn pubergedrag kan kijken en de dingen die hij nog niet doet maar dat ook anderen zien dat deze ondeugende floeperd hele mooie dingen kan en zeer zeker talent heeft. Rustig aan met deze jongen want stabiel is hij nog lang niet, hij heeft pas ontdekt dat zijn hormonen gaan dansen bij een loopse teef en gedraagt zich zeer zeker nog niet volwassen maar dat komt vanzelf goed.
Volgende week gaan we even terug naar zijn geboortegrond in Hank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten