Even voelen

Al weer 10 dagen sinds de laatste up date... en er is toch genoeg gebeurd.
De hechtingen uit zijn ooglid zijn verwijderd door de dierenarts. De zelfoplossende hechtingen waren vergeten op te lossen en zaten na 16 dagen nog muurvast. Helemaal niet zo erg, hadden we meteen een goede na controle of het allemaal goed genezen was. Het zag en ziet er prima uit! Het is nu nog wat lichter omdat er wat haar mist maar over een tijdje is er niks meer van te zien, last heeft hij er zeker niet van. Ook de dierenarts was erg tevreden met zijn eigen werk, het was goed gelukt, zeg maar.

We hebben een workhop zweetwerk gevolgd bij 'Ome Rick'. Pontus en ik zijn drie dagen met z'n tweeën op toernee geweest. Eerst naar 'Opa en Oma', de volgende dag de workshop en daarna mee naar mijn werk, drie dagen wij samen zonder mijn andere trouwe vriend, mijn allessie, mijn Rammessie.
Ondanks dat ik wist dat ik Ramses erg zou missen, wilde ik toch graag Pontus een paar dagen 'voelen' om te ontdekken hoe wij matchen samen. Zweetwerk heeft niks met apporteren te maken dus daar kon ik niks mee verkloten maar we konden wel een keertje samen 'werken' en dat ging eigenlijk best heel leuk. Het was ook de eerste keer dat Pontus en ik in een groep met andere mensen en andere honden 'aan het werk' waren, normaal zijn we altijd samen als we oefenen... zonder andere honden... zonder andere mensen in een omgeving zonder veel afleiding.
Wat ik leuk vond om te ervaren was dat Pontus zich heel goed liet coachen in wat hij moest doen maar ook initiatief neemt als hij weet wat hij moet doen. En... nog belangrijker: Hij blijft in contact met mij! Het is een fijn werkhondje! En zijn neus werkt uitstekend!

Ook onze eigen oefensessies beginnen vruchten af te werpen. Hij kan al best veel voor zo'n jonge smurf!
Hij kan een dummy vasthouden. Ik kan hem neerzetten met een dummy, een paar stappen weglopen en teruglopen naar hem. Neerzetten, een paar stappen weglopen en hem influiten... dan gaat hij voor me zitten en ik kan de dummy rustig aanpakken.
Hij kan kleine stukjes zeer netjes volgen.
Hij kan bij me blijven als ik met een dummy gooi die we dan samen gaan halen.
Ik kan hem neerzetten, twee meter voor hem staan, dummy's links en rechts van hem gooien en hem dan influiten.
Zitten op de zitfluit gaat steeds beter, nog heel dicht om mij heen natuurlijk.
Hier en daar kan het nog wat stabieler. Hij kan dit goed in huis, in onze tuin en op onze vaste oefenveldjes.
Op interessante nieuwe plekken is het voor hem lastiger om te focussen. Dan merk ik soms dat hij meer indrukken opdoet, meer stress heeft en bijvoorbeeld tussendoor eens gaapt en zo de dummy uit zijn bek laat vallen.
Dit alles betekent dat we zeer binnenkort eens gaan beginnen met lessen bij Marianne. Zij mag ons leren hoe we vanaf dit punt uiteindelijk gaan apporteren.

Verder gaat het ook prima met hem. Zijn gewicht zit rond de 27 kg, hij is iets hoger dan Ramses en duidelijk nog slungel. Hij krijgt nog steeds drie maaltijden per dag omdat hij nog vrij schraal is en nog groeit.
Zonder bench kan hij nog lang niet. Ramses zat op de leeftijd die Pontus nu heeft al lang niet meer in zijn bench, dat was niet nodig. Pontus heeft dit echt nog nodig, die is veel sneller overprikkeld en wordt echt klierig als hij vermoeid raakt. Alleen 's avonds laat ligt hij wel eens bij ons allemaal op de bank. Overdag vindt hij die rust niet, gaat achter de katten aan rennen of probeert alles van de tafels, de kast en het aanrecht te trekken. Hij kan dus alleen loslopen als we heel goed op hem letten of met hem bezig zijn. Nou ja, dan is dat zo! Elke hond zijn eigen proces.

Step 1,2,3 !

Stil aan het Pontus front

Het was even stil aan het Pontus front. Natuurlijk ook omdat Pontus na zijn avontuur van vorige week een week met een lampenkap om gelopen heeft. Hierdoor konden we niet veel meer doen dan korte wandelingetjes en wat basis oefeningen. Pontus zelf trok zich weinig aan van die kap, hij ramde hem overal langs waar hij anders ook zou lopen dus na een paar dagen was de kap gebutst en gedeukt en moesten de eerste scheurtjes met Duck-tape gerepareerd worden. Buiten werd er door andere honden veel naar hem geblaft en gegromd, iets waar hij helemaal niks van snapte.
Na een week kon de kap af. De hechtingen zitten er nog altijd in maar hij blijft overal van af. Zijn oog ziet er keurig uit, over een paar weken is er niks meer van te zien. Er was een stukje eye-liner weg en de vraag was of dit nog weer terug zou komen of dat hij een wit streepje onder zijn oog zou houden, voorlopig ziet het er naar uit dat zijn ooglid gewoon weer zwart gaat worden. Goed nieuws dus!

Inmiddels zijn we al weer een paar dagen verder en hebben we niet stil gezeten.
Pontus heeft zijn eerste les traplopen gehad omdat hij zo langzamerhand echt te zwaar wordt om nog naar boven/beneden te dragen. Nu, met zijn 25 kg, gaat het nog maar hij groeit nog wel even. Het was een 'enge trap' (de trappen op de dijk loopt hij met gemak) want een open trap maar het ging. Met trillende knieën hier en daar maar ik had hem goed vast en samen hebben we de klus geklaard, de volgende keer omhoog ging al veel gemakkelijker, alleen naar beneden is nog een beetje eng. Wel heel bijzonder om te zien hoeveel vertrouwen hij eigenlijk heeft terwijl hij het best spannend vond om te doen. Als het echt even zo spannend was dat hij blokkeerde dan wachtten we even, zette ik zijn poten in de goede positie en hield hem stevig vast. Als hij weer een beetje ontspande keek hij mij aan met zijn lieve oogjes en dan gingen we verder. Knap ventje!

Ook de los/vast oefeningen vorderen gestaag. Ik ben hem aan het leren om met die dummy in zijn bek naar mij toe te komen. Daarbij moet ik wel zijn kin nog ondersteunen als hij gaat staan of gaat zitten want dat zijn de punten waarop zijn bek zomaar open gaat (net als bij Ramses in dit stadium). Ik heb met Marianne afgesproken dat we beginnen met de eerste training als ik hem op een paar meter van mij af kan zetten met een dummy in zijn bek en hem dan kan laten voor komen met die dummy. Ik denk dat dit nog ongeveer een maandje duurt... misschien sneller want het is een slimmertje.

Gisteren maar weer eens een Nina Ottosum speeltje uit de kast getrokken. Een vertikaal bord waarop hij houten knoppen met zijn neus moet induwen zodat er een brokje onderuit valt (in een voerbak die ik tussen mijn voeten zet). Helemaal leuk natuurlijk! Zo leuk om hem bezig te zien met een blik van "Wat moet ik doen om een brokje te laten vallen?" en dan maar proberen, duwen, vastpakken, trekken, opwippen, blaffen... op een gegeven moment had hij het aardig door maar duwde niet altijd hard genoeg zodat hij meerdere keren met zijn neus moest duwen voor er een brokje viel. Maar leuk vond hij het wel!
Meestal is Pandora het beste in dit soort spelletjes maar dit spelletje had Ramses het beste onder de knie, hij duwde zeer doelbewust en beheerst met zijn neus alle knoppen in met als gevolg dat hij iedere keer prijs had, tenzij hij twee keer tegen de zelfde knop duwde.

We zijn begonnen met het 'echte volgen' met een dun lijntje en korte stukjes echt strak volgen... hij vindt het helemaal gezellig en doet enorm zijn best. Ik moet alleen uitkijken dat ik dit niet te lang achter elkaar doe want zo lang is zijn concentratieboog nu ook weer niet, korter dan de mijne in ieder geval en het moet wel leuk blijven.

En... vandaag heeft Pontus zijn eerste stappen naast de step gezet. Even wennen, wandelen naast de step maar daar had hij echt niks van dus we hebben meteen een klein stukje echt gestept. In een mooi drafje liep hij mee met een trots kwispelende staart. 200 meter heen, even relaxen, 200 meter terug dus niet heel ver met zijn slungelende lijf maar het begin is er zeker!!! Morgen een foto!