Even voelen

Al weer 10 dagen sinds de laatste up date... en er is toch genoeg gebeurd.
De hechtingen uit zijn ooglid zijn verwijderd door de dierenarts. De zelfoplossende hechtingen waren vergeten op te lossen en zaten na 16 dagen nog muurvast. Helemaal niet zo erg, hadden we meteen een goede na controle of het allemaal goed genezen was. Het zag en ziet er prima uit! Het is nu nog wat lichter omdat er wat haar mist maar over een tijdje is er niks meer van te zien, last heeft hij er zeker niet van. Ook de dierenarts was erg tevreden met zijn eigen werk, het was goed gelukt, zeg maar.

We hebben een workhop zweetwerk gevolgd bij 'Ome Rick'. Pontus en ik zijn drie dagen met z'n tweeën op toernee geweest. Eerst naar 'Opa en Oma', de volgende dag de workshop en daarna mee naar mijn werk, drie dagen wij samen zonder mijn andere trouwe vriend, mijn allessie, mijn Rammessie.
Ondanks dat ik wist dat ik Ramses erg zou missen, wilde ik toch graag Pontus een paar dagen 'voelen' om te ontdekken hoe wij matchen samen. Zweetwerk heeft niks met apporteren te maken dus daar kon ik niks mee verkloten maar we konden wel een keertje samen 'werken' en dat ging eigenlijk best heel leuk. Het was ook de eerste keer dat Pontus en ik in een groep met andere mensen en andere honden 'aan het werk' waren, normaal zijn we altijd samen als we oefenen... zonder andere honden... zonder andere mensen in een omgeving zonder veel afleiding.
Wat ik leuk vond om te ervaren was dat Pontus zich heel goed liet coachen in wat hij moest doen maar ook initiatief neemt als hij weet wat hij moet doen. En... nog belangrijker: Hij blijft in contact met mij! Het is een fijn werkhondje! En zijn neus werkt uitstekend!

Ook onze eigen oefensessies beginnen vruchten af te werpen. Hij kan al best veel voor zo'n jonge smurf!
Hij kan een dummy vasthouden. Ik kan hem neerzetten met een dummy, een paar stappen weglopen en teruglopen naar hem. Neerzetten, een paar stappen weglopen en hem influiten... dan gaat hij voor me zitten en ik kan de dummy rustig aanpakken.
Hij kan kleine stukjes zeer netjes volgen.
Hij kan bij me blijven als ik met een dummy gooi die we dan samen gaan halen.
Ik kan hem neerzetten, twee meter voor hem staan, dummy's links en rechts van hem gooien en hem dan influiten.
Zitten op de zitfluit gaat steeds beter, nog heel dicht om mij heen natuurlijk.
Hier en daar kan het nog wat stabieler. Hij kan dit goed in huis, in onze tuin en op onze vaste oefenveldjes.
Op interessante nieuwe plekken is het voor hem lastiger om te focussen. Dan merk ik soms dat hij meer indrukken opdoet, meer stress heeft en bijvoorbeeld tussendoor eens gaapt en zo de dummy uit zijn bek laat vallen.
Dit alles betekent dat we zeer binnenkort eens gaan beginnen met lessen bij Marianne. Zij mag ons leren hoe we vanaf dit punt uiteindelijk gaan apporteren.

Verder gaat het ook prima met hem. Zijn gewicht zit rond de 27 kg, hij is iets hoger dan Ramses en duidelijk nog slungel. Hij krijgt nog steeds drie maaltijden per dag omdat hij nog vrij schraal is en nog groeit.
Zonder bench kan hij nog lang niet. Ramses zat op de leeftijd die Pontus nu heeft al lang niet meer in zijn bench, dat was niet nodig. Pontus heeft dit echt nog nodig, die is veel sneller overprikkeld en wordt echt klierig als hij vermoeid raakt. Alleen 's avonds laat ligt hij wel eens bij ons allemaal op de bank. Overdag vindt hij die rust niet, gaat achter de katten aan rennen of probeert alles van de tafels, de kast en het aanrecht te trekken. Hij kan dus alleen loslopen als we heel goed op hem letten of met hem bezig zijn. Nou ja, dan is dat zo! Elke hond zijn eigen proces.