De vorderingen

We zijn weer een paar dagen verder en nog volop in ontwikkeling.
De wandelingen aan de HFB (hands free belt) gaan goed, ze lopen alle drie keurig netjes mee. Als we dan wat andere honden tegen komen reageren ze daar vrij rustig op. Dat is een verschil met de P&P rondjes waarbij ze om me heen zwermen, veel meer ruimte hebben om hun behoefte te kunnen doen maar dus ook meer ruimte nemen om te ageren tegen collegae die we tegenkomen. Dat is een constatering, ik weet nog niet wat ik hiermee ga doen.
De appèl oefeningen met Pontus gaan goed, hij volgt als een tierelier en let prima op. Apporteren met  mate, doen we ook, soms mag hij een dummy alleen maar even vasthouden en verder niks maar we zijn wel samen bezig.
Laatst mocht hij een keer de kluifjes naar huis dragen vanaf de dierenwinkel. Hij wilde na een paar meter de verpakking slopen en alles opeten maar dat was de bedoeling niet. Afgepakt, verder lopen en na een stukje lopen weer proberen. De derde keer liep hij heel trots tot aan de deur zonder nog een poging te doen om het op te eten, natuurlijk werd hij daarvoor beloond.
Gisteren bedacht ik dat het ook wel tijd werd om hem eens te leren dat hij op zijn plaats kan blijven zonder dat het deurtje dicht moet van zijn bench. Ramses in zijn mand, Pandora op haar kussen en spuitelf in zijn bench. Het duurde even maar toen plofte hij met een zucht neer om er inderdaad niet meer uit te komen. Voor het zover was wa hij natuurlijk al een keer half uit zijn bench gegleden om vervolgens op te staan en weg te lopen, hij had al een keertje geblaft om de aandacht van Ramses te krijgen, was eruit gekropen en ervoor gaan liggen en weggelopen om zijn speeltje te pakken. Toen dat allemaal niet was gelukt en hij iedere keer terug gestuurd werd, bleef hij liggen en ging slapen.
Hij verzet zich nog altijd tegen het markeren maar vertoont daarbij weinig spanning, lekker tegenstrijdig. Ik dwing hem wel steeds een stukje verder. Staand mag ik alles met hem doen, het zweefmoment levert het grootste verzet op, over mijn been laten hangen lukt niet.
Gisteren ook eens spanning gemeten bij Ramses tijdens het apporteren, zoals verwacht heeft hij veel spanning. Ik heb weinig geapporteerd, bijna alleen volgwerk gedaan waarbij er een dummy op de grond lag maar de spanning werd niet echt minder. Hij sloop richting dummy alsof het een prooi was, helemaal gefixeerd. Ik heb zelf de dummy opgepakt en wilde het hem laten aanpakken maar dan klapt hij die kaken op elkaar.... veel te veel spanning om rustig te kunnen aanpakken. Het blijft een idioot.

Terug naar de fokker

Ik dreig Pontus wel eens met "Ik breng je terug naar je fokker, waardeloze nep Labrador!" Oké, ik geef toe dat het niet aardig is maar ik meen er dan ook niks van. Vandaag gingen Pontus en ik naar zijn fokker voor een privé training om te kijken hoever hij is (of niet is).
Ik heb natuurlijk gewoon verteld wat hij wel/niet doet of kan en dat mochten we laten zien.
Eerst maar eens een stukje volgen. Pontus volgde wel netjes maar was intussen erg met zijn omgeving bezig dus we kregen de tip om de lijn een stuk losser te doen en een tikje aan de riem te geven als hij niet voldoende oplette. Daarmee ging het volgen al snel beter en was zijn aandacht veel meer bij mij ipv zijn omgeving.
Daarna maar eens een apportje proberen om te kijken wat hij zou doen. Wel.... het moment van de waarheid en Mr. P ging voortvarend aan het werk, pakte de dummy meteen op (netjes in het midden zoals hij dat geleerd heeft) en kwam hem meteen bij mij brengen. Niks op aan te merken dus!
Gelukkig speelde hij niet de hele tijd het engeltje want na nog een paar hele mooie apportjes gaf ik hem zelf teveel ruimte na het afgeven van het apport en toen ging hij zijn eigen B.V. oprichten. Hij ging het landschap eens exploreren en dook vol overgave in een muizenhol die hij eens lekker ging uitgraven. Wij liepen intussen van hem weg want dan zou hij wel achter ons aankomen, ik zei al dat hij dit waarschijnlijk niet ging doen omdat dat hem helemaal niet boeit. En zo bleek ook, hij keek af en toe even om zich heen maar deed lekker zijn eigen ding. Uiteindelijk heeft de Marianne hem opgehaald en even vermanend toegesproken maar ook daar was hij niet echt heel erg van onder de indruk. Wel van de appèl oefeningen die hij vervolgens te doen kreeg, die kwamen wel door.
We hebben huiswerk gekregen, vooral appèl oefeningen en hooguit om de dag apporteren, met een lange lijn om hem zonder ophef binnen te kunnen halen als hij de ZZP-er gaat uithangen. Maarrr... Met dat apporteren komt het best goed! Het zit erin, hij doet het best netjes maar hij vindt andere dingen ook nog heel leuk en is snel afgeleid. Hij is nog geen raket maar ook dat is niet abnormaal in zijn leeftijdsfase.

Ook in onze fase pas dat heel goed, het apporteren moet nog iets van ons samen gaan worden en dat is het nu nog niet. Geeft niet, we roedelen lekker verder en dan komt het tussen ons best in orde.