Schemerlamp Pontus

Socializen in het uitlaatgebied is al niet zo mijn ding maar ach, Ramses had het naar zijn zin dus we bleven even staan. Pontus zag een leuk hondje aankomen, een kruising Teckel x Jack Russell maar die vond hem kennelijk minder charmant dus hij kreeg een snauw dat hij moest oprotten. Pontus deed dat en hobbelde verder achter Ramses aan, had het prima naar zijn zin verder tot hij weer langs ons kwam rennen en wij zagen dat hij bloed bij zijn oogje had.
Eind van de pret want we gingen naar huis om dit eens goed te bekijken. Thuis zagen we dat er een wondje onder zijn oog zat en dat zijn ooglid was beschadigd, dat werd dus een ritje dierenarts voor Mr. Pontus.
Bij de dierenarts aangekomen zagen we dat er toch een behoorlijk scheurtje in zijn ooglid zat, het resultaat van een tandje wat in zijn ooglid is blijven hangen bij de snauw. Hij kreeg één of ander groen goedje in zijn oog om ze zien of zijn oog beschadigd was maar dat bleek gelukkig niet het geval.
In de avond zou de oogspecialist van de dierenkliniek dienst hebben dus het beste was dat we Pontus daar achter zouden laten of nog even mee naar huis namen zodat 'Ome Sven himself' Pontus zou kunnen repareren.

Achterlaten was voor ons niet echt een optie dus daar gingen we weer... om na twee uurtjes weer terug te komen en intussen mocht hij niks meer te eten hebben. Niks te eten krijgen is voor een hongerig hondje als Pontus wel heel erg maar dat moest dan maar.
Pontussie gewogen, hij woog 24,2 kg, en onder zeil gebracht. Dat was nog niet zo gemakkelijk want de kleine knokker wilde niet slapen. Iedere keer als we dachten dat hij sliep zette hij zijn poten weer onder zijn gat en probeerde van de tafel te springen. Hij kreeg er dus nog een beetje van dat spul bij wat Michael Jackson niet heeft kunnen navertellen en toen bleef hij braaf liggen.
Dierenarts Sven heeft zijn best gedaan om het allemaal netjes weer aan elkaar te naaien zodat hij er geen blijvende hinder van zal ondervinden en heeft ook zijn derde ooglid (zoals de Belgen zeggen, knipvlies) nog even goed bekeken omdat die af en toe wat roder is dan anders maar hij liet de opgezette folikels aan de binnenkant van het vlies zien en vertelde dat veel jonge honden dit hebben omdat ze af en toe in aanraking komen met nieuwe stofjes en pollen en daar weerstand tegen aan het opbouwen zijn, hier groeien ze overheen. Schoonmaken met kamillethee, wat wij dan doen, was prima. Alleen als het heel erg is en de hond er veel last van heeft schrijven ze een zalf voor met cortico steroiden maar Pontus heeft er geen last van.
Dierenarts Sven wilde het duimnageltje van Pontus intapen zodat hij niet aan zijn oog kan krabben zodat hij geen lampenkap op hoefde. Helaas, tijdens het bijkomen probeerde Pontus al verwoed aan zijn oog te wrijven zodat hij alsnog een lampenkap om kreeg, eigen schuld.  
Naar huis dan maar weer met een nog waggelende schemerlamp.

Zijn oog was helemaal opgezwollen van al het gepruts en doordat het aan de binnenkant van zijn ooglid behoorlijk gebloed heeft. We zijn 's nachts dus maar met z'n tweeën op de bank gaan slapen.

De volgende ochtend was de zwelling al weer behoorlijk geslonken en inmiddels ziet het er al een stuk beter uit. 

Die lampenkap vindt hij wel vervelend maar het weerhoudt hem er niet van om gewoon zijn ding te doen. Hij loopt, hij speelt, hij kluift... alleen hij is wat sneller moe dan anders en kan zijn draai niet goed vinden in de bench omdat hij niet goed kan draaien. Verder ramt hij die kap overal langs waar hij anders ook langs zou gaan. Zonder gaat echt niet want ik heb hem even af gehad om hem een tuigje om te doen en doen wilde hij meteen gaan wrijven. Hij zal het even moeten uitzingen.

Het heeft ook voordelen... snuffelen gaat veel beter met die kap waarin de geurtjes goed blijven hangen en je kluifje valt ook niet uit je bek..

                        

Knappe jongen en hete bliksem

De dagelijkse LOS/VAST oefeningen, elke dag een paar keer en dan weer klaar, beginnen vruchten af te werpen. Pontus kan inmiddels de dummy (kleine dummy) even in zijn bek hebben, ik kan 1 stapje achteruit doen en dan weer aanpakken. Hij doet dat heel netjes!

Ik ben heel tevreden over zijn vorderingen: Hij kan heel netjes volgen, we zijn aan het oefenen dat ik met een dummy of een balletje gooi en dat hij dan gaat zitten, daarna halen we het voorwerp samen op waarbij hij gaat zitten en ik het oppak. Hij doet dat heel keurig! Dit jongetje is zo leuk om mee aan de slag te gaan!
Zwemmen heeft hij een paar keer gedaan maar hij kwam laatst wat ongelukkig in het water terecht en nu is hij weer wat terughoudend in het zwemmen. Maakt niet uit, met een beetje geduld komt dat wel weer goed, misschien dat hij nu ook wat rustiger te water gaat, dat zou mooi zijn.

Als huishond doet hij het ook steeds beter, hij zit wat minder in zijn bench omdat hij tegenwoordig ook uit zichzelf zijn rust pakt in huis. Zijn favoriete plek op dit moment is de nieuwe inloopmat voor de schuifpui, die ligt heerlijk!
Zijn enige nadeel is eigenlijk dat hij het nog steeds leuk vindt om af en toe achter de katten aan te rennen, dat krijgen we er maar niet helemaal uit.

De kleine man is aan het ontwikkelen en heeft mij horen antwoorden "Als hij later groot is en gezond blijkt en leuk werkt dan mag hij van mij best een keertje dekken." en dus hij is af en toe aan het oefenen. Daar heeft hij zijn 'opblaaspoppen' voor. Helaas zijn dat de kussentjes die bij ons op de bank liggen dus... die liggen er nu niet meer. De oefening kan hij overigens wel gebruiken want hij staat er zo bij te springen op zijn kangoeroe-poten dat hij voorover valt en een echte teef zich zou afvragen wat hij toch allemaal aan het doen is als hij ineens met een flikflak over haar heen zou komen. De kleine casanova is nog niet zo subtiel en moet zijn verleidingskunsten nog wat verfijnen voor het zover is. Hij heeft nog even. Maar de kussentjes zijn weg en Pandora heeft hem al even verteld dat er op haar niet geoefend gaat worden. Dat dat maar meteen even duidelijk is!

De vorderingen richting apport

Apporteren en trainen doen we nog niet maar dat wil niet zeggen dat we helemaal niks doen.
Het wisselen is nu voorbij dus de los/vast oefeningen zijn in volle gang. Hij kan iets vasthouden (een verfroller, een kleine dummy oid) met mijn hand onder zijn kin en loslaten op commando.
Hij kan netjes meelopen, zitten als ik blijf staan, meelopen terwijl ik met dummy's gooi die we dan samen weer oppakken. Hij loopt met me mee en gaat keurig zitten terwijl ik de dummy pak. Respecteren van de dummy lukt dus heel aardig!
Hij kan zwemmen en haalt balletjes uit het water die hij tot vlak bij mij komt brengen, iets anders dan balletjes haalt hij nog niet.
Vandaag zijn we eens aan de slag gegaan met spoortjes lopen. Met runderbouillon een spoortje gelegd van een meter of 20 met  een kleine haak erin en aan het eind een beloningsdummy met voertjes erin. Het ging nog wat aarzelend maar aan zijn neus mankeert helemaal niks dus beide spoortjes heeft hij netjes uitgewerkt en kwispelend de beloning in ontvangst genomen.
Ook de andere twee vonden het weer eens leuk om te doen. Voor Ramses was het nog niet zolang geleden, die had op Ameland bij Klaas nog een paar spoortjes gedaan dus die ging als de brandweer.
En zo gaan we lekker verder!!!

Smile!!!

Ik had het al een paar keer gehoord van anderen maar Pontus 'lacht'. Als hij blij is, maar een beetje onzeker blij, dan laat hij zijn tandjes zien.
Mijn buurvrouw zei het laatst toen ze hem (en de anderen) eten had gegeven "Die kleine idioot lacht! Hij spoort niet!" Mijn buurvrouw is zo tactisch als een kudde koeien en altijd heel complimenteus.
Maar ik heb het inmiddels ook zelf gezien toen ik met de kleine man lang was weggeweest (naar mijn werk) en hij super blij was om Ramses weer te zien maar Ramses ietsje minder om hem te zien. Ik zag hem afwisselend om de bek van Ramses likken en 'lachen' met zijn mooie Prodent Smile. Heel apart!
Vreemd is het niet dat hij dit doet want zijn moeder doet het ook en één van zijn zusjes ook.

Groot compliment!

Pontus is weer eens mee geweest naar het Hoge Noorden des Lands, Winschoten om precies te zijn, op familiebezoek. De laatste keer was hij zo'n drie maanden oud en dus nog veel kleiner.
Hij lijkt al een hele pief maar in een andere omgeving met andere indrukken, andere gebieden om in rond te lopen, andere dingen waar rekening mee gehouden moet worden en andere honden die je tegenkomt is hij toch nog snel moe van al die nieuwigheid.
De poezen bij mijn ouders zijn niet voor de poes dus Pontus heeft een kras op zijn snuit opgelopen omdat hij iets te enthousiast en te dichtbij was. Appelsientje houdt niet van jong en wild.
Pontus mocht in de vroege ochtend met de grote jongens en meisjes mee naar het park voor een ochtend ronde en dat was dolle pret natuurlijk. Het was wel een moeilijk dilemma of hij nu Ramses of Thorgal als een schaduw moest volgen, want Pontus vond 'Ome Thor' toch wel heel erg stoer. Daarna moest hij wel na het ontbijt een hele tijd verplicht zijn bench in maar er viel genoeg weg te snurken aan indrukken. We kwamen namelijk ook nog langs een kinderboerderij met geiten, enorme schapen, een luidruchtige kalkoen, kippen en heeeeeeele grote paarden. Vooral van de paarden was hij erg onder de indruk, naar eentje heeft hij heel stoer gewoeft maar sprong ook heel snel een metertje achteruit voor als het paard terug zou woeffen, het paard was echter in het geheel niet onder de indruk van Pontus.
Genoeg gelegenheid om 'wachten voor het stoeprandje' even te oefenen, in Winschoten komen we meer verkeer tegen dan bij ons in Hoogvliet. Al met al een leerzaam weekendje en nog reuze gezellig ook.
De grootste verrassing was een compliment van mijn vader die ineens spontaan zei: Ik vind het een mooi hondje! Mijn oren vielen zowat van mijn hoofd want mijn vader houdt van grote, flink gebouwde Labradors en heeft helemaal niks met 'werklijn types'. Maar hij meende het serieus want hij legde het nog even uit: Ik vind hem mooi gebouwd, alles is mooi in verhouding en hij heeft een leuk koppie.
Ik hoef niet meer naar een show voor een keurrapport! Als zelfs mijn vader het een mooi hondje vindt dan is dat zo!

De stemming vanochtend na een zwaar vermoeiend weekend:

Maar ook Ramses en Pandora hadden een rustige ochtend gepland:

Verhalfjaardag, Pontus 6 maanden oud!

Pontussie is vandaag precies 6 maanden oud! Tijd voor een sentimentele terugblik.
Die hele spannende tijd van dekking van Holly, 63 dagen zwanger en dan een telefoontje dat er een ventje voor me bij zit 'als ik dat zou willen'.... en natuurlijk wilde ik dat maar al te graag! Holly is zo'n leukerdje, daar wilde ik graag een zoon van!
Pontus was de kleinste uit het nest van 5, twee reuen en drie teven, 382 gram woog hij. De grootste (zijn enige broer) woog 558 gram. Klein maar dapper zullen we dan maar zeggen.
In het nest had ik niet echt voorkeur voor één van de twee want er was er altijd eentje wakker en eentje sliep dus degene die wakker was, was automatisch 'leukerdje van de dag'. Zijn fokker besliste dat 'kleinste reutje' Pontus zou worden dus dat werd onze nieuwe zwarte glimmerd.
Daarna brak tijd tijd aan van tutten met zo'n kleine pup die nog bijna niks weet, alles nog moet leren, nog zindelijk moet worden, nog bijna niks mag,.... en vooral het gevoel van "Ojaaaa, zo was het om een pup in huis te hebben!"
Na twee vrij gemakkelijke puppen die 's nacht meteen beneden en doorsliepen was dit een kleine brulboei die al de eerste week werd omgedoopt tot 'Dolfje het Weerwolfje' vanwege de nachtelijke stemoefeningen. De enige pup tot nu toe waarvoor ik drie weken op een matras in de kamer heb geslapen om de buren ook wat nachtrust te gunnen. Inmiddels slaapt hij natuurlijk gewoon de nacht door maar is nog wel vrij vroeg wakker. Dat vind ik niet zo erg.
Pontus ontpopte zich al snel tot een bijdehandje die je niks wijs hoeft te maken, heel leergierig en leuk om mee aan de slag te zijn. Het is een lekker fel dondertje dus het plan is om heel rustig aan te doen en vooral te starten vanuit rust, niet teveel en niet te snel. Pontus leert voornamelijk hand- en lichaamscommando's en pakt dit heel snel op.
Ik ben helemaal geen mens voor dit puppengetut en moet mezelf regelmatig terugfluiten omdat ik toch best snel wil. En met Pontus gaat het ook vrij gemakkelijk en dan is het soms lastig (voor mij) om niet teveel van hem te eisen met zijn puppenverstand en de spanningsboog van een guppie. Ik ben toch altijd weer blij als ze groot zijn en ze meer mogen en meer kunnen.
We zijn met Pontus veel voorzichtiger dan we met die andere twee ooit geweest zijn omdat dat slungellijfje zich moet gaan ontwikkelen tot een gezond en sterk lichaam. Op dit moment mag hij wel al eens mee wandelen maar lang spelen niet en ravotten met grote, wilde honden ook niet. En ik ben blij want hij ziet er prima uit en beweegt mooi.
Het is niet gemakkelijk om hem voorzichtig te laten zijn want hij heeft klimgeitenbloed in zich en springt graag overal bovenop. Binnen twee seconden staat hij ineens bovenop de tafel, halverwege de trap of hij staat in de krabpaal van de katten (die bij ons tot aan het plafond komt).
Pontus is gewoon ondeugend en jat alles wat hij te pakken kan krijgen, liefst eetbare dingen. Als kleine pup vond hij het al enorm grappig om iets van de salontafel te trekken maar tegenwoordig kan hij ook bij de grote tafel of het aanrecht om daar iets vanaf te trekken.
Zo langzamerhand gaat hij een beetje puberen, dat wil zeggen dat hij nu heeft ontdekt dat hij een keuze heeft of hij wel/niet komt als hij geroepen of gefloten wordt. Wegrennen is soms ook reuze grappig maar wordt al snel minder als wij de andere kant op gaan rennen. En hard rennen dat hij kan met die kangoeroe poten van hem!!!
Zwemmen doet hij tegenwoordig ook. Ik wilde laatst met de vuurtoren aan de slag omdat me dat leuk leek voor hem maar Pontus had niks met de vuurtoren. Ik gooide hem een klein stukje uit de kant in het water maar Pontus keek er even naar en dacht "Dat gekke ding drijft daar prima" het was dus maar goed dat ik laarzen aan had en het water zeer ondiep was aan de kant. Een balletje wilde hij wel uit het water halen.
Wisselen is gebeurd inmiddels dus de bijtspijkertjes zijn verdwenen en meneer heeft prachtig witte grote tanden en kiezen in zijn bek. We zijn dus begonnen met de los/vast oefeningen. Hij vind het erg interessant en kan met twee vingers van mij onder zijn kin al heel even iets in zijn bek houden, zonder die vingers onder zijn kin laat hij het nog uit zijn bek vallen of gaat ermee klieren.
Apporteren??? Hij heeft nog geen idee!!! Hij sjouwt en sleept met van alles maar het enige dat hij komt brengen zijn kluifjes en daar is hij dan bijzonder trots op. Nee, ik lieg, de uit het water gehaalde balletjes brengt hij tot vlak voor mijn voeten. Geeft niet, komt vast allemaal goed!
Het is gewoon een vreselijk lekker ding! Hij is dol op stoeien en dat heeft me al heel wat blauwe plekken opgeleverd doordat hij net een velletje van mij vastpakt. Het is een meester in gekke geluiden maken, vooral tijdens zijn spel of als hij het ergens niet mee eens is. Ik ga ervoor moeten waken dat het geen 'pieperd' wordt tijdens het werken.
Ik verheug me gewoon op wat de volgende 6 maanden ons zal brengen!