Eind van de pret want we gingen naar huis om dit eens goed te bekijken. Thuis zagen we dat er een wondje onder zijn oog zat en dat zijn ooglid was beschadigd, dat werd dus een ritje dierenarts voor Mr. Pontus.
Bij de dierenarts aangekomen zagen we dat er toch een behoorlijk scheurtje in zijn ooglid zat, het resultaat van een tandje wat in zijn ooglid is blijven hangen bij de snauw. Hij kreeg één of ander groen goedje in zijn oog om ze zien of zijn oog beschadigd was maar dat bleek gelukkig niet het geval.
In de avond zou de oogspecialist van de dierenkliniek dienst hebben dus het beste was dat we Pontus daar achter zouden laten of nog even mee naar huis namen zodat 'Ome Sven himself' Pontus zou kunnen repareren.
Achterlaten was voor ons niet echt een optie dus daar gingen we weer... om na twee uurtjes weer terug te komen en intussen mocht hij niks meer te eten hebben. Niks te eten krijgen is voor een hongerig hondje als Pontus wel heel erg maar dat moest dan maar.
Pontussie gewogen, hij woog 24,2 kg, en onder zeil gebracht. Dat was nog niet zo gemakkelijk want de kleine knokker wilde niet slapen. Iedere keer als we dachten dat hij sliep zette hij zijn poten weer onder zijn gat en probeerde van de tafel te springen. Hij kreeg er dus nog een beetje van dat spul bij wat Michael Jackson niet heeft kunnen navertellen en toen bleef hij braaf liggen.
Dierenarts Sven heeft zijn best gedaan om het allemaal netjes weer aan elkaar te naaien zodat hij er geen blijvende hinder van zal ondervinden en heeft ook zijn derde ooglid (zoals de Belgen zeggen, knipvlies) nog even goed bekeken omdat die af en toe wat roder is dan anders maar hij liet de opgezette folikels aan de binnenkant van het vlies zien en vertelde dat veel jonge honden dit hebben omdat ze af en toe in aanraking komen met nieuwe stofjes en pollen en daar weerstand tegen aan het opbouwen zijn, hier groeien ze overheen. Schoonmaken met kamillethee, wat wij dan doen, was prima. Alleen als het heel erg is en de hond er veel last van heeft schrijven ze een zalf voor met cortico steroiden maar Pontus heeft er geen last van.
Dierenarts Sven wilde het duimnageltje van Pontus intapen zodat hij niet aan zijn oog kan krabben zodat hij geen lampenkap op hoefde. Helaas, tijdens het bijkomen probeerde Pontus al verwoed aan zijn oog te wrijven zodat hij alsnog een lampenkap om kreeg, eigen schuld.
Naar huis dan maar weer met een nog waggelende schemerlamp.
Zijn oog was helemaal opgezwollen van al het gepruts en doordat het aan de binnenkant van zijn ooglid behoorlijk gebloed heeft. We zijn 's nachts dus maar met z'n tweeën op de bank gaan slapen.
De volgende ochtend was de zwelling al weer behoorlijk geslonken en inmiddels ziet het er al een stuk beter uit.
Die lampenkap vindt hij wel vervelend maar het weerhoudt hem er niet van om gewoon zijn ding te doen. Hij loopt, hij speelt, hij kluift... alleen hij is wat sneller moe dan anders en kan zijn draai niet goed vinden in de bench omdat hij niet goed kan draaien. Verder ramt hij die kap overal langs waar hij anders ook langs zou gaan. Zonder gaat echt niet want ik heb hem even af gehad om hem een tuigje om te doen en doen wilde hij meteen gaan wrijven. Hij zal het even moeten uitzingen.
Het heeft ook voordelen... snuffelen gaat veel beter met die kap waarin de geurtjes goed blijven hangen en je kluifje valt ook niet uit je bek..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten