Een heerlijk ventje is het, ik had niet verwacht dat die drukke, friemelende Gremlin zou uitgroeien tot een stabiele en relaxte vent maar dat is nu wel aan het gebeuren en daar ben ik heel blij mee.
We zijn lekker aan het trainen en dat gaat ook steeds beter want het is steeds minder een ongeleid projectiel.
Vanavond heb ik weer zo genoten van de nog altijd groeiende samenwerking. Hij krijgt de kans om even lekker die lange poten te strekken want hij rent zo graag, hij heeft het ook nodig om even wat stoom af te blazen en wat energie eruit te rennen maar hij blijft nu wel in de buurt, weet precies waar ik ben en komt (meestal) als ik hem fluit. Dat geeft mij ook vertrouwen omdat ik weet dat hij geen gekke gingen doet en hij komt regelmatig uit zichzelf weer 'binnen' met een blije smoel om te zien of we al iets gaan doen. Die afwisseling van lekker rennen en serieus werken heeft hij ook nog wel heel erg nodig dus dat probeer ik hem ook te geven.
Water apportjes zijn nog een werkpunt omdat hij de neiging heeft om een paar meter voor mij het apport neer te leggen en als een debiel door het gras te gaan rollen. Om dit patroon te doorbreken (want wie is er nu precies wie aan het trainen...) heb ik me vandaag eens omgedraaid op het moment dat hij het contact verbreekt en gaat rollen en dan zie ik toch dat hij het apport oppakt om zich te verplaatsen naar binnen mijn gezichtsveld om daar verder te gaan met zijn capriolen, waarop ik me weer van hem weg draaide en hij zich opnieuw verplaatste,.... en dit een paar keer tot hij het oppakte en voor me kwam zitten. Stiekum moet ik daar natuurlijk enorm om lachen want eigenlijk is het dus een verschrikkelijke apekop die het erom doet. Na een paar keer oefenen deed hij toch een paar hele nette water apportjes die lieten zien dat hij het wel degelijk kan met alles erop en eraan maar het is nog niet vanzelfsprekend. Als dit onderdeel redelijk stabiel is en ik er ook nog eens op kan rekenen dat hij meteen komt als ik hem influit dan kan ik hem eens ergens voor gaan inschrijven. Dat zou zo langzamerhand ook wel eens leuk zijn hoewel ik mijn haast al lang heb laten waaien met deze jongen. Hij was al bijna een jaar voor we eens aan het werk gingen beginnen omdat hij geen enkele interesse toonde, we hebben vorig jaar een hele tijd niet/nauwelijks getraind omdat andere zaken belangrijker waren en als ik dan nu zie dat hij steeds een stukje stabieler wordt maar ook gewoon nog tijd nodig heeft om te rijpen en uit te razen.... dan denk ik dat ik gewoon ga zien wanneer hij er klaar voor is en tot die tijd gaan we nog een heleboel genieten samen en bouwen aan onze samenwerking en wederzijds vertrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten