Groots en meeslepend leven door Brad Pontus Pitt

Volgens mij heb ik het al eens eerder gezegd, het levensmotto van Pontus is: Groots en meeslepend leven. Als Pontus een mensje zou zijn zou ik hem beslist aanraden om de theateropleiding te gaan doen om zijn technieken te verfijnen, hij houdt van drama maken en hij is er goed in.
Hij was al een drama als pup. Enorm vocaal aanwezig en als hij eenmaal aan de gang was... niet meer te stoppen. Om hem te stoppen moesten we hem in zijn bench doen waar hij dan moord en brand zat te gillen en probeerde de spijltjes door te knagen... en zo viel hij dan in slaap, met zijn tandjes nog om de spijltjes. Als we te laat waren was hij 'over de top' en helemaal nauwelijks te kalmeren, dan moest er een laken over de bench om nog meer prikkels uit te sluiten en zat ik naast de bench om toch bij hem te zijn.
Pontus kan heel braaf zijn, dan kijkt hij heel gehoorzaam, doet precies wat hij denkt dat moet... echt een engeltje.
Hij kan ook nep-braaf zijn. Dan gaat hij zogenaamd onderdanig op zijn rug liggen onder de neus van Ramses maar friemelt intussen net zo lang tot hij voor elkaar heeft wat hij eigenlijk van plan was voor hij op zijn kop kreeg van Ramses. Ramses trapt er niet in en gaat net zo lang door tot Pontus het meent maar als Pontus eerder zijn doel bereikt heeft dan sprint friemelsmurf triomfantelijk weg.
Pontus kan ook heel stout zijn en ook dan is dat volkomen duidelijk met zijn klierige houding en ondeugende kop, het liefst maakt hij daar ook een hoop kabaal bij. Een specifiek 'Whoeoeoe-geluidje' waarbij bij meteen zoiets hebben van "Ojee, daar gaan we het krijgen" en ondeugende blafjes.
Als Pontus ziek is ligt hij, als een echte vent, op de bank met zijn kop naar beneden te kijken alsof het leven veel te zwaar voor hem is. Een hoopje ellende is het dan. Je zou hem bijna een spuitje geven om hem uit zijn lijden te verlossen ware het niet dat hij dan misschien gewoon een buikgriepje heeft.
Hij beweegt niet, we horen hem niet en we missen zijn aanwezigheid want zo is het dan ook wel weer: als hij niet zo druk en aanwezig is als anders... dan is dat wel even lekker rustig maar na een paar uurtjes rust dan ga je hem toch missen met al zijn gekkigheid.
Pontus heeft al een paar blessures gehad. Zijn ooglid is gehecht maar daar had hij dan weer niet zoveel last van behalve dat hij een lampenkap op moest omdat hij anders aan de hechtingen zat te wrijven. Met die lampenkap ramde hij overal doorheen waar hij zich anders ook langs zou friemelen dus die hing na een paar dagen met duck-tape in elkaar omdat hij ernstig gebutst, gedeukt en gebarsten was. Daarna een paar keer een wondje aan zijn poot waardoor hij liep te hinkelen maar ook nadat het al lang genezen was, zijn pootje optrok en een zielige kop trok als de buuv zei "Wat hebbie dan?" Brad Pontus Pitt
Nog niet zo lang geleden had Pontus een gescheurde nagel. Dat doet wel zeer maar Pontus maakte er al een drama van als je naar zijn poot keek, en dan zat je er nog niet eens aan. We waren bij de dierenarts omdat we niet goed wisten wat we konden doen omdat alles muurvast zat maar hij er ook veel last van had. Pontus hinkte op drie poten en begon meteen te piepen en te janken toen ze zijn poot pakte. Wij zeiden al dat onze drama King zich enorm kon aanstellen maar de dierenarts verdedigde hem nog door te zeggen dat het ook wel heel pijnlijk kon zijn. Tot ze na een paar minuten ook in de gaten kreeg dat hij niet alleen jankte als ze aan de bewuste teen zat maar ook als ze niks deed, toen zei ze "Het is toch wel een beetje een aansteller!" Inderdaad, wij kennen hem al iets langer dan vandaag.
Afgelopen dagen had hij een Cold Water Tail. Inderdaad een pijnlijk iets maar Ramses heeft het ook wel eens en die gaat er heel anders mee om dan Pontus.
Ramses gaat liggen, is wat rustiger, komt wat minder snel uit zijn mand, bijt een keertje aan zijn staart aanzet en dan zie je bij het buiten lopen dat zijn staartje niet dezelfde metronoom beweging maakt als anders maar tegen zijn achterwerk geklemd zit.
Pontus daarentegen komt op een gegeven moment overeind gaat een enorm drama maken door rond te lopen, gek te doen, rondjes te draaien achter zijn staart aan en daarbij enorm kabaal te maken door klagerig te piepen, te blaffen en te janken. Het is volkomen duidelijk: Er is iets mis met zijn staart! Ook wel handig, dan kan er al meteen een pijnstiller in zodat het voor hem sneller beter is.

Als Ramses tijdens het trainen door de brandnetels gaat likt hij nadien wat aan zijn poten en trappelt af en toe in zijn slaap. Als Pontus door de brandnetels is geweest gaat hij daarna luid joelend met zijn neus over heel het kleed, veegt zijn voeten, ligt te kronkelen en te rollen en dat met zoveel mogelijk lawaai om zijn ongenoegen te uiten. De eerste keer schrokken we daar van, nu zijn we het gewend.

Het is gewoon een gekkerd, hij doet alles met volle overtuiging en helemaal.
Hij is in alles heel gevoelig. Voor pijn, voor zich ellendig voelen, voor plezier maar ook voor onze stemmingen.
Ik heb de naam om heel 'Zen' te zijn tijdens de trainingen, voor Pontus is het soms nog niet Zen genoeg. Als ik maar de minste irritatie voel over wat hij doet, dan komt hij niet maar blijft een paar meter uit mijn buurt tot ik het echt heb losgelaten. Net doen alsof ik heel kalm ben werkt niet bij Pontus, hij heeft me feilloos door. Lastig maar voor mij een goede spiegel en heel leerzaam.

Bijna tijd voor een C-tje

Het is natuurlijk grappig dat Pontus het leuk doet op een show en ook in alle cursussen die we samen hebben gedaan deed hij het zeer verdienstelijk maar dat is niet waarvoor ikmijn 'Kleine Vriendje' heb gekocht. Met Pontus zou ik jachttrainingen doen en jachtproeven lopen.
Pontus was vorig jaar rond deze tijd helemaal nog niet zo geïnteresseerd in het apporteren en luisteren deed hij ook nog niet zo goed. Maar inmiddels wordt hij over een dikke maand al weer twee jaar... tjonge wat is die tijd gevlogen!... en is er in het afgelopen jaar veel veranderd.
Ineens ging er een knopje om, zo rond de tijd dat we voor het eerst afreisden naar De Roedel om wat meer inzicht te krijgen in de beweegredenen van mijn Kleine Vriendje en dat zal geen toeval zijn. Hij bleek toch meer bereid tot samenwerken dan ik dacht, zeker toen hij ook het idee kreeg dat ik hem wat beter begreep. Een slim rakkertje is het altijd geweest en dat heeft hij ook wel steeds laten zien.
Inmiddels is het een leuk werkertje aan het worden met een prima neus, prima werklust, een lekker tempo en de lange lijn is ook niet meer nodig want hij komt wel weer terug.
Inmiddels wil hij zo graag apporteren dat hij wel eens inspringt maar dat is beter dan dat hij er geen zin in heeft, dit leer ik hem wel weer af. Blijven liggen uit zicht kan hij inmiddels ook. Hij kan een apportje doen en hij kan prachtig volgen mits hij niet te afgeleid is door lekkere geurtjes want die neus van hem.... maar het negeren van lekkere geurtjes gaat steeds beter
Laatst was er een leuke hond die Pontus wel heel leuk vond maar op het moment dat er geapporteerd moest worden was dat wel belangrijker voor hem dan die leuke hond. En toen hij na afloop even los mocht spelen en socializen met de anderen verwachtte ik half en half dat hij die hond zou gaan stalken  maar dat deed hij dus helemaal niet. Hij rende een rondje langs alle honden om even te groeten en daarna kwam hij terug bij mij omdat hij graag met mij een beetje wilde spelen met een dummy en het water, wat ik uiteraard gedaan heb want hé, dat is natuurlijk wat ik graag wil zien bij hem. Andere honden zijn leuk maar plezier maak ik met mijn vrouwtje.
Mijn kleine kanjer doet het helemaal niet onverdienstelijk en laat steeds vaker zien dat hij veel in zijn mars heeft. Hij kan heel mooi werk laten zien in het zoeken, in het markeren, in het doorzetten, het omgaan met schoten en het begin van dirigeren is er ook want hij wil wel samenwerken. Dat betekent niet dat hij alles al perfect doet want hij is overduidelijk nog een jonge blaag die nog niet helemaal stabiel is in zijn koppie. Soms denkt hij dat hij het zelf beter weet of heeft hij de wind in zijn kop en gaat lopen sjezen maar die momenten worden steeds minder en de mooie momenten met prachtig werk steeds meer.

Hij kan over water, hij kan vreselijk goed zoeken hoewel zijn zoekpatronen nog wel wat ervaring behoeven. Hij zit op de trainingen tegen het B-niveau aan en doet het in die groep heel goed.
En dus heb ik hem ingeschreven voor twee Clubdiplomadagen om eens te kijken of hij ook onder druk van een wedstrijdsituatie zijn kop erbij kan houden en een C-tje kan halen zodat we workingtestjes kunnen gaan doen. Hij kan het, hij zou het moeten kunnen maar ja, zoals het een jonge blaag betaamd, soms doet ie het heel goed en soms niet goed genoeg dus het wordt wel spannend.

Mijn showpikkie

Gisteren waren wij op de Clubmatch van de KVVP om Pontus te showen.

Het was een echte clubmatch met echte keurmeesters en allerlei rassen en vooral veel gezelligheid.
Er waren niet veel Labradors ingeschreven dus weinig concurrentie voor Pontus.
De keurmeesters namen hun tijd om goed te kijken en een keurverslag te dicteren waar de schrijvers lamme vingers van kregen maar voor ons als deelnemers was het leuk dat de hond eens uitgebreid bekeken en beoordeeld werd. We waren als één van de laatsten aan de beurt om aan te treden.
Pontus weet wat hij moet doen in de ring, hij loopt keurig en attent mee, blijft steeds beter staan, springt niet tegen de keurmeester op maar kijkt haar aan met een guitig bekkie en een kwispeltje. Hij was even afgeleid door de lekkere geurtjes op de plaats waar hij moest staan, want ja, er zijn nu eenmaal ook 'lekkeruh wijvuh' op zo'n show maar daarna wilde hij wel meewerken en liet zich bekijken en betasten.

We kregen een zeer net keurrapport, eentje om trots op te zijn:
Reu van bijna 2 jaar die goed aan de maat is. Goed gevormd hoofd met prima stop, mooi donker goed geplaatst oog met expressie. Goed aangezet en gedragen oor. Goed geplaatste schouders, opperarm ligt wat rechtop. Goed lichaam maar zag graag iets meer ribwelving en borstdiepte. Goed aangezette en gedragen otterstaart. Prima vacht. Uitmuntende bespiering. Gaat vlot maar nog wat los in de ellebogen. Uitmuntend karakter. Beste reu. BOB

Beste reu en BOB was wel bij gebrek aan concurrentie maar toch... het staat leuk!!! En we mochten door naar de ere ring, ook leuk om een keertje te staan met mijn prachtige ventje :-) Dat we in rasgroep 8 uiteindelijk zesde werden van de zes mag de pret niet drukken want de andere honden zijn nu eenmaal meer gefokt op show dan mijn volbloed Fieldtrial Labrador.

Showen is niet zozeer maar ding maar als ik er ben heb ik wel een leuke dag met mijn ventje en dat geldt ook voor hem, hij is gefokt om te werken maar heeft ook geleerd om te showen en heeft daar ook best plezier in op zo'n dag en dat straalt hij ook uit. Dat hij gisteren de hele dag naar Ralf heeft staan loeren of hij echt niet met dummy's ging gooien vind ik alleen maar grappig en zeer tekenend voor waar zijn passie werkelijk ligt. Maar, een paar shows lopen om op uiterlijk gekeurd te worden hoort er ook bij en dat hoeft niet onvoorbereid te gebeuren want een werkhond kan ook leren wat er van hem verwacht wordt in een showring, liever wel zelfs want ik vind niks zo tenen krommend als een werkhond die op een zekere dag meegesleurd wordt naar een show om daar met het staartje tegen de buik een rondje door de ring te kruipen in de hoop een noodzakelijke ZG binnen te slepen. Dat is heel simpel op te lossen met een paar ringtrainingen en een beetje oefenen. Op één of andere manier is het een soort van stoer onder voorjagers als je voor een show geen ringtraining volgt en je hond waardeloos staat en showt maar een onwennige voorjager en een dood ongelukkige hond in de ring vind ik niks stoers aan. Zoals mijn zusje laatst al eens aanhaalde: Je gaat toch ook niet ongetraind en onvoorbereid deelnemen aan een jachtproef?

Eigenlijk vind ik mijn Pontussie dan een stuk stoerder! Hij wint geen prijzen (behalve bij gebrek aan concurrentie, haha) omdat zijn type Labrador nu eenmaal geen prijzen wint op een show maar daar heeft hij helemaal geen weet van en hij showt de sterren van de hemel omdat het best naar zijn zin heeft zo samen met mij en veel lekkere stukjes worst, dol op aandacht is hij altijd al geweest.
Het leuke is dat hij heel veel positieve reacties krijgt omdat hij natuurlijk enorm opvalt met zijn atletische verschijning maar daardoor ook zijn type 'in the picture' loopt. Mensen die wat minder thuis zijn in het door de keurmeesters gewenste type Labrador vinden Pontus vaak een erg mooie hond en vinden in ieder geval dat hij prachtig beweegt en zich leuk presenteert.
We mopperen vaak dat alleen de Labradors van het zwaardere type winnen op de show en dat is natuurlijk ook zo maar (ook om die reden) er komen ook geen 'werklijn types' om te laten zien dat er meer smaken zijn om uit te kiezen. Misschien moesten we met al die werkhonden gewoon massaal een show lopen.... Tot die tijd zal Pontus zijn type wel vertegenwoordigen.
Voor hem is het namelijk ook een prima gelegenheid om te wennen aan een situatie met veel drukte en veel honden maar nog even zonder de druk van schoten en apportjes.

Foto gemaakt door Esther Breur

Knap jochie :-)

Het is gewoon een knappertje aan het worden dat kleine vriendje van mij. Het is weer zo leuk om die ontwikkeling te zien van pup naar puber (dat was een heftige periode) en nu van puber naar volwassen jongeman.
Het is een prachtige reu aan het worden! Al zeg ik het zelf want het is ook wel een beetje apenliefde natuurlijk. Maar dan nog, hij is prachtig atletisch gebouwd, echt mooi gespierd, die kop van hem wordt steeds meer 'vent' in plaats van 'jongetje'. Als hij niet die achterlijke gekke bekken aan het trekken is dan heeft hij best een heel mooi hoofd met een mooie zachte uitdrukking.
Ook zijn gedrag begint wat volwassener te worden. Tuurlijk, het blijft een 'poepie ouwehoerie' en hij is dol op spelen, klieren en stoeien maar hij begint ook al wat serieuzer te worden. Hij focust wat beter, luistert beter, is taakgerichter en ook in huis kan hij nu meestal gewoon los. De bench staat er nog, meestal ligt Pandora erin want die vindt het wel een fijn plekje, want soms zijn er nog momenten dat hij te opgewonden is en niet meer tot rust te manen zodat hij even moet gaan afkoelen in zijn bench. Maar die momenten worden langzaamaan minder en minder. Heethoofd wordt 'coole dude'.

Aan het eind van onze vakantie zijn we naar de NLV clubmatch in Bennekom geweest waar hij zijn tweede show had. Het was natuurlijk gewoon een super gezellige dag met Team Heeresteyn, de fanclub van Pontus (Jutta, Riwka en Erica), Sabine met 'O wat ben ik toch leuk' Pommetje en nog een aantal andere gezellige mensen.
We waren al vroeg aan de beurt met een zeer prettige keurmeester die heel rustig en vriendelijk met de honden omging (dat was de eerste show nogal anders), ook voor Pontus de tijd nam om hem te bekijken en ze gaf hem waarempel een ZG met een mooi keurverslag.
Good masculine head, gentle expression. Good earset, level topline. Well muscled hindquarters, would prefer a little more bone and a little more weight over loin. In good coat, moved well. Very Good.
Hier waren we natuurlijk helemaal blij mee!

We zijn langs de meet & weeg kraam geweest waar hij 62,5 cm hoog bleek te zijn en 31,7 kg zwaar. Ze vonden hem daar prima op gewicht en prachtig in conditie dus we kregen een compliment. Ze waren niet helemaal objectief want die mevrouw traint bij de fokker van Pontus en had een licht vermoeden wat zijn afstamming was.

Aan het einde van de dag nog langs de oogarts. Dat was geen feestje. Als eerste liepen we er naartoe, ik met Pontus kort aan de lijn en er liepen mensen langs die , zonder dat ik hier meteen erg in had, hun reu de ruimte gaven om om Pontus heen te draaien zodat de lijnen in elkaar zaten. Niet grappig dus, gelukkig kwam er iemand snel helpen om de lijn los te maken terwijl de honden net niet bij elkaar konden. Pfffffffff wat een stress voor niks! En dan die reacties meteen alsof die honden erggg agressief waren terwijl ze alleen helemaal paniekerig waren dat ze vast zaten want zodra de lijn los was, was het ook afgelopen.
Even diep ademhalen en tot rust komen en daarna een oogdruppeltje halen en een nummertje want dat spul moest 20 minuten inwerken. Daarna de tent in bij de oogarts, jeemig wat een sjacherijn was dat!
Pontus vond het allemaal wat onwennig en onprettig dus die stribbelde wat tegen maar daar had hij echt helemaal geen geduld mee. Gelukkig waren zijn ogen wel gewoon goed en ook daar zijn we zeer blij mee!

De dag ervoor hadden we jachttraining waarin Pontus liet zien dat hij een stuk stabieler aan het worden is want ineens vielen er wat kwartjes op hun plaats en deed hij een paar oefeningen die tot dan toe nog onmogelijk waren.
Hij bleef liggen op afstand en ook uit zicht, 2 of 3 minuten (voor mijn gevoel een half uur) en dat was tot voor kort echt ondenkbaar want dan sprong hij overeind als ik een stap te ver weg ging en kwam achter me aan.
Hij ging blind over water terwijl er daarvoor nog geen hond over was geweest dus hij heeft niet kunnen afkijken... gewoon gaan! Gelukkig had hij snel succes en kwam terug met een dummie. Inmiddels heeft hij het al een paar keer gedaan en zie ik zijn zelfvertouwen toenemen doordat hij blijft doorzetten als hij het niet meteen vindt.
Ook het markeren ging ineens goed. Tot dan toe keek hij wel waar het apport viel maar kon dan rustig een heel andere kant op rennen of naar Ralf rennen om dat uiteindelijk te laten zien dat hij wel heel goed kon onthouden waar het was gevallen want dan ging hij het nog even ophalen, wel heel knap maar niet de bedoeling. Ineens was het: kijken, blijven kijken en er recht op af rennen. En ook meteen met dummie terugkomen, dat is ook wel fijn.

We zijn nu weer even wat basis oefeningen aan het inhameren want het volgwerk kan echt veel beter en los/vast 'oppakken wanneer ik het zeg' is ook wel een handige oefening om te kunnen. Gelukkig oefent Pontus graag, hij vindt dat echt leuk.

Na de training mocht hij nog even los om te zwemmen en te rennen en ook daar merk ik dat hij veel meer in contact blijft en terug komt zodat ik steeds meer vertrouwen in hem krijg en dat maakt onze relatie veel prettiger.

Dus... ja... het was al een lekker ventje maar het is echt wel een kanjertje aan het worden :-)

Vakantie in de Ardennen

Heerlijk genieten van een weekje wandelen in de Ardennen.
7 dagen lang op je eigen tempo opstaan en wakker worden, een wandelroute uitzoeken en dan een paar uurtjes lekker wandelen en genieten van de prachtige natuur van de Ardennen. Heerlijk!
Een foto impressie:

Mijn kampioentje

De eerste show van Pontus is een feit, zijn eerste keurrapport dus ook.
Altijd spannend, zeker met een Labrador die eigenlijk niet gefokt is om zijn uiterlijk te showen maar om vogels en knaagdieren te apporteren.
Het enige wat we er aan kunnen doen (en dat hebben we dus ook gedaan) is ons goed voorbereiden door te oefenen op het staan (en lang blijven staan) hoewel hij geleerd heeft dat hij pas echt heel braaf is als hij zo snel mogelijk gaat zitten als hij voor je is. En een paar ringtrainingen volgen om hem te laten wennen aan de situatie, met meerdere 'stoere boys' in een ring lopen, niet met elkaar bemoeien, staan, betast worden, rondjes rennen, driehoekjes rennen, op en neer rennen... you name it.
De eerste ringtraining begon zeer stressvol voor Pontus, binnen in een redelijk klein clubgebouw met andere jonge reuen die zichzelf ook best stoer vonden. Pontus was helemaal over de zeik maar dat trok weer bij toen we toch naar buiten gingen. De volgende ringtrainingen was hij al wat gewend en begon hij het best leuk te vinden, zeker als ik hele lekkere dingen voor hem meenam.
De laatste training sloot af met een nep keuring waar de hond die op dat moment het best showde achter bordje 1 mocht gaan staan en dat was mijn Pontussie, omdat dit nooit meer zal voorkomen hebben we dit beeld natuurlijk vastgelegd: Mijn toppertje!

Gisteren moest het dan echt gebeuren en we waren goed voorbereid, aan onze voorbereiding zou het niet gaan liggen. Alles de avond van te voren klaargelegd, lekkere dingetjes voor Pontus, ons geheime wapen bereid (gekookte kippenlevertjes) want daar doet hij echt een moord voor. Vroeg op en hop naar Utrecht.
In Utrecht was het zeer gezellig, wij sloten ons aan bij Team Heeresteyn in de rode tent naast ring 2 waar de heren geshowd zouden worden. Naomie was er met twee man sterk, nog een leuk stel met een reu dus het was 'de ballentent' tot Pommetje met Sabine arriveerde. Het supportersteam bestond uit Riwka met Storm, Jutta met een heerlijke zelf gebakken taart en Els met kleine Flowtje.
Pontus was het enige 'niet-show model' tot er nog een mevrouw, die later Elly bleek te heten, aankwam met een 'race model' en dat schept onmiddellijk een band dus we hebben elkaar aangemoedigd aan de zijlijn.
De sfeer was aangenaam en op een enkele stomme actie van een zeer onwetende mevrouw na heb ik geen vervelende dingen gezien of gehoord. De stomme actie was een mevrouw die over het lint uit de ring kwam en daarbij haar hond recht op Pontus liet af springen die dat uiteraard niet echt heel prettig vond (haar hond overigens ook niet), gelukkig zag ik het aankomen en heb hem meegenomen naar achteren zonder het op een onnodige confrontatie te laten uitdraaien. Het was echt een stomme en onnodige actie van die mevrouw want ik stond daar bijna alleen (als enige met hond) ongeveer anderhalve meter van het lint af, links en recht van mij waren meters lege ruimte waar ze had kunnen gaan zonder haar hond recht op Pontus (of welke andere hond dan ook) af te laten springen dus het was echt onnodig, het voelde erg intimiderend maar ik ken deze mevrouw niet dus ik zou ook niet weten waarom dit dan nodig was.

Na de Open Klasse waren wij aan de beurt. Eerst een rondje met alle 15 reuen in de ring en in twee gedeelten moesten we twee rondjes lopen. Pontus liep netjes en attent met me mee.
Daarna nog een keer de ring in om gekeurd te worden, ik heb even gekeken hoe de keurmeester keurde en vond haar erg handtastelijk. Ze pakte die honden maar overal beet en kneedde ze hier en daar in positie om de hoekingen goed te kunnen zien, pakte honden vol over de snuit om het gebit te bekijken, kwam van achteren en pakte ze dan in de schouderbladen... ik heb toch een aantal honden gezien die dit zeker niet altijd prettig vonden... om me maar even mild uit te drukken.
Wat was ik blij dat ik die ringtrainingen heb gevolgd waarbij Jan Batenburg alles heeft gedaan waarvan hij dacht dat we dit mogelijkerwijs konden verwachten en dus ook flink betasten en onverwacht aanraken en applaudisseren, Pontus was dus echt voorbereid.
Het showen heeft hij goed gedaan, hij ging heel even zitten maar met een kippenlevertje voor zijn neus ook weer staan, was bereid om de keurmeester even lief aan te kijken met een schuin koppie en een kwispeltje, liet zich betasten en bleef attent meelopen. Ik was trots op mijn mannetje!

Het keurrapport viel wel een beetje tegen, erg summier, en hij kreeg een G... tja, ik had toch wel gehoopt dat hij net een ZG zou krijgen maar dat zat er bij deze mevrouw niet in. Toch was ik zeer tevreden over dit showdebuut van Pontussie want aan hem heeft het niet gelegen.

Aan zijn supportersteam heeft het ook niet gelegen en die waren hoe dan ook trots en nog steeds fan, ze hadden zelfs een rozetje voor hem gekocht omdat hij geslaagd was voor zijn eerste show. Lief toch!

Volgende optreden wordt 16 juni op De NLV Clubmatch in Bennekom.

De rest van de dag heeft hij veel aan de HFB samen met mij rondgelopen op het veld waarbij we zo nu en dan flink in gesprek waren maar in de avond moest hij mee naar mijn werk waar hij liet zien dat hij het zeer prettig vindt om zo verbonden te zijn.
Al met al een zeer gezellige en interessante dag, we waren er beide best moe van.

Het begint een 'grote jongen' te worden

Groot in de zin van hoog was hij al een tijdje en hij kan ook al heel lang met zijn poot omhoog plassen maar de stabiliteit in het koppie was nog heel ver te zoeken bij Pontus.

Heel lang konden we hem buiten zijn bench nog geen twee seconden uit het oog verliezen of hij deed iets wat hem of onze spullen in gevaar bracht. Ik begon me er al bij neer te leggen dat dit gebakje misschien nog wel een aantal jaren elke nacht en elke keer dat we weg gaan in zijn bench zou moeten doorbrengen.
In korte tijd zijn we nu toch zo ver dat hij vrijwel elke nacht zich vrij door de huiskamer mag bewegen en dus de nacht grotendeels doorbrengt op de bank (daar begint hij de nacht in ieder geval) en in de ochtend luid joelend met een speeltje in zijn bek onderaan de trap staat te wachten tot je beneden bent.
Ook overdag zijn we de korte momentjes gaan uitbouwen en als we zorgen dat de eettafel leeg is en de keukendeur dicht kan hij ook overdag los in de kamer blijven zonder schade aan te richten. Als we het tuinhek weer binnen komen zien we hem van de bank of uit een mand kruipen met een slaapkoppie richting achterdeur. Dat zijn toch hele knappe ontwikkelingen! We hebben inmiddels wel zo'n beetje door welke voorwerpen hij te leuk vindt om niet aan te zitten dus die ruimen we natuurlijk op.

Laatst mocht hij even met een leuke herder-mix teef van zijn leeftijd socializen omdat ze elkaar erg leuk schenen te vinden. Na even achter elkaar aan te sjezen met een hoop lol waren ze uitgespeeld en gingen richting struiken op onderzoek maar toen ik hem riep kwam hij ook gewoon aangelopen. Helemaal goed!
Te veel vrijheid kan hij nog niet aan want dan wordt hij echt baldadig maar af en toe even een klein stukje ruimte kan hij al steeds beter handelen.

We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de eerste show waar ik Pontus zal voorbrengen om op uiterlijk gekeurd te worden. Dus hebben we een aantal ringtrainingen gevolgd om hem te laten wennen aan de situatie van het keuren: met andere honden in een ring, blijven staan, betasten, figuren lopen... Na wat oefenen liet hij wel zien dat hij de bedoeling begrepen heeft en blijft al serieus lang netjes staan en loopt keurig mee. Hij heeft in die paar lessen echt veel progressie laten zien in relatief weinig tijd.
De laatste les was er een nep-keuring waarbij hij echt heel goed zijn best deed zodat we achter bordje 1 mochten gaan staan. Omdat dit op een echte show nooit zou gebeuren hebben we dit natuurlijk wel even vastgelegd met een foto, het lijkt net echt!
Aan onze voorbereiding zal het niet liggen, hij is voorbereid en als hij zijn dag heeft zal hij de sterren van de hemel showen. In de hoop dat er dan toch een ZG voor ons in zit, meer heeft hij niet nodig om (als hij ooit een hele knappe gozert wordt) een keertje te mogen dekken in de verre toekomst. Ik vind hem hoe dan ook prachtig!

Ook bij de jachttraining zie ik meer en meer kwartjes vallen. Hij kan al heel goed links- dan wel rechts indraaien bij het doorsturen, iets wat ik Ramses nooit heb kunnen leren omdat die veel teveel haast heeft en een sterke voorkeur voor rechtsom draaien. Hij kan wild apporteren, beter en beter want spannend vindt hij het wel en ik moet goed opletten of het voor hem te spannend wordt en het dus tijd is om te stoppen.
Hij is nog niet helemaal schotvast omdat ik hem toch nog wel eens zie schrikken maar hij koppelt een schot al wel aan dat er iets te apporteren valt dus hij herstelt ook heel snel en kan ook meteen erna een opdracht uitvoeren.
Hij kan ook echt heel braaf naast me zitten zonder in te springen op een apport voor een andere hond. Wat een verschil met Ramses die vaak echt zit te stuiteren en waar ik heel scherp moet opletten omdat hij anders als een raket weg schiet en voor zijn beurt gaat. Wat dat betreft... Lang leve de lange lijn! Want dan kan het korte riempje eraf en kan je gewoon met je voeten op de lange lijn staan zodat hij niet echt weg kan schieten maar ook geen druk van een lijn voelt. En als je wel een commando geeft haal je gewoon je voet van de lijn en kan hij vrij gaan.
Pontus kan heel snel zijn maar hij blijft ook beheerst waar Ramses alle zelfbeheersing verliest en alleen nog maar sjeest en stuitert. Het is nog vroeg en hij is nog lang niet 'af' maar ik denk zomaar dat dit een heel fijn hondje wordt om mee te werken :-)