Pontus knappe hontus

Soms is ie best wel een beetje knap en dat mag ook wel eens gezegd worden.
Na maanden modderen en ploeteren deed zich zondag de kans voor om een klein stukje mee te doen met een jachttraining in een groepje jonge/onervaren honden. Een mooie gelegenheid om eens te kijken wat Pontussie zou doen in een groepje honden. Gehoorzaamheid in een groepje honden kon hij aan maar dat is ook helemaal niet zo spannend (Pontus vond alleen onze instructeur Dimitri wel heel spannend maar leuk spannend) maar hoe zou dat zijn met rondvliegende dummies en apporterende honden?
Het eerste stuk is altijd appèl oefeningen, beetje volgen enzo, iets wat Pontus zonder andere honden heel goed kan en daarna begint het echte werk dus daar konden we ook nog een klein stukje van meepikken.
De 'kleine' rattekop vond het wat hoor! Twee minuutjes plaatshouden aan de grondhaak, hij zat als een giraffe overeind te kijken wat er allemaal gebeurde. Daarna volgen met andere honden om hem heen, eerst ging dat heel goed maar toen Ralf de dummies liet vliegen en gekke geluiden ging maken werd het al wat moeilijker en toen hij met wild ging gooien werd het pas echt zwaar. Toen verloor ik af en toe even het contact met Pontus omdat hij alleen nog maar op het wild af wilde, verder zat alles op slot. Als ik hem dat even meenam naar buiten de groep dan herstelde hij wel weer goed en kon weer verder. Te vaak en te lang 'down' liggen is ook nog een issue, hij blijft nog niet zo lang liggen en na een paar keer weer neerleggen vertikt hij het en draait zijn kop af (geen radio ontvangst meer). Rustig uitbouwen dus.
Het werken begon met een kort sleepje met konijn, het sleepje had hij zo te pakken en dat werkt hij snel en voortvarend uit, wat hij met het konijn aan moest... dat wist hij even niet. Ik heb het hem rustig in zijn mond gegeven om even te wennen.
Daarna een eendje uit het water halen, eerst een klein stukje om te kijken wat hij zou doen. Hij pakte hem bij zijn vleugel en legde hem meteen op de kant om eens te kijken wat hij nu eigenlijk vast had. Ook het eendje even in zijn bek gegeven om te wennen. Dat hij meteen gewend was bleek even later toen we stonden te wachten om het sleepje nogmaals te doen en hij zich ineens uit de voeten maakte omdat er een Goldie Locks in het water stond te twijfel of ze al dan niet die eend uit het water ging pakken, ze twijfelde iets te lang want er kwam een zwarte flits langs die snel die eend weg kaapte en hem naar de kant bracht, Pontussie dus. Hij had de smaak te pakken.
De tweede sleep was langer en moeilijker omdat hij voorbij de eerste valplek moest maar ook die werkte hij zeer snel uit en daar kwam de jonge held met het konijntje in zijn bekkie terug om hem te brengen!!! Hele knappe gozert!
Daarna nogmaals de eend uit het water halen, nu met een stukje zwemmen en ook dat ging goed, hij kwam ook naar mij om hem te brengen maar boog op het laatst af om toch het eendje wat beter te onderzoeken. Lang leve de lange lijn, hij had die keus niet. We hebben het netjes afgesloten en dat was genoeg voor de kleine held voor één dag. Ik vond het goed zo!
Na de training moest ik werken maar toen ik in de avond thuis kwam trof ik een ventje die contact zocht en dicht tegen me aan op de bank kroop. Misschien moet ik niet wachten tot onze relatie perfect is om samen te gaan trainen maar wordt onze relatie juist sterker door dit soort dingen samen te ondernemen... Dat idee ga ik eens in overweging nemen.