2012, het jaar waarin Pontus opgroeide van kleine pup tot grote puber. Het was een veelbewogen jaar als het gaat om Pontus want hoe lief hij ook is... we hadden onze handen vol aan hem (en nog steeds).
Gaandeweg het jaar leerden wij hem beter kennen en leerde hij ons ook beter kennen, we zijn inmiddels begonnen aan de fase 'band opbouwen' wat heel waardevol is.
Dat kleine druktemakertje kan zich inmiddels veel beter ontspannen en is soms zelfs relaxt te noemen. Zijn bench kan nog lang niet de kamer uit maar aan dat idee zijn we nu wel gewend, hij vind zijn 'luxe villa' zelf ook nog een echte rustplek dus daar zijn we het over eens.
Ik heb hem gekocht om mee te jagen, wedstrijden mee te lopen en het liefst ook praktijkjacht als de tijd daar is, maar juist dat apporteren liep helemaal niet zo soepel. Ik had een plan maar Pontus had een heel ander plan dus ik heb mijn plan vele malen moeten bijstellen omdat Mr. Pontus heel andere dingen van mij nodig had dan gepland. Geeft niet, Pontus biedt mij weer hele andere uitdagingen en wijze lessen.
Ik trainde en oefende altijd alleen met hem, op een paar privé lessen bij zijn fokker na, maar op een gegeven moment bleven we op het zelfde punt steeds weer steken. De gelegenheid deed zich voor en ik dacht dat het wellicht goed voor onze motivatie zou zijn om eens met meerdere honden te trainen. Dat is nu drie keer gebeurd en Pontus heeft weer heel andere dingen te verwerken gekregen. Hij zag ook hoe graag andere hondjes wilden apporteren en dit heeft hem zeker enthousiaster gemaakt.
Hij is ook aan de slag geweest met echt wild en dat maakte het natuurlijk nog veel spannender.
Vandaag hadden we de laatste training voor dit jaar en Pontus is er doodmoe van, hij ligt gestrekt op de bank te snurken als een ouwe vent.
Vandaag heeft hij ook een minder plezierige ervaring opgedaan. Hij werd flink aangepakt door een wat oudere reu die bovenop hem klapte toen hij aan het rondrennen was. Hij jankte behoorlijk en rende in paniek voor hem weg maar de schade viel gelukkig mee: een klein schrammetje aan zijn oor. Zijn zelfvertrouwen en zijn onbevangenheid naar andere honden heeft wel een flinke deuk opgelopen, hij heeft ontdekt dat niet alle honden vriendelijk zijn. Ja, hij wordt nu toch beschouwd als volle reu en krijgt dus te maken met reuen die niet vriendelijk zijn tegen andere reuen.
Het komt wel goed met Pontussie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten