Mijn kampioentje

De eerste show van Pontus is een feit, zijn eerste keurrapport dus ook.
Altijd spannend, zeker met een Labrador die eigenlijk niet gefokt is om zijn uiterlijk te showen maar om vogels en knaagdieren te apporteren.
Het enige wat we er aan kunnen doen (en dat hebben we dus ook gedaan) is ons goed voorbereiden door te oefenen op het staan (en lang blijven staan) hoewel hij geleerd heeft dat hij pas echt heel braaf is als hij zo snel mogelijk gaat zitten als hij voor je is. En een paar ringtrainingen volgen om hem te laten wennen aan de situatie, met meerdere 'stoere boys' in een ring lopen, niet met elkaar bemoeien, staan, betast worden, rondjes rennen, driehoekjes rennen, op en neer rennen... you name it.
De eerste ringtraining begon zeer stressvol voor Pontus, binnen in een redelijk klein clubgebouw met andere jonge reuen die zichzelf ook best stoer vonden. Pontus was helemaal over de zeik maar dat trok weer bij toen we toch naar buiten gingen. De volgende ringtrainingen was hij al wat gewend en begon hij het best leuk te vinden, zeker als ik hele lekkere dingen voor hem meenam.
De laatste training sloot af met een nep keuring waar de hond die op dat moment het best showde achter bordje 1 mocht gaan staan en dat was mijn Pontussie, omdat dit nooit meer zal voorkomen hebben we dit beeld natuurlijk vastgelegd: Mijn toppertje!

Gisteren moest het dan echt gebeuren en we waren goed voorbereid, aan onze voorbereiding zou het niet gaan liggen. Alles de avond van te voren klaargelegd, lekkere dingetjes voor Pontus, ons geheime wapen bereid (gekookte kippenlevertjes) want daar doet hij echt een moord voor. Vroeg op en hop naar Utrecht.
In Utrecht was het zeer gezellig, wij sloten ons aan bij Team Heeresteyn in de rode tent naast ring 2 waar de heren geshowd zouden worden. Naomie was er met twee man sterk, nog een leuk stel met een reu dus het was 'de ballentent' tot Pommetje met Sabine arriveerde. Het supportersteam bestond uit Riwka met Storm, Jutta met een heerlijke zelf gebakken taart en Els met kleine Flowtje.
Pontus was het enige 'niet-show model' tot er nog een mevrouw, die later Elly bleek te heten, aankwam met een 'race model' en dat schept onmiddellijk een band dus we hebben elkaar aangemoedigd aan de zijlijn.
De sfeer was aangenaam en op een enkele stomme actie van een zeer onwetende mevrouw na heb ik geen vervelende dingen gezien of gehoord. De stomme actie was een mevrouw die over het lint uit de ring kwam en daarbij haar hond recht op Pontus liet af springen die dat uiteraard niet echt heel prettig vond (haar hond overigens ook niet), gelukkig zag ik het aankomen en heb hem meegenomen naar achteren zonder het op een onnodige confrontatie te laten uitdraaien. Het was echt een stomme en onnodige actie van die mevrouw want ik stond daar bijna alleen (als enige met hond) ongeveer anderhalve meter van het lint af, links en recht van mij waren meters lege ruimte waar ze had kunnen gaan zonder haar hond recht op Pontus (of welke andere hond dan ook) af te laten springen dus het was echt onnodig, het voelde erg intimiderend maar ik ken deze mevrouw niet dus ik zou ook niet weten waarom dit dan nodig was.

Na de Open Klasse waren wij aan de beurt. Eerst een rondje met alle 15 reuen in de ring en in twee gedeelten moesten we twee rondjes lopen. Pontus liep netjes en attent met me mee.
Daarna nog een keer de ring in om gekeurd te worden, ik heb even gekeken hoe de keurmeester keurde en vond haar erg handtastelijk. Ze pakte die honden maar overal beet en kneedde ze hier en daar in positie om de hoekingen goed te kunnen zien, pakte honden vol over de snuit om het gebit te bekijken, kwam van achteren en pakte ze dan in de schouderbladen... ik heb toch een aantal honden gezien die dit zeker niet altijd prettig vonden... om me maar even mild uit te drukken.
Wat was ik blij dat ik die ringtrainingen heb gevolgd waarbij Jan Batenburg alles heeft gedaan waarvan hij dacht dat we dit mogelijkerwijs konden verwachten en dus ook flink betasten en onverwacht aanraken en applaudisseren, Pontus was dus echt voorbereid.
Het showen heeft hij goed gedaan, hij ging heel even zitten maar met een kippenlevertje voor zijn neus ook weer staan, was bereid om de keurmeester even lief aan te kijken met een schuin koppie en een kwispeltje, liet zich betasten en bleef attent meelopen. Ik was trots op mijn mannetje!

Het keurrapport viel wel een beetje tegen, erg summier, en hij kreeg een G... tja, ik had toch wel gehoopt dat hij net een ZG zou krijgen maar dat zat er bij deze mevrouw niet in. Toch was ik zeer tevreden over dit showdebuut van Pontussie want aan hem heeft het niet gelegen.

Aan zijn supportersteam heeft het ook niet gelegen en die waren hoe dan ook trots en nog steeds fan, ze hadden zelfs een rozetje voor hem gekocht omdat hij geslaagd was voor zijn eerste show. Lief toch!

Volgende optreden wordt 16 juni op De NLV Clubmatch in Bennekom.

De rest van de dag heeft hij veel aan de HFB samen met mij rondgelopen op het veld waarbij we zo nu en dan flink in gesprek waren maar in de avond moest hij mee naar mijn werk waar hij liet zien dat hij het zeer prettig vindt om zo verbonden te zijn.
Al met al een zeer gezellige en interessante dag, we waren er beide best moe van.

Het begint een 'grote jongen' te worden

Groot in de zin van hoog was hij al een tijdje en hij kan ook al heel lang met zijn poot omhoog plassen maar de stabiliteit in het koppie was nog heel ver te zoeken bij Pontus.

Heel lang konden we hem buiten zijn bench nog geen twee seconden uit het oog verliezen of hij deed iets wat hem of onze spullen in gevaar bracht. Ik begon me er al bij neer te leggen dat dit gebakje misschien nog wel een aantal jaren elke nacht en elke keer dat we weg gaan in zijn bench zou moeten doorbrengen.
In korte tijd zijn we nu toch zo ver dat hij vrijwel elke nacht zich vrij door de huiskamer mag bewegen en dus de nacht grotendeels doorbrengt op de bank (daar begint hij de nacht in ieder geval) en in de ochtend luid joelend met een speeltje in zijn bek onderaan de trap staat te wachten tot je beneden bent.
Ook overdag zijn we de korte momentjes gaan uitbouwen en als we zorgen dat de eettafel leeg is en de keukendeur dicht kan hij ook overdag los in de kamer blijven zonder schade aan te richten. Als we het tuinhek weer binnen komen zien we hem van de bank of uit een mand kruipen met een slaapkoppie richting achterdeur. Dat zijn toch hele knappe ontwikkelingen! We hebben inmiddels wel zo'n beetje door welke voorwerpen hij te leuk vindt om niet aan te zitten dus die ruimen we natuurlijk op.

Laatst mocht hij even met een leuke herder-mix teef van zijn leeftijd socializen omdat ze elkaar erg leuk schenen te vinden. Na even achter elkaar aan te sjezen met een hoop lol waren ze uitgespeeld en gingen richting struiken op onderzoek maar toen ik hem riep kwam hij ook gewoon aangelopen. Helemaal goed!
Te veel vrijheid kan hij nog niet aan want dan wordt hij echt baldadig maar af en toe even een klein stukje ruimte kan hij al steeds beter handelen.

We zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de eerste show waar ik Pontus zal voorbrengen om op uiterlijk gekeurd te worden. Dus hebben we een aantal ringtrainingen gevolgd om hem te laten wennen aan de situatie van het keuren: met andere honden in een ring, blijven staan, betasten, figuren lopen... Na wat oefenen liet hij wel zien dat hij de bedoeling begrepen heeft en blijft al serieus lang netjes staan en loopt keurig mee. Hij heeft in die paar lessen echt veel progressie laten zien in relatief weinig tijd.
De laatste les was er een nep-keuring waarbij hij echt heel goed zijn best deed zodat we achter bordje 1 mochten gaan staan. Omdat dit op een echte show nooit zou gebeuren hebben we dit natuurlijk wel even vastgelegd met een foto, het lijkt net echt!
Aan onze voorbereiding zal het niet liggen, hij is voorbereid en als hij zijn dag heeft zal hij de sterren van de hemel showen. In de hoop dat er dan toch een ZG voor ons in zit, meer heeft hij niet nodig om (als hij ooit een hele knappe gozert wordt) een keertje te mogen dekken in de verre toekomst. Ik vind hem hoe dan ook prachtig!

Ook bij de jachttraining zie ik meer en meer kwartjes vallen. Hij kan al heel goed links- dan wel rechts indraaien bij het doorsturen, iets wat ik Ramses nooit heb kunnen leren omdat die veel teveel haast heeft en een sterke voorkeur voor rechtsom draaien. Hij kan wild apporteren, beter en beter want spannend vindt hij het wel en ik moet goed opletten of het voor hem te spannend wordt en het dus tijd is om te stoppen.
Hij is nog niet helemaal schotvast omdat ik hem toch nog wel eens zie schrikken maar hij koppelt een schot al wel aan dat er iets te apporteren valt dus hij herstelt ook heel snel en kan ook meteen erna een opdracht uitvoeren.
Hij kan ook echt heel braaf naast me zitten zonder in te springen op een apport voor een andere hond. Wat een verschil met Ramses die vaak echt zit te stuiteren en waar ik heel scherp moet opletten omdat hij anders als een raket weg schiet en voor zijn beurt gaat. Wat dat betreft... Lang leve de lange lijn! Want dan kan het korte riempje eraf en kan je gewoon met je voeten op de lange lijn staan zodat hij niet echt weg kan schieten maar ook geen druk van een lijn voelt. En als je wel een commando geeft haal je gewoon je voet van de lijn en kan hij vrij gaan.
Pontus kan heel snel zijn maar hij blijft ook beheerst waar Ramses alle zelfbeheersing verliest en alleen nog maar sjeest en stuitert. Het is nog vroeg en hij is nog lang niet 'af' maar ik denk zomaar dat dit een heel fijn hondje wordt om mee te werken :-)

Best wel gehoorzame floeperd heeft zijn eerste diploma gehaald

Vandaag was het examendag voor de cursus EG, elementaire gehoorzaamheid.
Tijdens de lessen moesten we voornamelijk heel veel volgen en nog wat andere oefeningen tussendoor. Aan het begin van de cursus kon Pontus nog niet 'down liggen' behalve met een snoepje en hij sprong meteen weer overeind, dat werd onze grootste uitdaging want de rest van het programma beheerste hij al wel.
Pontus kon tijdens de lessen prima volgen en ook apporteren was één van zijn sterke onderdelen.
Dat het moment van examen slechts een momentopname is bleek ook vandaag. Hij heeft zijn diploma gehaald maar zijn cijferlijst is niet representatief voor wat hij tijdens de lessen heeft laten zien.

Eerst moesten we 'voorlangs/achterlangs' doen. geen punt want de honden kennen elkaar en staan alle drie relaxed ten opzicht van elkaar. Geen gekke dingen dus gewoon een 10.
Daarna volgen, normaal een sterk onderdeel van Pontus tijdens de EG lessen maar nu had hij allerlei konijnen luchtjes in zijn neus en hij zag kippen lopen in de struiken aan de andere kant van het hek, heeeeeeeel interessant, gelukkig herstelde hij wel na een paar tikjes aan de lijn, in ieder geval voldoende om toch nog een 6 te krijgen.
Hij moest 'down' iets waar ik tegenop zag omdat hij vaak niet gaat liggen zonder dat hij heel zeker weet dat ik een snoepje voor hem heb en snoepjes waren nu juist NIET toegestaan tijdens het examen. Maar Pontus plofte in één beweging neer en ging plat in het gras liggen. Ik kon wel juichen maar dat was iets te vroeg want helaas was de oefening toen nog niet afgelopen maar moest hij vanuit 'down' ook nog weer zitten.... en dat was hij nu net niet van plan... druif! Toch nog een 6.
Staan en betasten was geen probleem maar hij blijft niet onbeweeglijk staan dus daar kreeg hij een 8 voor.
Gebit tonen ging best goed, vindt hij ook niet echt vervelend maar aan één kant gaf hij wat weinig ruimte om te kijken omdat hij zijn lippen strak hield, de andere kant werkte hij beter mee. Een 9.
Daarna moest ik hem neer zetten, zelf een stukje doorlopen en hem dan roepen zodat hij naast me komt zitten. Dit ging perfect dus een 10.
Apporteren doet hij normaal echt heel goed, op die ene keer na dat hij ipv te apporteren eerst even iets anders ging doen en daarna pas zijn apport ging halen. Nu bedacht hij dat het wel leuk was om het apport te laten vallen en even te snuffelen. Klojo! Apportje weer in zijn bek en toen maakte hij het alsnog netjes af maar dat was een 7.
Het laatste onderdeel zag ik het meest tegenop: Down liggen en blijven liggen terwijl wij een stukje verderop moesten gaan staan. Gedurende de cursus heeft hij daarin heel veel vordering gemaakt van niet gaan liggen of meteen weer overeind springen tot wel gaan liggen en ook wel blijven liggen en steeds meer afstand kunnen nemen maar niet echt ontspannen liggen zodat er maar een kleine aanleiding nodig is om op te springen en naar mij toe te komen. Op een gegeven moment begon er ergens een hond te blaffen en zag ik zijn spieren spannen maar hij keek me alleen even aan en bleef liggen!!! Kanjerrr!!! Een dik verdiende 10!
Omgang baas/hond kregen we een 8 voor (geen idee eigenlijk hoe ze dat beoordelen) en dat maakte 74 van de 90 punten en alleen voldoendes dus: Gehaald! Zijn allereerste diploma is binnen!

Zijn klasgenootjes waren vandaag niet zo goed in vorm en hebben het helaas niet gehaald, erg balen voor hen en we hadden ze beslist iets anders gegund maar wie had nu gedacht dat mijn kleine ondeugende floepertje 'braafste jongetje van de klas' zou zijn? Niemand toch?

Soms is hij zooo knap!

Pontus.... is Pontus... is uniek. Zo'n 'vreselijk figuur' heb ik nog niet meegemaakt maar soms is hij ook fantastisch, zoals afgelopen zondag tijdens de training.
Ik had hem los met wel zijn lange lijn 'voor het geval dat' want ik denk heel vaak dat die lange lijn er misschien wel af kan omdat hij 95 % van de tijd gewoon zijn best doet of in ieder geval niet heel gek doet maar ineens is er dan weer een moment dat ik toch heel blij ben dat die lijn eraan zit omdat hij anders de ZZP-er gaat uithangen.
Afgelopen zondag leken (voor die middag) alle kwartjes op zijn plaats te vallen want hij liep netjes met me mee, volgde, bleef keurig netjes zitten en liggen als dat moest, zat ook de andere apporterende honden rustig te observeren en bracht alles netjes en zonder omwegen terug terug. Hij liet nog even zien dat hij heel goed kan markeren en onthouden en daarna was het tijd voor het spannende werk: Grote Grijze Ganzen apporteren!

Eerst even kennis maken met die grote dingen, rustig aanbieden:

 

 

 

Daarna even zelf vasthouden. Tjonge wat zijn die dingen groot en zwaar!

 

 

 

Het was even zoeken voor Pontus hoe je zo'n enorm ding moet vervoeren zonder een vleugel voor je ogen of slepen over de grond zodat je er steeds over struikelt maar toch... gewoon doen!

 





Ik was zo blij met mijn knappe gupperd! Deze dag kon echt niet meer stuk!

(Met dank aan Ralf voor de mooie foto's!)

Pontus von Schurkenstein

Tja, het is gewoon een boef!

Hij kan reuze lief zijn en op zijn momenten heel braaf doen maar boven alles blijft het een boef en is hij regelmatig zeer ondeugend. De valkuil is dat hij dan vaak ook heel grappig is en hij heeft een kop waar je gewoon niet boos op kan worden. Boos worden help bovendien helemaal niks want het doet hem bijzonder weinig, al ging ik op mijn kop staan...

Toch gaat het in huis steeds een beetje beter, hij mag al regelmatig een nachtje op de bank doorbrengen ipv in zijn bench. Dat gaat eigenlijk heel goed, alleen als we van plan zijn wat uit te slapen of hij zit vlak voor bedtijd nog achter de katten aan (of is op een andere manier vervelend), brengt hij de nacht door in zijn bench.
Ook overdag zoeken we af en toe een momentje dat hij gewoon los mag lopen als we even boven zijn of een korte boodschap gaan doen. Meestal gaat dit al goed maar dan moeten we wel alles opgeruimd hebben wat hij interessant vindt om eens uitgebreid te gaan onderzoeken (lees: slopen).
Onlangs ging het nog mis toen we even een kopje koffie bij de buren gingen drinken. Pontus heeft een echt 'Labrador geheugen' en dat betekent dat  ik hem soms verbied om ergens aan te zitten en het dan nog even in de gaten houd maar, als hij er niet meer naar taalt, het voorwerp vergeet terwijl hij het registreert om het nog eens te bekijken op een moment dat ik er niet (meer) alert op ben. Nu dus ook. Ik had hem in de ochtend twee keer met zijn neus uit mijn dummytas gehaald en verder heeft hij er niet meer naar gekeken. Om vervolgens, in de tijd dat wij ( 's avonds) even bij de buren waren, alsnog het kleine vachtdummietje uit de tas te pakken, volledig te slopen en alle zwarte korreltjes door heel de huiskamer te verspreiden en daarna op de mat te gaan liggen tot wij terug kwamen. Tja, geen 'heterdaadje' maar vooral ook 'eigen schuld, dikke bult' want ik had moeten bedenken dat ik die tas niet binnen bereik van Mr. P moest laten staan. Helaas was ik het al weer vergeten terwijl hij het zich waarschijnlijk al weer herinnerde terwijl wij het tuinhek uit liepen.

Hij is een weekendje gaan logeren bij 'de jongens' omdat wij een weekendje weg waren. Hij is daar nog niet zo vaak geweest dus terwijl Ramses en Pandora naar binnen gingen met een houding van "Nou, we zien jullie wel weer verschijnen! Laters!" was Pontus nogal ongerust toen ik weer in de auto stapte en hij niet mee ging. Hij zocht steun bij Ramses die nog eens omkeek maar toen richting trap ging.
Pontus vindt het er leuk want er zijn altijd nog wel een paar andere hondjes die ook wel willen spelen, nu een Jack Russelltje, dus hij vermaakt zich verder prima. Hij heeft zich prima gedragen tot 'de jongens' tijdens het uitlaten dachten "Ach, hij is zo voorbeeldig, ik laat hem ook even los". Mis!!! Onmiddellijk ging die knop om en deed hij lekker zijn eigen ding, hij luisterde helemaal nergens meer naar. Uiteindelijk hebben ze eerst de andere honden weg gebracht en zijn daarna terug gekomen om Pontus op te halen, die ook helemaal niet onder de indruk was van het feit dat hij daar alleen was want hij was ook niet achter ze aan gelopen en in de buurt gebleven. En dat is dus typisch Pontus!

Tijdens de jachttrainingen kan hij al heel leuk werken maar heeft een lange lijn om puur voor de momenten dat hij 'ineens' bedenkt om iets anders te gaan doen en dan ook niet meer terug wil komen.
Laatst hadden we publiek tijdens een jachttraining, twee politie agenten die in hun pauze momentje even een stukje van de training wilden bekijken.
Pontus deed het best aardig maar moest een markeerapport doen en een 'blind apport' die op de zelfde plaats werd gegooid terwijl hij op de terugweg was. Dat is iets waar hij moeite mee heeft omdat hij weet dat er niks lag op het moment dat hij de plek verliet. Hij is gewoon slim want hij scant de omgeving van de vindplaats op 'nog meer dummies' en weet dus dat er niks meer te halen is. Waarom dus terug gaan naar een plek waar niks meer ligt? Ja, omdat er nu ineens wel weer iets ligt maar dat is voor hem nog niet zo logisch.
Hij wordt wel steeds gedrevener en meer taak gericht en dat is heel fijn. Duidelijk is wel dat hij een 'eigen wijsheid' bezit als het gaat om jagen. Hij wil heel graag en ontwikkelt eigen strategieen maar is dan ook bezig om zijn eigen ding te doen ipv een opdracht van mij uit te voeren hoewel ons doel wel het zelfde is en hij de dummie ook komt brengen. Zouden er ook 'nieuwe tijds honden' bestaan? Mocht het zo zijn dan is Pontus er beslist één van!
Uiteindelijk was de opdracht uitgevoerd en stonden we nog even te praten, Pontus was er klaar mee en begon uitgebreid over de grond te rollebollen. De politie meneer had hij in zijn broekzak want die wilde hem maar wat graag even kroelen en aandacht geven want 'hij vond die ondeugende zwarte zooo leuk'. Ze hadden iets gemeen want Pontus vindt zichzelf ook heel leuk dus hij wilde graag aandacht.
En ook dat is typisch Pontus! Mensen volledig inpakken met die lieve maar ondeugende kop en zijn gekke streken.

Tijdens de EG-lessen is het al net zo. Hij kent de oefeningen en is best bereid ze uit te voeren in ruil voor een beloning. Hij is geen ongeleid projectiel en ik word niet over het veld getrokken dus heeft hij de reputatie 'braaf' te zijn. Lastig uit te leggen aan instructrice en medecursisten dat hij alles behalve braaf is want ze geloven het gewoon niet terwijl ik aan die kop van hem soms zie dat hij de boel in de maling zit te nemen.
Afgelopen les moest hij aantal keren 'down' gaan liggen. De eerste paar keer deed hij dit ook gewoon maar daarna vond hij dat hij nu wel vaak genoeg had laten zien dat hij 'down' kan en verdomde het. Hij stond me aan te kijken van "Wat schuift het?" en ging pas naar beneden toen ik overduidelijk een beloning in mijn hand had en dan nog met moeite en duidelijke tegenzin "Pfffffff, ik krijg hier echt een Down-syndroom van". Ik moet dan ook wel de tijd nemen om hem toch te laten doen wat ik als opdracht had gegeven en niet denken 'laat maar' om de voorgang van de les niet te verstoren want dan heeft hij alsnog zijn zin. En dan probeert hij ook nog om in eerste instantie met stijve voorpoten en een bol getrokken rug te gaan 'liggen' uit protest op een manier van 'ik doe het maar ik doe het lekker toch niet echt'.
Sommige dingen vindt hij echt moeilijk, blijven liggen terwijl ik bij hem wegloop bijvoorbeeld. Tot een meter of 5 gaat het goed maar ga ik verder zie ik spanning opbouwen in zijn lijfje. Ik wissel het dus een beetje af, stukje verder, dichterbij, even naast hem zonder het commando op te heffen en weer weg. Het gaat steeds beter maar als een andere hond van zijn plaats gaat, gaat hij zitten.
Hij ziet alles, maar dan ook echt alles! Iemand had snoepjes laten vallen bij het voor roepen, 20 meter verderop, maar hij registreert het "Straks even checken als ik de kans krijg." Met als gevolg dat hij tijdens de oefening 'voor roepen' eerst naar mij kijkt maar vervolgens in een rechte streep naar de 'snoepjes plek' rent en nog even een snoepje scoort als beloning voor zijn zelf bedachte oefening. Maar in poging twee de oorspronkelijke oefening wel weer goed uitvoeren.
De oefening 'tandjes kijken' begrijpt hij zo goed dat hij zelf zijn kop al beweegt van de ene naar de andere kant zodat ik mijn handen bijna op dezelfde plek kan houden terwijl hij de oefening uitvoert. Het ziet er zeer grappig uit en hij heeft dus gegarandeerd de lachers op zijn hand.
Ook weer typisch Pontus.

Maar wat hij doet, doet hij met overgave en het liefst met veel kabaal, zijn motto lijkt te zijn: "Leef groots en meeslepend" en tot nu toe lukt dat aardig.

Als ik hem roep in huis en hij komt een kroel halen dan kronkelt hij zich helemaal tegen me aan, als ik zijn halfcheck over zijn kop wil schuiven dan ramt hij zijn kop er doorheen, als hij blij is om me weer te zien dan loopt hij enorm hard te kwispelen en te 'roepen' met een speeltje in zijn bek , als hij moe is en gaat liggen dan gooit hij zichzelf op de grond en kreunt er nog eens lekker hard bij terwijl hij zich in de gewenste houding wurmt, als hij zich wil onderwerpen aan Ramses dan gooit hij zichzelf (letterlijk) onder Ramses en als hij 'down' ligt en hij krijgt een 'sit'commando dan springt hij als een duveltje uit een doosje overeind. Als hij stout of dwars is dan straalt het er ook aan alle kanten af. Stiekum stout zijn doet Pontus niet aan, als hij stout is mag iedereen het weten.

Als hij lief is trouwens ook, dan komt hij bij me zitten slijmballen, het liefst op schoot met zijn neus in mijn nek. Tja, Pontus, het is me er eentje. Ik ben blij dat ik geen drie van heb maar eentje is wel heel erg leuk.

Jachtstap met Team Oranje

Afgelopen week was een week waar ik lang naar heb uitgekeken. Ik ging met beide mannen naar Ameland om een Jachtstap te doen met Klaas Wijnberg.
Vorig jaar ben ik geweest met alleen Ramses en dat was ook eigenlijk dit jaar de bedoeling maar, ach, ik wist niet zo goed waar ik dan 'mijn kleine vriendje' moest parkeren en hij kan (op zijn goede dagen) ook al best lekker apporteren ...  Ik kreeg toestemming om met beide mannen te komen dus dat zou een hele klus worden, met recht een uitdaging!
Vorig jaar heeft Ramses het de hele week fantastisch gedaan dus Klaas was helemaal weg van mijn zwarte clown. Hoeveel indruk Ramses heeft gemaakt kwam ik pas afgelopen week achter toen de andere dames op een gegeven moment zeiden "Ooooo, is dit die zwarte Labrador waar Klaas het altijd over heeft!", zij hadden beide in hun vorige workshop verhalen gehoord over Ramses die alles deed, hoe moeilijk ook, en 'de auto's van de snelweg zou koppen om zijn apport te pakken'. Daar werd ik toch wel een beetje trots van :-)

De eerste middag hebben we alleen een wandeling gemaakt om te kijken wat de honden deden met het landschap, met elkaar en wat ze vanuit zichzelf lieten zien. Ramses rende tussen mij en Pontus op en neer, kwam vaak kijken of er al iets van hem verwacht werd en ging dan weer even weg. Pontus heeft heel het landschap uitgekamd, bleef wel netjes in de buurt maar was toch vooral zijn neus achterna en rende van voor naar achter en van links naar rechts, hij was heel hard aan het werk voor zichzelf met de driestheid die bij een puberend mannetje past. Gelukkig kwam ook hij regelmatig even terug maar helaas niet toen hij een konijnen karkas had gevonden, die heeft hij eerst opgevreten voor hij terug kwam.
Mijn doel voor deze week was leren hoe ik beide mannen kan managen tijdens het apporteren en voor Pontussie werd het een test om te zien wat hij in zich heeft aan kwaliteiten, of hij het zou volhouden om 5 dagen gemotiveerd te blijven of hij zijn energie wat beter zou gaan verdelen als het niet twee uurtjes opletten was maar een hele dag en dan een paar dagen achter elkaar. We gingen het zien maar we gingen het vooral doen.

De tweede dag trokken we er echt de hele dag op uit en werd er geapporteerd. Het was voor mij even zoeken hoe dat moest met twee van die drieste mannen en dat ging nog niet zo soepel maar het apporteren ging wel goed. Ramses liet zien wat ik al verwachtte, hij ging voortvarend aan het werk maar had moeite met zijn steadyness in gezelschap van Pontus, had grote neiging tot inspringen en kwam moeilijker terug. Pontus liet zien dat hij onervaren was in dit glooiende landschap en met verre apportjes maar hij leerde snel en kwam ook goed terug als hij het apport had gevonden. Klaas was helemaal weg van die kleine smurf die liet zien dat hij een goede neus had, wil om te werken en het vermogen om snel te leren.
Het leuke aan de oefeningen van Klaas is dat er ook een groot beroep wordt gedaan op de kwaliteiten van de hond zelf. Zo was er een oefening op het strand dat we met hond om ons heen een stukje vooruit moesten lopen tot de hond de geur van de dummie zou oppakken en vanzelf zou 'omslaan naar rechts' en dan moesten we hem meteen toestemming geven om te gaan. Pontus drentelde lekker met me mee, keek af en toe wat afwachtend naar mij of ik hem een opdracht zou geven tot hij ineens de dummie in zijn neus kreeg, een slag naar rechts maakte en zijn neus nog zo'n 75 meter volgde richting dummie. Niet aarzelen, gewoon doen! Best heel knap van die jonge smurf! Klaas stond juichend achter een duintje en dat was de eerste keer dat dat hij iets zei in de strekking van: "Wat een waardeloze rothond !Die hond past helemaal niet bij jou, laat hem maar achter op Ameland!" (En er zouden nog vele keren volgen)

Het was koud op Ameland, vreselijk koud en ik ben echt geen koukleum. Op sommige ochtenden lag er sneeuw, de temperatuur is niet boven de 3 graden geweest en die stevige oostenwind maakte dat de gevoelstemperatuur nog een paar graden lager was. Brrrrrrrrrrrr. Op sommige momenten was er een aarzelend zonnetje en als wij dan net in een 'globke' (duinpannetje) zaten om een boterhammetje te eten dan was dat toch wel vet genieten! Ameland is zo prachtig om een paar dagen al 'buitenspelend' door te brengen.

De woensdag was wat zwaarder, de temperatuur werkte niet echt mee maar ook bij de honden was er een breekpunt. Er was wat weerstand hier en daar, Max raakte zijn motivatie een beetje kwijt, Chase was voor zichzelf begonnen, Pontus had een nieuwe hobby (konijnenkadavers zoeken en opvreten) en Ramses was erg ongedurig. Pontus was zeer gedreven op zoek naar konijnen kadavers en moest dus aan de lange lijn omdat hij met gevonden kadaver niet meer kwam tot het opgegeten was. Op zich heel jammer want op het 'kadaver probleem' na was er geen enkele reden waarom hij aan de lange lijn moest want hij kwam meteen terug met zijn apportjes, daar kon Ramses nog een puntje aan zuigen. Nou ja, het zij zo. De woensdag moest er keihard gebikkeld worden!
Er was een oefening 'voor de voet jagen' waarbij we door een duinvallei moesten jagen en daarbij de hond van links naar rechts zigzaggend door de vallei moesten laten zoeken met niet al te grote slagen. De eerste keer was Pontus los en luisterde wel naar de aanwijzingen naar welke richting hij moest maar schoot dan vervolgens als een jekko het duin op en over, helaas pakte hij boven op het duin ook meteen geur op en vond een dummie. Dat moest dus op een andere plek nog een keer en nu met lange lijn om te zorgen dat hij maar een paar meter bij mij vandaag kon vliegen en veel kleinere slagen maakte. Het is wel een beetje tekenend voor hoe hij is, hij kijkt en luistert wel naar de aanwijzingen maar vliegt in zijn enthousiasme alle kanten op.
We hebben op het strand ook nog wat verre, heeeeeeel verre, markeer apporten gedaan. Eerst op een meter of 50 maar uiteindelijk, van paal tot paal, 200 meter ver. Het was wel spectaculair om te zien hoe die zwarte mannen dat deden! Ramses als een galoperend paard recht op de dummie af.... tjongejonge wat kan die mafkees markeren! Ook Pontus deed dit heel goed, met een lichte aarzeling halverwege, maar hij zette toch door en kwam op volle snelheid terug rennen om zijn apport af te geven. Heel mooi om te zien!

De donderdag was een pechdag voor Pontus. Hij liep tegen het schrikdraad maar herstelde daar zeer snel van. Een poosje later had hij een aanvaring met Wolf en kreeg flink op zijn lazer. Dat zat er al een tijdje aan te komen want hij liep al een paar dagen recht op Wolf (achter het hek) af met geheven kop en staart terwijl Ramses zijn kop en staart keurig liet zakken. Nu zocht hij weer oogcontact en hij kreeg zijn lesje. De rest van de dag was Pontus reuze tam en is geen moment van mijn zijde geweken, ook de verre apportjes deed hij niet, ik moest een stukje met hem meelopen. Tegen het eind van de dag was het weer hersteld maar voor Wolf had hij diep ontzag.
We hebben wat waterwerk gedaan. Apporteren uit een rietveld, uit dichte bosjes met ook stekels erin. Pontus gaat overal dwars doorheen, iets subtieler dan Ramses die zijn harde kop overal doorheen ramt zodat ik de doornen en stekels uit zijn kop en borst kan trekken maar Pontus zoekt zijn weg en friemelt zich overal doorheen op zoek naar zijn apportje. Hij heeft laten zien dat hij kan doorzetten en net zolang zoekt tot hij het gevonden heeft.
Alleen Klaas die ergens in de struiken ligt vond hij wel wat eng, daar durfde hij niet zo goed in de buurt te komen om een dummie te pakken.
Ik moest me op een bepaald moment met het lopen even alleen op Pontus concentreren en Klaas nam Ramses even van mij over. Ik weet niet wie er meer lol had, Ramses of Klaas, dikke vrienden die twee. Klaas verzuchtte dat hij toch wel heel graag weer zo'n zwarte jongen wilde want dat vond hij toch wel erg leuk.

Vrijdag was alweer de laatste dag, tjonge wat gaat zo'n week altijd snel! We hadden met elkaar toch een soort routine opgebouwd waarin het te doen was om met beide mannen aan het werk te zijn. Pontus liet zien dat hij stabieler is dan Ramses want Ramses heeft veel meer de neiging om 'voor zijn beurt' te gaan dan Pontus die eigenlijk heel netjes op zijn commando wacht. Tijdens de pauzes moesten de mannen gaan liggen en ook dat ging steeds makkelijker, natuurlijk ook geholpen door de toenemende vermoeidheid. Eerst moest ik Pontus nog om de haverklap terug op zijn plaats leggen maar de laatste dagen ging hij relaxed liggen en pakte zijn rust. Zeker als ze in het zonnetje lagen, lagen de heren lekker naast elkaar te soezen.
Op de vrijdag hebben we nog wat met schot gewerkt, daar hebben zowel Ramses al Pontus geen moeite mee want die linken een schot al aan een apporteer opdracht.
We hebben nog wat apportjes gedaan met vachtdummies en ook die gingen goed. Dat vond ik een hele fijne ontwikkeling omdat Mr. P ook nog wel eens de neiging heeft om dan te gaan plukken en slopen. Nu niks van dit alles, oppakken en brengen was het.
Ramses liet op vrijdag nog even zien waarom Klaas hem ook alweer zo geweldig vond door als een raket over twee kleine watertjes te springen ipv te zwemmen en zich met een verschrikkelijke plons in het grote water te storten op weg naar zijn dummie. Het zag er spectaculair uit en daarna mocht hij nog een afgedreven dummie gaan 'redden' die een andere hond niet had willen halen. Hij lag heel moeilijk maar door hem goed op de wind te zetten en het doorzetten van Ramses is het toch gelukt.
Op de laatste dag hebben we ook nog een spoortje gelopen. Beide mannen hebben dit goed gedaan maar Ramses wil dan toch iets te snel en heeft de neiging zijn neus wat hoog te hebben, Pontus deed dit beter omdat hij iets rustiger werkt en zijn neus meer aan de grond zet.

Al met al een geweldige week. Ik heb heerlijk genoten van Ameland en van die twee geweldige zwarte mannen van mij. Wat ze me aanbieden aan samenwerking is fantastisch, wat ze aan kwaliteit laten zien is prachtig. Met Pontus moet ik gewoon nog veel doen om die samenwerking fijner te maken zodat we meer op elkaar leren vertrouwen.
Ik kan nog veel duidelijker zijn naar Pontus toe in wat ik van hem wil. Goed voorbeeld hiervan is het gaan liggen tijdens de pauzes, dat liet ik de eerste anderhalve dag aan hem over of hij zijn rust ging pakken maar toen ik over ging op hem een opdracht te geven om op een bepaalde plaats te gaan en blijven liggen en dat ook echt van hem eiste (fysiek) zorgde dat wel voor duidelijkheid en rust bij hem in de pauze momenten.
En zo knutselen we samen verder...

Schijnheilig boontje is druk in gesprek

We zijn dag 10 na ons roedelavontuur en Mr. P is druk in onderhandeling. De dagen na ons bezoek aan Salm moesten we laten zien dat we alles wat we daar hebben gedaan, ook in Hoogvliet kunnen dus dat bracht wat ongeloof en verzet met zich mee maar daar hadden we op gerekend dus dat kwam goed.
De dame en heren werden een stuk aanhankelijker en kwam contactliggen, tegen je benen hangen of langs je benen schurken. Heel plezierig allemaal.
Ook tijdens de jachttraining met de twee mannen ging de HFB om en deed ik oefeningen tussendoor om de heren bij de les te houden. We zijn er nog niet maar oefening baart kunst zullen we maar zeggen, twee van die heethoofden tegelijk managen is een oefening op zich.
Vandaag hadden we EG en Mr. P was op de wandeling richting veld al druk doende met zijn conversatie, dusdanig dat tijdens het oplopen van het terrein alle hondenogen op hem gericht waren en bij Mr. P alleen zijn staart en nekharen nog een stukje hoger gingen want 'niks zijn en niks lijken is helemaal zo niksig', dan kan je beter een beetje stoer doen. Meneer Zwarte Kelpie vond onmiddellijk dat Pontus wel een beetje mocht indimmen bij het betreden van het terrein maar Pontus was dat niet echt van plan dus we zijn eerst het terrein maar weer eens af gelopen. Zo'n dag werd het dus.
Tijdens de les was hij constant 'bezig' met net niet lekker volgen maar heel subtiel een beetje blokkeren of iets minder subtiel waarop ik gewoon doorliep en hij opzij moest springen, een beetje achter hangen, opzij trekken, snuffelen, alles werd uit de kast gehaald. Hij vond het ook zeer grappig om in de riem te bijten of mijn mouw te pakken, de dummy uit mijn jaszak proberen te stelen, zelf een stukje worst uit mijn jaszak proberen te pakken, met zijn poten tegen me op gaan staan (en daar vooral heel brutaal bij kijken).
Tijdens de oefeningen zat hij zeer schijnheilig 'braaf' te kijken wat hem positief commentaar opleverde van andere cursisten en de instructrice "Ach, wat is hij ook braaf!", als hij in zijn vuistje kon lachen had hij het gedaan want meneer was alles behalve braaf maar ik was de enige die de baldadige blik in zijn oogjes zag. Jaja, hij deed zijn 'trucjes' in ruil voor een stukje worst maar dat had werkelijk niks met gehoorzaamheid te maken. Down gaan liggen met stijve voorpoten en zo net boven de grond blijven hangen met een blik van 'Zie je wat ik doe?', de dummy wel apporteren maar dan net buiten bereik gaan zitten, niet netjes naast gaan zitten maar gedraaid of heel snel weer gaan staan, een opdracht 'niet snappen' maar ineens wel als mijn hand richting beloningsjaszak gaat. En intussen maar naar Meneer Zwarte Kelpie blijven loeren die hem vanaf het andere veld in de gaten hield. Een kleine terrorist is het!
Op een gegeven moment legde hij zijn poot op de lijn en ging vervolgens heel lijdzaam zitten kijken dat hij zo oncomfortabel zat met zijn poot op de lijn. Ik dacht "Je bekijkt het maar, je hebt het zelf veroorzaakt dus zie maar hoe je het weer oplost" maar ik werd natuurlijk door een medecursist geattendeerd op de ongemakkelijke houding van Pontus: "Je moet de lijn even goed doen, hij zit verkeerd." Ik zei tegen haar dat hij dit zelf gedaan had en het ook zelf mocht oplossen waarop ik een blik kreeg van "Harteloos mensch, kijk toch naar dat arme kleine zielige hondje." Na een tijdje het harteloze mens te spelen slaakte Pontus een duidelijk hoorbare zucht en haalde zijn poot weer van de lijn, missie mislukt. Dat is toch om te gieren!
Het maakt allemaal niet uit hoor, ook dit komt weer goed, met geduld en doorzetten kom je een heel eind. Ik ben wel blij dat ik het zie (en ik vind het uitermate grappig dat andere mensen wel op het verkeerde been gezet worden door zijn 'onschuldige puppy act' ).
Het zat er gisteren al een beetje aan te komen door voor onrust te zorgen bij het naar buiten gaan en de wandelingen, Pandora uitdagen, net een neuslengte voor willen lopen, de lijnen in de knoop maken en dan gaan lopen miepen. Geen dag is het zelfde met Mr. Pontus :-)