Al weer 10 dagen sinds de laatste up date... en er is toch genoeg gebeurd.
De hechtingen uit zijn ooglid zijn verwijderd door de dierenarts. De zelfoplossende hechtingen waren vergeten op te lossen en zaten na 16 dagen nog muurvast. Helemaal niet zo erg, hadden we meteen een goede na controle of het allemaal goed genezen was. Het zag en ziet er prima uit! Het is nu nog wat lichter omdat er wat haar mist maar over een tijdje is er niks meer van te zien, last heeft hij er zeker niet van. Ook de dierenarts was erg tevreden met zijn eigen werk, het was goed gelukt, zeg maar.
We hebben een workhop zweetwerk gevolgd bij 'Ome Rick'. Pontus en ik zijn drie dagen met z'n tweeën op toernee geweest. Eerst naar 'Opa en Oma', de volgende dag de workshop en daarna mee naar mijn werk, drie dagen wij samen zonder mijn andere trouwe vriend, mijn allessie, mijn Rammessie.
Ondanks dat ik wist dat ik Ramses erg zou missen, wilde ik toch graag Pontus een paar dagen 'voelen' om te ontdekken hoe wij matchen samen. Zweetwerk heeft niks met apporteren te maken dus daar kon ik niks mee verkloten maar we konden wel een keertje samen 'werken' en dat ging eigenlijk best heel leuk. Het was ook de eerste keer dat Pontus en ik in een groep met andere mensen en andere honden 'aan het werk' waren, normaal zijn we altijd samen als we oefenen... zonder andere honden... zonder andere mensen in een omgeving zonder veel afleiding.
Wat ik leuk vond om te ervaren was dat Pontus zich heel goed liet coachen in wat hij moest doen maar ook initiatief neemt als hij weet wat hij moet doen. En... nog belangrijker: Hij blijft in contact met mij! Het is een fijn werkhondje! En zijn neus werkt uitstekend!
Ook onze eigen oefensessies beginnen vruchten af te werpen. Hij kan al best veel voor zo'n jonge smurf!
Hij kan een dummy vasthouden. Ik kan hem neerzetten met een dummy, een paar stappen weglopen en teruglopen naar hem. Neerzetten, een paar stappen weglopen en hem influiten... dan gaat hij voor me zitten en ik kan de dummy rustig aanpakken.
Hij kan kleine stukjes zeer netjes volgen.
Hij kan bij me blijven als ik met een dummy gooi die we dan samen gaan halen.
Ik kan hem neerzetten, twee meter voor hem staan, dummy's links en rechts van hem gooien en hem dan influiten.
Zitten op de zitfluit gaat steeds beter, nog heel dicht om mij heen natuurlijk.
Hier en daar kan het nog wat stabieler. Hij kan dit goed in huis, in onze tuin en op onze vaste oefenveldjes.
Op interessante nieuwe plekken is het voor hem lastiger om te focussen. Dan merk ik soms dat hij meer indrukken opdoet, meer stress heeft en bijvoorbeeld tussendoor eens gaapt en zo de dummy uit zijn bek laat vallen.
Dit alles betekent dat we zeer binnenkort eens gaan beginnen met lessen bij Marianne. Zij mag ons leren hoe we vanaf dit punt uiteindelijk gaan apporteren.
Verder gaat het ook prima met hem. Zijn gewicht zit rond de 27 kg, hij is iets hoger dan Ramses en duidelijk nog slungel. Hij krijgt nog steeds drie maaltijden per dag omdat hij nog vrij schraal is en nog groeit.
Zonder bench kan hij nog lang niet. Ramses zat op de leeftijd die Pontus nu heeft al lang niet meer in zijn bench, dat was niet nodig. Pontus heeft dit echt nog nodig, die is veel sneller overprikkeld en wordt echt klierig als hij vermoeid raakt. Alleen 's avonds laat ligt hij wel eens bij ons allemaal op de bank. Overdag vindt hij die rust niet, gaat achter de katten aan rennen of probeert alles van de tafels, de kast en het aanrecht te trekken. Hij kan dus alleen loslopen als we heel goed op hem letten of met hem bezig zijn. Nou ja, dan is dat zo! Elke hond zijn eigen proces.
woensdag 16 mei 2012
zondag 6 mei 2012
zaterdag 5 mei 2012
Stil aan het Pontus front
Het was even stil aan het Pontus front. Natuurlijk ook omdat Pontus na zijn avontuur van vorige week een week met een lampenkap om gelopen heeft. Hierdoor konden we niet veel meer doen dan korte wandelingetjes en wat basis oefeningen. Pontus zelf trok zich weinig aan van die kap, hij ramde hem overal langs waar hij anders ook zou lopen dus na een paar dagen was de kap gebutst en gedeukt en moesten de eerste scheurtjes met Duck-tape gerepareerd worden. Buiten werd er door andere honden veel naar hem geblaft en gegromd, iets waar hij helemaal niks van snapte.
Na een week kon de kap af. De hechtingen zitten er nog altijd in maar hij blijft overal van af. Zijn oog ziet er keurig uit, over een paar weken is er niks meer van te zien. Er was een stukje eye-liner weg en de vraag was of dit nog weer terug zou komen of dat hij een wit streepje onder zijn oog zou houden, voorlopig ziet het er naar uit dat zijn ooglid gewoon weer zwart gaat worden. Goed nieuws dus!
Inmiddels zijn we al weer een paar dagen verder en hebben we niet stil gezeten.
Pontus heeft zijn eerste les traplopen gehad omdat hij zo langzamerhand echt te zwaar wordt om nog naar boven/beneden te dragen. Nu, met zijn 25 kg, gaat het nog maar hij groeit nog wel even. Het was een 'enge trap' (de trappen op de dijk loopt hij met gemak) want een open trap maar het ging. Met trillende knieën hier en daar maar ik had hem goed vast en samen hebben we de klus geklaard, de volgende keer omhoog ging al veel gemakkelijker, alleen naar beneden is nog een beetje eng. Wel heel bijzonder om te zien hoeveel vertrouwen hij eigenlijk heeft terwijl hij het best spannend vond om te doen. Als het echt even zo spannend was dat hij blokkeerde dan wachtten we even, zette ik zijn poten in de goede positie en hield hem stevig vast. Als hij weer een beetje ontspande keek hij mij aan met zijn lieve oogjes en dan gingen we verder. Knap ventje!
Ook de los/vast oefeningen vorderen gestaag. Ik ben hem aan het leren om met die dummy in zijn bek naar mij toe te komen. Daarbij moet ik wel zijn kin nog ondersteunen als hij gaat staan of gaat zitten want dat zijn de punten waarop zijn bek zomaar open gaat (net als bij Ramses in dit stadium). Ik heb met Marianne afgesproken dat we beginnen met de eerste training als ik hem op een paar meter van mij af kan zetten met een dummy in zijn bek en hem dan kan laten voor komen met die dummy. Ik denk dat dit nog ongeveer een maandje duurt... misschien sneller want het is een slimmertje.
Gisteren maar weer eens een Nina Ottosum speeltje uit de kast getrokken. Een vertikaal bord waarop hij houten knoppen met zijn neus moet induwen zodat er een brokje onderuit valt (in een voerbak die ik tussen mijn voeten zet). Helemaal leuk natuurlijk! Zo leuk om hem bezig te zien met een blik van "Wat moet ik doen om een brokje te laten vallen?" en dan maar proberen, duwen, vastpakken, trekken, opwippen, blaffen... op een gegeven moment had hij het aardig door maar duwde niet altijd hard genoeg zodat hij meerdere keren met zijn neus moest duwen voor er een brokje viel. Maar leuk vond hij het wel!
Meestal is Pandora het beste in dit soort spelletjes maar dit spelletje had Ramses het beste onder de knie, hij duwde zeer doelbewust en beheerst met zijn neus alle knoppen in met als gevolg dat hij iedere keer prijs had, tenzij hij twee keer tegen de zelfde knop duwde.
We zijn begonnen met het 'echte volgen' met een dun lijntje en korte stukjes echt strak volgen... hij vindt het helemaal gezellig en doet enorm zijn best. Ik moet alleen uitkijken dat ik dit niet te lang achter elkaar doe want zo lang is zijn concentratieboog nu ook weer niet, korter dan de mijne in ieder geval en het moet wel leuk blijven.
En... vandaag heeft Pontus zijn eerste stappen naast de step gezet. Even wennen, wandelen naast de step maar daar had hij echt niks van dus we hebben meteen een klein stukje echt gestept. In een mooi drafje liep hij mee met een trots kwispelende staart. 200 meter heen, even relaxen, 200 meter terug dus niet heel ver met zijn slungelende lijf maar het begin is er zeker!!! Morgen een foto!
Na een week kon de kap af. De hechtingen zitten er nog altijd in maar hij blijft overal van af. Zijn oog ziet er keurig uit, over een paar weken is er niks meer van te zien. Er was een stukje eye-liner weg en de vraag was of dit nog weer terug zou komen of dat hij een wit streepje onder zijn oog zou houden, voorlopig ziet het er naar uit dat zijn ooglid gewoon weer zwart gaat worden. Goed nieuws dus!
Inmiddels zijn we al weer een paar dagen verder en hebben we niet stil gezeten.
Pontus heeft zijn eerste les traplopen gehad omdat hij zo langzamerhand echt te zwaar wordt om nog naar boven/beneden te dragen. Nu, met zijn 25 kg, gaat het nog maar hij groeit nog wel even. Het was een 'enge trap' (de trappen op de dijk loopt hij met gemak) want een open trap maar het ging. Met trillende knieën hier en daar maar ik had hem goed vast en samen hebben we de klus geklaard, de volgende keer omhoog ging al veel gemakkelijker, alleen naar beneden is nog een beetje eng. Wel heel bijzonder om te zien hoeveel vertrouwen hij eigenlijk heeft terwijl hij het best spannend vond om te doen. Als het echt even zo spannend was dat hij blokkeerde dan wachtten we even, zette ik zijn poten in de goede positie en hield hem stevig vast. Als hij weer een beetje ontspande keek hij mij aan met zijn lieve oogjes en dan gingen we verder. Knap ventje!
Ook de los/vast oefeningen vorderen gestaag. Ik ben hem aan het leren om met die dummy in zijn bek naar mij toe te komen. Daarbij moet ik wel zijn kin nog ondersteunen als hij gaat staan of gaat zitten want dat zijn de punten waarop zijn bek zomaar open gaat (net als bij Ramses in dit stadium). Ik heb met Marianne afgesproken dat we beginnen met de eerste training als ik hem op een paar meter van mij af kan zetten met een dummy in zijn bek en hem dan kan laten voor komen met die dummy. Ik denk dat dit nog ongeveer een maandje duurt... misschien sneller want het is een slimmertje.
Gisteren maar weer eens een Nina Ottosum speeltje uit de kast getrokken. Een vertikaal bord waarop hij houten knoppen met zijn neus moet induwen zodat er een brokje onderuit valt (in een voerbak die ik tussen mijn voeten zet). Helemaal leuk natuurlijk! Zo leuk om hem bezig te zien met een blik van "Wat moet ik doen om een brokje te laten vallen?" en dan maar proberen, duwen, vastpakken, trekken, opwippen, blaffen... op een gegeven moment had hij het aardig door maar duwde niet altijd hard genoeg zodat hij meerdere keren met zijn neus moest duwen voor er een brokje viel. Maar leuk vond hij het wel!
Meestal is Pandora het beste in dit soort spelletjes maar dit spelletje had Ramses het beste onder de knie, hij duwde zeer doelbewust en beheerst met zijn neus alle knoppen in met als gevolg dat hij iedere keer prijs had, tenzij hij twee keer tegen de zelfde knop duwde.
We zijn begonnen met het 'echte volgen' met een dun lijntje en korte stukjes echt strak volgen... hij vindt het helemaal gezellig en doet enorm zijn best. Ik moet alleen uitkijken dat ik dit niet te lang achter elkaar doe want zo lang is zijn concentratieboog nu ook weer niet, korter dan de mijne in ieder geval en het moet wel leuk blijven.
En... vandaag heeft Pontus zijn eerste stappen naast de step gezet. Even wennen, wandelen naast de step maar daar had hij echt niks van dus we hebben meteen een klein stukje echt gestept. In een mooi drafje liep hij mee met een trots kwispelende staart. 200 meter heen, even relaxen, 200 meter terug dus niet heel ver met zijn slungelende lijf maar het begin is er zeker!!! Morgen een foto!
woensdag 25 april 2012
Schemerlamp Pontus
Socializen in het uitlaatgebied is al niet zo mijn ding maar ach, Ramses had het naar zijn zin dus we bleven even staan. Pontus zag een leuk hondje aankomen, een kruising Teckel x Jack Russell maar die vond hem kennelijk minder charmant dus hij kreeg een snauw dat hij moest oprotten. Pontus deed dat en hobbelde verder achter Ramses aan, had het prima naar zijn zin verder tot hij weer langs ons kwam rennen en wij zagen dat hij bloed bij zijn oogje had.
Eind van de pret want we gingen naar huis om dit eens goed te bekijken. Thuis zagen we dat er een wondje onder zijn oog zat en dat zijn ooglid was beschadigd, dat werd dus een ritje dierenarts voor Mr. Pontus.
Bij de dierenarts aangekomen zagen we dat er toch een behoorlijk scheurtje in zijn ooglid zat, het resultaat van een tandje wat in zijn ooglid is blijven hangen bij de snauw. Hij kreeg één of ander groen goedje in zijn oog om ze zien of zijn oog beschadigd was maar dat bleek gelukkig niet het geval.
In de avond zou de oogspecialist van de dierenkliniek dienst hebben dus het beste was dat we Pontus daar achter zouden laten of nog even mee naar huis namen zodat 'Ome Sven himself' Pontus zou kunnen repareren.
Achterlaten was voor ons niet echt een optie dus daar gingen we weer... om na twee uurtjes weer terug te komen en intussen mocht hij niks meer te eten hebben. Niks te eten krijgen is voor een hongerig hondje als Pontus wel heel erg maar dat moest dan maar.
Pontussie gewogen, hij woog 24,2 kg, en onder zeil gebracht. Dat was nog niet zo gemakkelijk want de kleine knokker wilde niet slapen. Iedere keer als we dachten dat hij sliep zette hij zijn poten weer onder zijn gat en probeerde van de tafel te springen. Hij kreeg er dus nog een beetje van dat spul bij wat Michael Jackson niet heeft kunnen navertellen en toen bleef hij braaf liggen.
Dierenarts Sven heeft zijn best gedaan om het allemaal netjes weer aan elkaar te naaien zodat hij er geen blijvende hinder van zal ondervinden en heeft ook zijn derde ooglid (zoals de Belgen zeggen, knipvlies) nog even goed bekeken omdat die af en toe wat roder is dan anders maar hij liet de opgezette folikels aan de binnenkant van het vlies zien en vertelde dat veel jonge honden dit hebben omdat ze af en toe in aanraking komen met nieuwe stofjes en pollen en daar weerstand tegen aan het opbouwen zijn, hier groeien ze overheen. Schoonmaken met kamillethee, wat wij dan doen, was prima. Alleen als het heel erg is en de hond er veel last van heeft schrijven ze een zalf voor met cortico steroiden maar Pontus heeft er geen last van.
Dierenarts Sven wilde het duimnageltje van Pontus intapen zodat hij niet aan zijn oog kan krabben zodat hij geen lampenkap op hoefde. Helaas, tijdens het bijkomen probeerde Pontus al verwoed aan zijn oog te wrijven zodat hij alsnog een lampenkap om kreeg, eigen schuld.
Naar huis dan maar weer met een nog waggelende schemerlamp.
Eind van de pret want we gingen naar huis om dit eens goed te bekijken. Thuis zagen we dat er een wondje onder zijn oog zat en dat zijn ooglid was beschadigd, dat werd dus een ritje dierenarts voor Mr. Pontus.
Bij de dierenarts aangekomen zagen we dat er toch een behoorlijk scheurtje in zijn ooglid zat, het resultaat van een tandje wat in zijn ooglid is blijven hangen bij de snauw. Hij kreeg één of ander groen goedje in zijn oog om ze zien of zijn oog beschadigd was maar dat bleek gelukkig niet het geval.
In de avond zou de oogspecialist van de dierenkliniek dienst hebben dus het beste was dat we Pontus daar achter zouden laten of nog even mee naar huis namen zodat 'Ome Sven himself' Pontus zou kunnen repareren.
Achterlaten was voor ons niet echt een optie dus daar gingen we weer... om na twee uurtjes weer terug te komen en intussen mocht hij niks meer te eten hebben. Niks te eten krijgen is voor een hongerig hondje als Pontus wel heel erg maar dat moest dan maar.
Pontussie gewogen, hij woog 24,2 kg, en onder zeil gebracht. Dat was nog niet zo gemakkelijk want de kleine knokker wilde niet slapen. Iedere keer als we dachten dat hij sliep zette hij zijn poten weer onder zijn gat en probeerde van de tafel te springen. Hij kreeg er dus nog een beetje van dat spul bij wat Michael Jackson niet heeft kunnen navertellen en toen bleef hij braaf liggen.
Dierenarts Sven heeft zijn best gedaan om het allemaal netjes weer aan elkaar te naaien zodat hij er geen blijvende hinder van zal ondervinden en heeft ook zijn derde ooglid (zoals de Belgen zeggen, knipvlies) nog even goed bekeken omdat die af en toe wat roder is dan anders maar hij liet de opgezette folikels aan de binnenkant van het vlies zien en vertelde dat veel jonge honden dit hebben omdat ze af en toe in aanraking komen met nieuwe stofjes en pollen en daar weerstand tegen aan het opbouwen zijn, hier groeien ze overheen. Schoonmaken met kamillethee, wat wij dan doen, was prima. Alleen als het heel erg is en de hond er veel last van heeft schrijven ze een zalf voor met cortico steroiden maar Pontus heeft er geen last van.
Dierenarts Sven wilde het duimnageltje van Pontus intapen zodat hij niet aan zijn oog kan krabben zodat hij geen lampenkap op hoefde. Helaas, tijdens het bijkomen probeerde Pontus al verwoed aan zijn oog te wrijven zodat hij alsnog een lampenkap om kreeg, eigen schuld.
Naar huis dan maar weer met een nog waggelende schemerlamp.
Zijn oog was helemaal opgezwollen van al het gepruts en doordat het aan de binnenkant van zijn ooglid behoorlijk gebloed heeft. We zijn 's nachts dus maar met z'n tweeën op de bank gaan slapen.
De volgende ochtend was de zwelling al weer behoorlijk geslonken en inmiddels ziet het er al een stuk beter uit.
Die lampenkap vindt hij wel vervelend maar het weerhoudt hem er niet van om gewoon zijn ding te doen. Hij loopt, hij speelt, hij kluift... alleen hij is wat sneller moe dan anders en kan zijn draai niet goed vinden in de bench omdat hij niet goed kan draaien. Verder ramt hij die kap overal langs waar hij anders ook langs zou gaan. Zonder gaat echt niet want ik heb hem even af gehad om hem een tuigje om te doen en doen wilde hij meteen gaan wrijven. Hij zal het even moeten uitzingen.
Het heeft ook voordelen... snuffelen gaat veel beter met die kap waarin de geurtjes goed blijven hangen en je kluifje valt ook niet uit je bek..
vrijdag 20 april 2012
Knappe jongen en hete bliksem
De dagelijkse LOS/VAST oefeningen, elke dag een paar keer en dan weer klaar, beginnen vruchten af te werpen. Pontus kan inmiddels de dummy (kleine dummy) even in zijn bek hebben, ik kan 1 stapje achteruit doen en dan weer aanpakken. Hij doet dat heel netjes!
Ik ben heel tevreden over zijn vorderingen: Hij kan heel netjes volgen, we zijn aan het oefenen dat ik met een dummy of een balletje gooi en dat hij dan gaat zitten, daarna halen we het voorwerp samen op waarbij hij gaat zitten en ik het oppak. Hij doet dat heel keurig! Dit jongetje is zo leuk om mee aan de slag te gaan!
Zwemmen heeft hij een paar keer gedaan maar hij kwam laatst wat ongelukkig in het water terecht en nu is hij weer wat terughoudend in het zwemmen. Maakt niet uit, met een beetje geduld komt dat wel weer goed, misschien dat hij nu ook wat rustiger te water gaat, dat zou mooi zijn.
Als huishond doet hij het ook steeds beter, hij zit wat minder in zijn bench omdat hij tegenwoordig ook uit zichzelf zijn rust pakt in huis. Zijn favoriete plek op dit moment is de nieuwe inloopmat voor de schuifpui, die ligt heerlijk!
Zijn enige nadeel is eigenlijk dat hij het nog steeds leuk vindt om af en toe achter de katten aan te rennen, dat krijgen we er maar niet helemaal uit.
De kleine man is aan het ontwikkelen en heeft mij horen antwoorden "Als hij later groot is en gezond blijkt en leuk werkt dan mag hij van mij best een keertje dekken." en dus hij is af en toe aan het oefenen. Daar heeft hij zijn 'opblaaspoppen' voor. Helaas zijn dat de kussentjes die bij ons op de bank liggen dus... die liggen er nu niet meer. De oefening kan hij overigens wel gebruiken want hij staat er zo bij te springen op zijn kangoeroe-poten dat hij voorover valt en een echte teef zich zou afvragen wat hij toch allemaal aan het doen is als hij ineens met een flikflak over haar heen zou komen. De kleine casanova is nog niet zo subtiel en moet zijn verleidingskunsten nog wat verfijnen voor het zover is. Hij heeft nog even. Maar de kussentjes zijn weg en Pandora heeft hem al even verteld dat er op haar niet geoefend gaat worden. Dat dat maar meteen even duidelijk is!
Ik ben heel tevreden over zijn vorderingen: Hij kan heel netjes volgen, we zijn aan het oefenen dat ik met een dummy of een balletje gooi en dat hij dan gaat zitten, daarna halen we het voorwerp samen op waarbij hij gaat zitten en ik het oppak. Hij doet dat heel keurig! Dit jongetje is zo leuk om mee aan de slag te gaan!
Zwemmen heeft hij een paar keer gedaan maar hij kwam laatst wat ongelukkig in het water terecht en nu is hij weer wat terughoudend in het zwemmen. Maakt niet uit, met een beetje geduld komt dat wel weer goed, misschien dat hij nu ook wat rustiger te water gaat, dat zou mooi zijn.
Als huishond doet hij het ook steeds beter, hij zit wat minder in zijn bench omdat hij tegenwoordig ook uit zichzelf zijn rust pakt in huis. Zijn favoriete plek op dit moment is de nieuwe inloopmat voor de schuifpui, die ligt heerlijk!
Zijn enige nadeel is eigenlijk dat hij het nog steeds leuk vindt om af en toe achter de katten aan te rennen, dat krijgen we er maar niet helemaal uit.
De kleine man is aan het ontwikkelen en heeft mij horen antwoorden "Als hij later groot is en gezond blijkt en leuk werkt dan mag hij van mij best een keertje dekken." en dus hij is af en toe aan het oefenen. Daar heeft hij zijn 'opblaaspoppen' voor. Helaas zijn dat de kussentjes die bij ons op de bank liggen dus... die liggen er nu niet meer. De oefening kan hij overigens wel gebruiken want hij staat er zo bij te springen op zijn kangoeroe-poten dat hij voorover valt en een echte teef zich zou afvragen wat hij toch allemaal aan het doen is als hij ineens met een flikflak over haar heen zou komen. De kleine casanova is nog niet zo subtiel en moet zijn verleidingskunsten nog wat verfijnen voor het zover is. Hij heeft nog even. Maar de kussentjes zijn weg en Pandora heeft hem al even verteld dat er op haar niet geoefend gaat worden. Dat dat maar meteen even duidelijk is!
zondag 15 april 2012
De vorderingen richting apport
Apporteren en trainen doen we nog niet maar dat wil niet zeggen dat we helemaal niks doen.
Het wisselen is nu voorbij dus de los/vast oefeningen zijn in volle gang. Hij kan iets vasthouden (een verfroller, een kleine dummy oid) met mijn hand onder zijn kin en loslaten op commando.
Hij kan netjes meelopen, zitten als ik blijf staan, meelopen terwijl ik met dummy's gooi die we dan samen weer oppakken. Hij loopt met me mee en gaat keurig zitten terwijl ik de dummy pak. Respecteren van de dummy lukt dus heel aardig!
Hij kan zwemmen en haalt balletjes uit het water die hij tot vlak bij mij komt brengen, iets anders dan balletjes haalt hij nog niet.
Vandaag zijn we eens aan de slag gegaan met spoortjes lopen. Met runderbouillon een spoortje gelegd van een meter of 20 met een kleine haak erin en aan het eind een beloningsdummy met voertjes erin. Het ging nog wat aarzelend maar aan zijn neus mankeert helemaal niks dus beide spoortjes heeft hij netjes uitgewerkt en kwispelend de beloning in ontvangst genomen.
Ook de andere twee vonden het weer eens leuk om te doen. Voor Ramses was het nog niet zolang geleden, die had op Ameland bij Klaas nog een paar spoortjes gedaan dus die ging als de brandweer.
En zo gaan we lekker verder!!!
Het wisselen is nu voorbij dus de los/vast oefeningen zijn in volle gang. Hij kan iets vasthouden (een verfroller, een kleine dummy oid) met mijn hand onder zijn kin en loslaten op commando.
Hij kan netjes meelopen, zitten als ik blijf staan, meelopen terwijl ik met dummy's gooi die we dan samen weer oppakken. Hij loopt met me mee en gaat keurig zitten terwijl ik de dummy pak. Respecteren van de dummy lukt dus heel aardig!
Hij kan zwemmen en haalt balletjes uit het water die hij tot vlak bij mij komt brengen, iets anders dan balletjes haalt hij nog niet.
Vandaag zijn we eens aan de slag gegaan met spoortjes lopen. Met runderbouillon een spoortje gelegd van een meter of 20 met een kleine haak erin en aan het eind een beloningsdummy met voertjes erin. Het ging nog wat aarzelend maar aan zijn neus mankeert helemaal niks dus beide spoortjes heeft hij netjes uitgewerkt en kwispelend de beloning in ontvangst genomen.
Ook de andere twee vonden het weer eens leuk om te doen. Voor Ramses was het nog niet zolang geleden, die had op Ameland bij Klaas nog een paar spoortjes gedaan dus die ging als de brandweer.
En zo gaan we lekker verder!!!
Smile!!!
Ik had het al een paar keer gehoord van anderen maar Pontus 'lacht'. Als hij blij is, maar een beetje onzeker blij, dan laat hij zijn tandjes zien.
Mijn buurvrouw zei het laatst toen ze hem (en de anderen) eten had gegeven "Die kleine idioot lacht! Hij spoort niet!" Mijn buurvrouw is zo tactisch als een kudde koeien en altijd heel complimenteus.
Maar ik heb het inmiddels ook zelf gezien toen ik met de kleine man lang was weggeweest (naar mijn werk) en hij super blij was om Ramses weer te zien maar Ramses ietsje minder om hem te zien. Ik zag hem afwisselend om de bek van Ramses likken en 'lachen' met zijn mooie Prodent Smile. Heel apart!
Vreemd is het niet dat hij dit doet want zijn moeder doet het ook en één van zijn zusjes ook.
Mijn buurvrouw zei het laatst toen ze hem (en de anderen) eten had gegeven "Die kleine idioot lacht! Hij spoort niet!" Mijn buurvrouw is zo tactisch als een kudde koeien en altijd heel complimenteus.
Maar ik heb het inmiddels ook zelf gezien toen ik met de kleine man lang was weggeweest (naar mijn werk) en hij super blij was om Ramses weer te zien maar Ramses ietsje minder om hem te zien. Ik zag hem afwisselend om de bek van Ramses likken en 'lachen' met zijn mooie Prodent Smile. Heel apart!
Vreemd is het niet dat hij dit doet want zijn moeder doet het ook en één van zijn zusjes ook.
Abonneren op:
Posts (Atom)