Ik en mijn kleine vriendje

Ik ben zo het afgelopen jaar aan het overpeinzen en me aan het bedenken hoe het ervoor staat met mij en mijn kleine vriendje...
Steeds beter eigenlijk, het gaat beslist niet vanzelf dus het is weer hard werken maar we komen er wel. Ik vergelijk hem vaak met Ramses, mijn grote vriend, maar dat moet ik eigenlijk niet doen omdat ze zo verschillend zijn.
Ik en mijn grote vriend kennen elkaar door en door dus we zijn aardig vergroeid met elkaar, ik vergeet voor het gemak maar even dat dit ook bloed, zweet en tranen heeft gekost maar dan op een heel ander vlak en op een andere manier. Ramses was in het 'huiselijk gebruik' vanaf het begin heel gemakkelijk. Rustig in huis, had genoeg aan een minimale correctie van ons of Pandora om zich aan te passen aan de routine. Alleen op net gebied van training moest ik alles uit de kast halen om zijn grote werkpassie in goede banen te leiden.
Ik en mijn kleine vriendje zitten (nog) niet altijd op dezelfde golflengte en begrijpen elkaar niet altijd. Pontus was een zeer levendige pup die vanaf het begin moeilijk te corrigeren was voor ons maar ook voor Pandora en Ramses, de correctie kwam bij hem gewoon niet binnen of werd niet begrepen als correctie. Voor Pontus was het leven een lolletje en kreeg hij op zijn donder van ons of de andere honden dan beschouwde hij dit als een spelletje. Voor mijn gevoel moest ik hem vrij hard corrigeren voor ik tot hem kon doordringen en dan nog had het niet altijd het gewenste effect, ik vond dat altijd heel naar maar ' even een kleine stemverheffing' (wat bij Ramses en Pandora altijd ruim voldoende was) had op hem geen enkele impact. Gewoon niks.
Inmiddels ken ik hem iets beter en weet ik dat het alleen helpt om hem in zijn kennel te zetten zonder veel poespas om af te koelen of zijn gedrag op iets anders te richten dan het gedrag dat niet gewenst is. Oogcontact of op hem inlopen tot hij zich overgeeft werkt ook, veel beter dan een daadwerkelijke fysieke correctie.
Wat het moeilijk maakt is dat Pontus eigenlijk een heel welwillende hond is die heel graag iets met je wil doen en ook heel goed reageert op het belonen van positief gedrag. Want eigenlijk is het gewoon een schatje.
Ik wil heel graag een keer naar Ameland, de Stap 1 met hem doen bij Klaas omdat ik denk dat het onze relatie zal verbeteren als ik een paar dagen exclusief met hem aan de slag kan en hij alleen met mij. Zodra ik de kans zie zal ik me inschrijven.

Intussen maken we zeker vorderingen. Op een strand met veel andere honden is het voor hem lastig omdat hij zo opgaat in zijn bezigheden dat hij niet in de gaten houdt waar ik ben of waar Pandora en Ramses zijn, die houden hem wel in de gaten en vooral Ramses rent wel eens snel langs Pontus om hem aan te sporen bij zijn cluppie te blijven. Pontus snapt dit niet.
Vandaag was het zijn beurt om een gedeelte van de wandeling los te lopen en dan doet hij het eigenlijk heel netjes: hij kijkt, hij rent niet ver naar voren, raakt niet te ver achterop en komt wanneer ik hem naast roep voor een fietser of tegenligger. Daar ben ik dan wel weer heel blij mee.

Het zal nog wel even duren voor ik met deze kleine apenkop net zo vergroeid ben als met mijn Rammessie maar dit is gewoon weer een heel ander hondje en ik geniet zeker van hem zoals hij is. Hij biedt me weer heel andere uitdagingen dan Pandora en Ramses en dat vind ik leuk.

Er is er 1 jarig, hoera, hoera, ....

Een jaar geleden werd ik gebeld dat Holly bevallen was en dat er, als ik dat nog steeds wilde, een reutje voor mij bij was. Tuurlijk wilde ik dat!!! En dus was onze kleine zwarte glimmerd geboren die Pontus zou gaan heten.
Er is een jaar voorbij gevlogen want deze kleine zwarte glimmerd is vandaag al weer een jaar oud en geen kleine zwarte glimmerd meer maar een grote glimmende ondeugende slungel.
Vanochtend na de ochtend wandeling en het ontbijt gingen we naar Wijk aan Zee om deel te nemen aan Lint van Labradors voor de stichting Kanjer Guusje. Een stichting die jonge kankerpatiëntjes en hun familie ondersteunt in hun ziekteproces.
Er waren tussen de 55 en 60 Labradors met hun eigenaren aanwezig op het strand en na de vastlegging van Het Lint, verspreidde iedereen zich over het strand om nog een beetje te wandelen en te zwemmen. Toch weer ongelooflijk hoe gemakkelijk dat gaat met een grote kudde Labradors. Pontus vondst het geweldig!!! Allemaal 'vriendjes en vriendinnetjes' dus hij was er al snel vandoor met een leuk blond teefje met een  'Supergirl' tuigje aan. Ik zag hem van links naar rechts over het strand rennen met zijn lange poten zonder op te letten waar wij waren. Dat is echt iets wat hij nog moet leren. Pandora en Ramses houden ook in een groep toch contact en kijken regelmatig waar ik ben of komen zich even melden, Pontus gaat zo op in zijn eigen bezigheden dat hij dit vergeet. Niet als we met ons 'gezinnetje' op stap zijn maar wel in een grotere groep met meerdere honden.
Het heerlijk op het strand, heel de ochtend had het geregend maar toen wij op het strand kwamen was het perfect weer dus we hebben er heerlijk van genoten. Daarna nog een lekkere warme chocolademelk en dat was het dan weer. We hadden ook nog prijzen gewonnen in de loterij en lekkere dingen in de goodybags... Onze dag kon niet meer stuk!

Thuis gingen we een taartje eten want bij een verjaardag hoort natuurlijk taart, ook voor de honden een hondvriendelijk gebakje van beschuit, hondenworst en slagroom... Hmmmmmmmmmm smullen!
En in de avond mee op visite naar de buurvrouw waar Pontus meteen even liet zien wat hij tegenwoordig heel goed kan: traplopen. In een wip stond hij boven te blaffen tegen zijn eigen spiegelbeeld en later tegen de betonnen Boxer in de tuin want ja, je kan dan nog niet zo'n held zijn maar  bij je nieuwe status als jaarling en adolescent hoort ook dat je je af en toe met de beveiliging moet bemoeien en je alarminstallatie moet testen. Dus: alle rugharen omhoog en je allerstoerste  blaf opzetten maar wel even een snelle kwispel als je ziet dat het vrouwtje de rugdekking nog steeds voor haar rekening neemt.

De jarige is er inmiddels flink moet van en ligt heerlijk te maffen op de bank. Dat kan hij tegenwoordig. In de avond ligt hij meestal rustig met de anderen op de bank of aan mijn voeten, overdag moet hij voor zijn rustmomenten over het algemeen nog de bench in dus van die avonden genieten we extra.

Groentje (deel 2)

Ramses deed erg zijn best om te doen wat er van hem gevraagd werd maar hij kon zijn ongeduld nauwelijks bedwingen. Als hij beloond werd bij de aandachtsoefening kwam hij wat omhoog naar de beloning toe ipv netjes op zijn billen te blijven zitten. Ach, voor de opgewonden stemming waarin hij was deed hij het echt heel keurig, ik heb die mensen maar niet gezegd dat hij tot een paar jaar geleden  rustig tot voor mijn gezicht zou springen.
De mannen vonden het best leuk en interessant allemaal en in de avond streken we met z'n drieën versleten neer op de bank. De volgende ochtend moesten we weer gewoon aantreden op de hondenschool voor de volgende les.

De mannen doen het gewoon goed op de hondenschool.
Ramses doet wat hij moet doen zonder neiging om zich met de andere honden te bemoeien, de drukke Jack Russell die af en toe best irritant is wordt door Ramses niet serieus genomen en naar die bibberende Chihuahua kijkt hij niet. Het leukste onderdeel voor hem blijft het apporteren, dan is hij echt helemaal vrolijk. Daarin mogen we altijd een beetje ons eigen gang gaan want 'de juf' is dan druk met de andere hondjes en ze weet dat Ramses het al kan.
Pontus doet het beter dan ik verwachtte want hij concentreert zich steeds beter, volgen gaat zo nu en dan al heel netjes op het veld. Rodi worst helpt, vorige keer had ik de moeite gedaan om kipfilet te koken maar hij vond de Rodi worst van de instructeur veel interessanter, verwend jong.
Pontussie laat zich echt van zijn goede kant zien, zozeer dat de instructeur zich genoodzaakt voelde om zijn menig over Labradors te herzien. Zijn mening was niet geheel positief maar Pontus vindt hij wel heel leuk en die voldoet helemaal niet aan het beeld van de Labrador als over enthousiast ongeleid projectiel.

Dat gaat allemaal naar wens....... nu het apporteren nog!

Groentje

Gisteren mochten Pontus en ik aantreden als 'blonde cursist met groene hond'  bij het examenweekend van aankomende instructeurs. Altijd weer leuk om te doen en voor de honden ook een vermoeiende dag vol indrukken.
Pontus moest even wennen maar gedroeg zich keurig terwijl andere honden een opdracht moesten uitvoeren, daar was ik het meest bang voor, dat hij het te spannend zou vinden als een andere hond iets moest doen en hij erg zou gaan piepen en blaffen omdat hij ook wil meedoen. Hij heeft af en toe wel wat gepiept of geblaft maar dat was meer om uiting te geven aan zijn eigen onrust.
Hij had het erg druk met kijken en alles in de gaten houden dus dat kleedje had ik voor hem niet hoeven meenemen, pas helemaal aan het einde, na drie en een half uur overeind staan, kijken en alert zijn, ging hij toch maar even liggen. Dat was voor 5 minuten want daarna was het voor hem klaar.
Pontus vond alles en iedereen gezellig en deed erg zijn best om alle worst te verdienen, het was een modelleerling! Het enige wat hij 'verkeerd' deed was dat hij een paar keer ongeduldig werd en omhoog sprong richting worst.
Pontus had met zijn charmes al snel iedereen versierd, men was dol op de lieve deugniet.
Het komt niet vaak voor maar deze keer waren er een paar examenkandidaten uit de jacht die al snel in de gaten hadden wie Pontus is, zijn naam komt nu eenmaal niet zo veel voor. De bekende vraag kwam dus al snel: " Is dat Pontus van Marianne?' Marianne als in zijn fokker dus ik heb dan altijd de neiging om te antwoorden " Nee, dit is Pontus van Brigitte!" Want volgens de papieren ben ik de eigenaar. Maar goed, het is en blijft een beroemde telg en daar ben ik zelf ook debet aan door Facebook, blog en forum berichten.
Pontus had het druk met alles en iedereen te bestuderen en tussendoor de Sheltie van de buurvrouw uit te dagen want als Pontus te dichtbij kwam of te veel naar hem keek trok hij zijn lip op. Voor Pontus schrikt dat niet af maar wordt het dan allen maar een spelletje om reactie uit te lokken en als die Sheltie dan zijn ogen dicht heeft of de andere kant op kijkt dan doe je toch gewoon een blafje om de aandacht weer op jou te brengen, boefje.
Na het ochtendprogramma was Pontus, geheel volgens verwachting, helemaal versleten dus na een uitlaatrondje samen met Ramses was het zijn beurt om in de auto een beetje te slapen en mocht Ramses aan de slag.

Ramses had er zin in! Er viel worst te verdienen en hij had wel zin in een beetje actie.
Helaas voor hem begonnen we met wat rustige oefeningen en dat is niet gemakkelijk met een stuiterende werkidioot maar hij deed heel erg zijn best.
Hij moest de zit=zit doen. Hij bleef ook wel zitten maar kwispelde de hele vloer schoon en draaide met zijn voorpoten mee met mij want ik had worst in mijn hand en die verloor hij geen moment uit het oog. Het was erg komisch om te zien maar de oefening was niet geslaagd en ik kreeg de tip dat ik toch vooral rustig moest blijven tijdens het oefenen. Geloof me, ze hadden het niet willen zien als ik niet rustig was gebleven want dan was die maffe clown tot boven mijn hoofd gestuiterd in de stemming waarin hij was.
Gelukkig waren twee van de collega kandidaten langs de zijlijn iets bekender met 'zijn soort hond' want die zeiden tegen elkaar "Hij wil gewoon heel graag aan het werk"

Grote broer Pontus heeft staartstoring

Pontus is grote broer geworden, zijn moeder heeft opnieuw 4 mooie zwarte glimmerds op de wereld gezet! Grote broer zijn, ook al weet je van niks, vraagt er toch om dat je gedrag wat verstandiger wordt. Maar dat is nog wel erg moeilijk als puber.

Gisteren had Pontus enorm lol met een Portugese Waterhond van 5 maanden. Eerst vond ze hem wat wild maar ze bleken toch dezelfde hobby te hebben: tikkertje! Het was de bedoeling dat het waterhondje leerde zwemmen maar ze durfde niet zo goed. Pontus wel dus die demonstreerde met liefde hoe leuk en gemakkelijk zwemmen is. Zwemmen heeft ze niet gedaan, alleen toen haar domme baasje haar het water in gooide en ze wel moest zwemmen. Ik heb hem even verteld dat dit de manier was om een hond watervrees te laten krijgen. De hond moet zelf de stapjes nemen om steeds verder te gaan en over te gaan tot zwemmen. Uiteindelijk stond ze uit eigen beweging met 4 poten in de vijver ernstig te overwegen om een poging te wagen maar deed het toch maar niet. Ze was er dichtbij dus met dat zwemmen zal het best goed komen.
Pontus begon in de avond aan zijn staartaanzet te bijten en toen we goed keken wees zijn staartje onbeweeglijk naar beneden. Aan zijn staart komen mocht niet. Aj aj aj , dat leek toch verdacht veel op een Cold Water Tail. Tja, dat kan gebeuren na al die stoere jumps waarbij je staartje op het water klapt.
Vanmorgen had hij er nog erg veel last van, hij heeft de hele ochtend zielig op de bank liggen kijken zonder ook maar te denken aan ondeugende streken, niet des Pontus dus. Uiteindelijk heb ik dus maar een afspraak bij de dierenarts gemaakt want, ja, als moekes jonkie zoveel pijn heeft dan moeten we er iets aan doen. Ik had de telefoon nog niet neergelegd of de kleine schurk sprong van de bank, pakte een speeltje en daagde Pandora uit voor een spelletje. Maar we gingen lekker toch naar de dierenarts!
De dierenarts moest om dit voorval lachen, kneep hem in zijn achterwerk en concludeerde dat hij goed gespierde billen had. Hij woog 29,3 kg en dat is een prima gewicht! Hij gaf niet heel duidelijk aan waar de pijn precies zat maar zijn staart hing nog behoorlijk dus hij heeft een spuit Metacam gehad.
Inmiddels voelt hij zich een stuk comfortabeler en zijn de eerste pogingen tot kwispelen al weer gesignaleerd. Hij is wel wat rustiger dan normaal maar dat is in zijn geval helemaal niet zo vervelend.

De braafste jongetjes van de klas

De EG en ABC avonturen van de heren gaan heel goed. Beide zijn '' braafste jongetje van de klas'' en doen gewoon wat ze moeten doen. Nou ja, gewoon? De oefeningen op zich zijn helemaal niet zo moeilijk en bekend bij zowel Ramses als Pontus hoewel ze niet alles op een '' stemcommando'' hebben geleerd maar soms met een handgebaar of een fluitsignaal. Het enige wat we moeten kunnen na 13 lessen is: zit, down, plat, staan, komen op bevel, tandjes kijken en netjes volgen... en ze mogen niet lelijk doen tegen andere honden of andere mensen. Piece of cake dus!
Terwijl andere mensen volop staan te hannessen met hun Husky die nergens naar luistert, een Chihuahua die niks wil, een ongeleid projectiel van een Labrador of een Jack Russell die uitvalt en oogcontact zoekt met andere honden doen wij relaxed ons ding en hebben het gezellig met elkaar.
Het is natuurlijk wel een beetje gemeen maar ik ga die andere mensen uiteraard niet vertellen dat ik zelf een instructeursopleiding heb gedaan en dus heel goed weet hoe ik een oefening moet aanleren en opbouwen. Zo nu en dan hoor ik nog wel iets wat nieuw is of waar ik wat aan heb, dat gelukkig wel, maar verder zijn we er voornamelijk voor andere redenen dan het aanleren van de oefeningen: Ramses om te socialiseren met andere honden, met name kleine hondjes. Ik ben dus heel blij met die uitvallende JR en die bibberende Chiwi want dat is juist waar ik voor kwam.
Pontus om zich te leren concentreren in aanwezigheid van andere honden.
Ik merkte afgelopen zondag wel dat sommige mensen zich irriteren aan ons omdat de mannen het gewoon goed doen terwijl zij staan te zwoegen en wij vele complimenten in ontvangst kunnen nemen van de instructeurs die zeggen "Kijk, zo moet het!" Ze hadden natuurlijk ook kunnen kiezen voor zo''n knappe zwarte Labrador, maar ja, dat was natuurlijk niet stoer genoeg.

Interessant is het wel! Ik ben van mezelf vrij rustig en Pontus is (als ik met hem bezig ben) ook niet echt ADHD (al roep ik soms van wel). Afgelopen keer moesten we ''gek doen'' met onze hond om onze honden enthousiast te maken en te zien hoe ze hierop reageren. Pontus houdt enorm van ''gek doen''  dus die sprong meteen in mijn nek, hing in mijn rugzak en in mijn vest. Opwinding van 0 tot 100 binnen een seconde dus ik was benieuwd hoe snel hij weer tot rust te brengen was. Dat ging eigenlijk best heel snel.
Een uur is nog wel heel lang voor hem, ik merk dat hij tegen het einde van de les er echt niet meer bij is en eenmaal thuis is hij best moe van al die indrukken.

Thuis zijn we bezig met apporteren en dat gaat nog niet zo soepel, hij vindt het wel leuk om te apporteren maar als er interessantere dingen te doen zijn..... laat hij de dummy vallen en gaat iets anders doen. Zo gedreven als Ramses was is Pontus tot nu toe nog niet. Wat niet is kan nog komen, we concentreren ons nu even op de gehoorzaamheidsoefeningen.

Pontus gaat naar school

Pontus was toe aan een nieuwe uitdaging. Hij kent de basisoefeningen, op stem- en/of handcommando, maar hij had moeite zich te blijven concentreren in het bijzijn van andere honden of andere afleidingen.
Dus de kleine man is ingeschreven voor een ABC-cursus (Algemene Basis Cursus) en we hebben inmiddels twee lessen gehad. Lekkere worst in de jaszak en gaan!
De eerste les keek hij zijn ogen uit want er gebeurt natuurlijk van alles op zo'n hondenschool: er zijn veel honden, veel geloop, er was behendigheid te zien op het veld, opgewonden honden met veel geblaf en lawaai. Pontus vond het allemaal machtig interessant en keek zijn ogen uit, vooral de behendigheid trok zijn aandacht maar dat is nu nog niet voor hem.
Tijdens de les waren de oefeningen op zich bekend voor hem maar of hij ze ook zou uitvoeren met die andere jonge honden in de buurt? Jawel dus! Pontus bleek het braafste jongetje van de klas en was heel bereid om met volle aandacht alle oefeningen te doen. Toen hij in de gaten had dat het niet de bedoeling was om te klooien met de buurman of de buurvrouw was dat klaar en was hij alleen af en toe afgeleid door het veld waar die ochtend nog een konijnenfeestje was gevierd. Best knap dus!
Met zijn braafste smoeltje deed liet hij zien dat hij aandacht kan hebben en heel goed heeft begrepen wat we de afgelopen maanden geoefend hebben. Enige minpuntje: Als ik (naar zijn zin te lang) geen aandacht had voor hem terwijl hij heel braaf zat te doen dan begon hij maar te blaffen om aandacht... wat hij uiteraard niet kreeg dus dat kwartje begon ook al snel te vallen.

Ruim 11 maanden is 'die kleine zwarte glimmerd' nu en zijn eerste verjaardag komt met rasse schreden dichterbij.
Wat een schatje is deze hond! Ja, hij is boevig en Ja hij heeft streken die hij nog wat moet afleren zodat hij nog regelmatig in zijn bench vertoeft maar verder.... Een heerlijk vrij en spontaan mannetje die alles en iedereen open tegemoet treedt maar daarbij ook wel een beetje tegenslag kan incasseren. Hij herstelt snel als er een andere hond een keer niet zozeer van hem gecharmeerd is en leert zijn lesje. Hij is tot nu toe niet heel overheersend naar andere honden hoewel hij bij Ramses en Pandora natuurlijk regelmatig wat probeert (wat tot nu toe nog niet zo goed lukt).
Een slimmerdje is het! Je hoeft hem echt niks wijs te maken want met die schuine kraalogen van hem ziet hij alles en heeft het zo in de gaten. Hield ik Ramses voor de gek door een dummy weg te leggen maar ook op andere plaatsen wat te rommelen... Pontus loopt zo naar de dummy toe want hij heeft heel goed gezien waar ik echt iets weglegde en waar niet.
Mooi is hij ook nog, of zou dit apenliefde zijn? Nee, hij is mooi, alles mooi in verhouding, mooi slank en goed gespierd lijfje met een leuk koppie wat steeds meer 'vent' begint te worden. Alleen als hij me begroet, met al zijn tanden bloot in een 'smile' en zijn oren alle kanten op gedraaid... dan is hij net een Gremlin. Ik hoop dat hij zich zo niet presenteert aan de keurmeester als hij volgend jaar zijn showtje moet lopen voor een ZG.