Roedelen

Afgelopen weekend zijn we met ons roedeltje  naar de Ardennen geweest voor een workshop van De Roedel, gegeven door Arjen en Francien.
De Ardennen zijn altijd heerlijk en het beloofde ook nog eens prachtig weer te worden. We aten en sliepen in onze favoriete B&B en we waren ( ik tenminste ) enorm nieuwsgierig naar ' roedelen' in de praktijk. Het eerste boek heb ik een paar keer gelezen maar ik vond het best moeilijk om hier in de praktijk mee aan de slag te kunnen, ik zag het plaatje niet zo.

De zaterdag ochtend begon in een zaaltje met een stuk theorie. Interessant, niet allemaal nieuw maar het klonk allemaal heel logisch en aannemelijk. Het ging voornamelijk over de communicatie systemen van de hond en dat dit hoofdzakelijk gebaseerd is op geur. Pontus demonstreerde dat nog eens door meteen te reageren toen Arjen zijn voorhoofd rimpelde.
Na de lunch gingen we het veld op met de honden. Marianne met Pandora en ik met 'mijn jongens'. We konden zien hoe honden zich kunnen inschatten ten opzichte van de ruimte door de kortste route te kiezen naar een stukje kaas. We konden ook zien dat onze honden dmv geur toch ons heel goed in de gaten houden ondanks dat het lijkt of ze geen aandacht voor ons hebben. We hebben geleerd hoe we kunnen meten bij onze honden of er spanning in hun lijf is of dat ze ontspannen zijn zodat je kan inschatten of je wilt doorgaan met een handeling of beter van niet.
Na deze dag waren we al een stuk wijzer geworden en zowel de honden als wij waren moe en vol van de opgedane indrukken. Tijd dus om terug te keren naar Chez Maranoa om wat te ontspannen, bij te kletsen en lekker te eten. Ook Anneke is al eens gaan 'roedelen' en weet dus waar wij het over hadden.

De zondag ochtend begon wederom in het theoriezaaltje waar we informatie kregen over wat er gebeurt in de eerste weken na de geboorte en waarom dit zo belangrijk is. Deze zogenaamde ' vegetatieve fase' waarin niets gebeurt is helemaal niet zo vegetatief want er gebeurt juist ontzettend veel en in die periode wordt de blauwdruk gemaakt voor de rest van het leven. Het belangrijkste zintuig van de hond wordt hier ontwikkeld, de reuk, en dus communicatie op gebied van geur. Voor elke hond duidelijk en wanneer wij ons hier meer bewust van zijn kunnen we veel gemakkelijker communiceren met onze hond. Heel interessant!!!
Na de lunch wederom het veldje op waar we nu niet in een cirkel moesten maar op een lijn. Veel op en neer gelopen, druk communicerend met onze hond en ook als 'lijn' want voorlopen en achterblijven werd door een enkele hond meteen op gereageerd.
Ramses liep al snel netjes mee maar mijn pubert was nog niet helemaal overtuigd van dat roedelen. In het begin ging het allemaal nog maar de tweede helft was hij heftig in onderhandeling met mij en viel daarbij ook Ramses lastig. Hij was wel zo beleefd om zich niet te bemoeien met de oefeningen die ik met Ramses deed. Gelukkig heb ik dit weekend geleerd dat dit juist betekent dat hij open staat voor communicatie, zeer waarschijnlijk best weet hoe het hoort maar druk aan het onderhandelen is om de grenzen duidelijk te krijgen. Alles wat hoort bij een puber op zijn leeftijd dus.
We hebben de honden gemarkeerd met onze geur, door ze overal aan te raken met onze handen en te kijken hoe ze daarop reageerden. Ramses reageerde af en toe door weg te draaien of te gaan liggen om er onderuit te komen maar accepteerde ook veel wel en vertoonde nauwelijks spanning. Met Pontus heb ik deze oefening daar niet kunnen doen dus dat doe ik een dezer dagen thuis.

Het leuke is dat ik weer een stukje wijzer ben over de communicatie met mijn jongens. Ramses is niet zo gedwee als ik wel eens denk maar doet zeer zeker aan passief verzet.
Pontus let veel beter op mij dan ik dacht en zijn recalcitrante gedrag is geen onwil of onbegrip maar een wil tot communicatie, hij wil contact met mij en doet dus ook alles om het te krijgen. Met dat in mijn achterhoofd begrijp ik hem toch iets beter en zal ik de dialoog veel meer aangaan met hem om onze band te kunnen opbouwen. Ik vermoed dat het apporteren dan ook een stuk beter zal gaan maar dat gaan we zien.

Ik vond het enorm leuk om op deze manier met de mannen aan de slag te zijn. En passant kreeg ik nog een bevestiging dat de spanning op een wedstrijd voor Ramses veel te hoog is en dat ik dan moet stoppen omdat het niet plezierig is voor de hond, uitgaan op een apport is dan wel een ontlading van de spanning maar heeft niet meer met plezier te maken.
Leuk, we gaan de komende tijd aan de slag en 25 november zijn we er weer maar dan met een clubje j