De meeste Labradors zijn net Kliko's, ook die drie van mij. Eigenlijk is Ramses nog het meest kieskeurig, Pontus het minst, die vreet echt alles!
Tot nu toe kreeg hij Royal Canin Maxi Junior en tussendoor ook wel eens KVV of wat andere dingen voor de variatie, alles gaat schoon op.
Nu Pontus zo ongeveer is uitgegroeid, dat hoop ik tenminste want hij steekt ruim boven Ramses uit en is bijna (op de gespierde schouderpartij van Ramses na) even breed, alleen zijn kop moet nog wat mannelijker worden. Nu vond ik de tijd wel rijp om met de andere twee mee te gaan eten: Farmfood en KVV. Pontus lust het zeker want hij heeft al een paar keer een bek vol weggesnaaid uit een bak van één van de anderen en de deksel van de voerton open gewurmd met zijn neus.
Ramses had als pup behoorlijk baknijd. Niet naar mensen, als ik zou willen mag ik zijn hele bak leeg eten waar hij bij staat, en ook niet naar Pandora maar wel naar de katten (loerende loeders als het om KVV of vis gaat) of andere honden. We merkten hier eigenlijk weinig van behalve dat we moesten opletten als er gegeten werd met andere honden dan Pandora en Thorgal. Ramses en Pandora eten in de keuken, Pontus buiten de keuken (zonder deur) maar aangezien het voor Pontus een spelletje werd om zo snel mogelijk zijn bak leeg te eten en vervolgens de keuken in te stormen (hij vond dit zelf zo leuk dat hij bij zijn laatste happen al als een malloot begon te kwispelen) werden de eetmomenten voor Ramses steeds stressvoller ondanks dat hij zelf zijn bak al lang leeg had. De uitvallen werden steeds feller en raakten uit verhouding met de misdragingen van Pontus. Pontus werd dus verbannen naar de gang (met deur) die pas weer open gaat als Ramses weer naar de kamer is en de bakken opgeruimd. Een stuk rustiger voor Ramses.
Slim is hij wel, zeker als het om eten gaat. Hij ruikt wanneer we langs bramenstruiken lopen en zoekt zelf de rijpe bramen wel op.
Laatst had één van de katten een half bakje voor van de trap gegooid op de tafel. Ramses stond aan de ene kant moeilijk te doen omdat hij er van die kant net niet bij kon, hij kwam alleen niet op het idee om het eens van de andere kant te proberen. Pontus wel, die probeerde het één keer van de kant waar Ramses stond en toen dat niet lukte ging hij naar de andere kant waar hij er veel makkelijker bij kon. Leuk om te zien hoe inventief dit mannetje is!
zaterdag 25 augustus 2012
zaterdag 18 augustus 2012
Bootcamp voor de mannen
Ik heb de mannen ingeschreven voor een cursus gehoorzaamheid. Ramses omdat hij wel gehoorzaam is maar een steeds groter probleem heeft met andere honden, vooral aangelijnd. Ik ga deze situatie dus opzoeken door met hem naar een hondenschool te gaan waar allerlei honden, van allerlei verschillende soorten rondlopen maar waar hij niks mee moet. Natuurlijk heb ik de hondenschool ingelicht over de reden waarom ik hem inschrijf en wat ik wil bereiken met hem en ze vinden het goed. Mocht het probleem daarmee niet verminderen gaan we voor Ramses een paar sessies inplannen met een gedragstherapeut.
Pontus heb ik ingeschreven omdat hij puber is en laat zien dat hij zich moeilijk kan concentreren als er andere honden in de buurt zijn. Met hem wil ik dus vooral bereiken dat hij zich, no matter what, op mij kan focussen ipv op alles om hem heen. Dat gaat nog een flinke klus worden!
De jachttrainingen voor Ramses sla ik een module over. Daar krijg ik misschien nog wel spijt van want ik vind het wel heel leuk en Ramses ook maar we hebben ook nog een weekend 'Roedelen' in de Ardennen op het programma met de beide mannen en nog wat andere dingen die nog niet helemaal zeker zijn. We kunnen niet alles tegelijk, ook financieel niet dus er moeten keuzes gemaakt worden.
Ik wil wel nog wat privé jacht sessies met Pontus om een goed basis te kunnen leggen maar met Ramses train ik de komende periode zelf en ik ben van plan om af en toe eens met wat mensen af te spreken om zo isschien ook weer eens wat andere ideeen op te doen.
In het 'dagelijks gebruik' merk ik wel dat Pontus beter gaat luisteren, meestal dan. Als hij mee ging naar mijn werk moest hij altijd aangelijnd blijven omdat hij anders van alles uitvrat. Hij liep over de banken, zat te loungen in de vensterbanken, vrat alles op waar hij bij kon komen, liep continu weg naar buiten of de buurgroep, blafte als hij zijn zin niet kreeg..... Gisteren is hij weer eens meegeweest en hij liep eigenlijk bijna heel de tijd achter me aan, ging in het kantoor liggen als ik daar even iets moest doen, is maar een paar keer bij de buren gaan kijken en was verder heel lief en rustig. En hij liep bijna heel de tijd gewoon los rond zonder in de problemen te raken. Het wordt nog wel eens wat met deze apekop!
Wat hij op het moment wel heel erg doet als ik hem hier in de buurt los laat lopen is niet altijd terugkomen als ik hem roep. Soms staat hij me van een afstandje aan te kijken met die ondeugende kop van hem en als hij zou kunnen zou hij zijn middelvinger naar me opsteken. Als ik dan van hem wegloop komt hij er wel heel hard aangerend maar het duurt soms wel even voor hij zich laat aanlijnen. Voertjes in mijn zak zijn op het moment echt nodig, voor een voertje komt hij wel want het is een echte vreet Lab. Het komt wel goed, gewoon volhouden :-)
Het gaat met ups en downs, Pontus is een bewerkelijk hondje waar ik best mijn handen vol aan heb. Ik doe het graag want het is ook een scheet van een beest en in zijn algemeenheid zit er een duidelijke stijgende lijn in. We komen er wel met Pontussie!
Pontus heb ik ingeschreven omdat hij puber is en laat zien dat hij zich moeilijk kan concentreren als er andere honden in de buurt zijn. Met hem wil ik dus vooral bereiken dat hij zich, no matter what, op mij kan focussen ipv op alles om hem heen. Dat gaat nog een flinke klus worden!
De jachttrainingen voor Ramses sla ik een module over. Daar krijg ik misschien nog wel spijt van want ik vind het wel heel leuk en Ramses ook maar we hebben ook nog een weekend 'Roedelen' in de Ardennen op het programma met de beide mannen en nog wat andere dingen die nog niet helemaal zeker zijn. We kunnen niet alles tegelijk, ook financieel niet dus er moeten keuzes gemaakt worden.
Ik wil wel nog wat privé jacht sessies met Pontus om een goed basis te kunnen leggen maar met Ramses train ik de komende periode zelf en ik ben van plan om af en toe eens met wat mensen af te spreken om zo isschien ook weer eens wat andere ideeen op te doen.
In het 'dagelijks gebruik' merk ik wel dat Pontus beter gaat luisteren, meestal dan. Als hij mee ging naar mijn werk moest hij altijd aangelijnd blijven omdat hij anders van alles uitvrat. Hij liep over de banken, zat te loungen in de vensterbanken, vrat alles op waar hij bij kon komen, liep continu weg naar buiten of de buurgroep, blafte als hij zijn zin niet kreeg..... Gisteren is hij weer eens meegeweest en hij liep eigenlijk bijna heel de tijd achter me aan, ging in het kantoor liggen als ik daar even iets moest doen, is maar een paar keer bij de buren gaan kijken en was verder heel lief en rustig. En hij liep bijna heel de tijd gewoon los rond zonder in de problemen te raken. Het wordt nog wel eens wat met deze apekop!
Wat hij op het moment wel heel erg doet als ik hem hier in de buurt los laat lopen is niet altijd terugkomen als ik hem roep. Soms staat hij me van een afstandje aan te kijken met die ondeugende kop van hem en als hij zou kunnen zou hij zijn middelvinger naar me opsteken. Als ik dan van hem wegloop komt hij er wel heel hard aangerend maar het duurt soms wel even voor hij zich laat aanlijnen. Voertjes in mijn zak zijn op het moment echt nodig, voor een voertje komt hij wel want het is een echte vreet Lab. Het komt wel goed, gewoon volhouden :-)
Het gaat met ups en downs, Pontus is een bewerkelijk hondje waar ik best mijn handen vol aan heb. Ik doe het graag want het is ook een scheet van een beest en in zijn algemeenheid zit er een duidelijke stijgende lijn in. We komen er wel met Pontussie!
Grienden sessie
Vorige week zijn Pontus en ik naar de Grienden geweest voor een één op één straftraining. Voor zover je vertoeven in de Grienden een straf kunt noemen, het is er altijd heerlijk!
Pontussie voor de zekerheid een fel oranje halsband om gedaan met zijn naam en mijn telefoonnummer want je weet nooit....
Het was maar goed ook want we waren goed en wel in de Grienden en ik was hem kwijt en hij mij. Ik heb even staan wachten of hij mij zelfstandig kon vinden maar dat was niet het geval dus ben ik teruggelopen naar de plaats waar we elkaar voor het laatst hadden gezien. Daar was hij inderdaad druk rondjes aan het rennen om mij te vinden dus met zijn tong tot halverwege de grond kwam hij aangehold.
De Grienden bestaat uit allemaal kleine paadjes die allemaal uiteindelijk weer op hetzelfde punt uitkomen dus ik kon eindeloos links en recht afslaan (de andere kant dan waar Pontus heen rende) zonder te verdwalen. Na een half uur viel eindelijk het kwartje dat hij op mij moest letten bij het inslaan van de paadjes omdat ik hem niet achterna liep. In tussentijd is hij vaak terug moeten rennen om mij te zoeken, vervelend mens dat ik ben. Daarna bleef hij bij een splitsing wachten om ze zien welke kant we op moesten, ging niet verder dan een paar meter bij me vandaan en kwam regelmatig terug rennen of wachtte tot ik weer bij hem was. Heel goed ventje! Missie voor die dag was geslaagd!
Pontussie voor de zekerheid een fel oranje halsband om gedaan met zijn naam en mijn telefoonnummer want je weet nooit....
Het was maar goed ook want we waren goed en wel in de Grienden en ik was hem kwijt en hij mij. Ik heb even staan wachten of hij mij zelfstandig kon vinden maar dat was niet het geval dus ben ik teruggelopen naar de plaats waar we elkaar voor het laatst hadden gezien. Daar was hij inderdaad druk rondjes aan het rennen om mij te vinden dus met zijn tong tot halverwege de grond kwam hij aangehold.
De Grienden bestaat uit allemaal kleine paadjes die allemaal uiteindelijk weer op hetzelfde punt uitkomen dus ik kon eindeloos links en recht afslaan (de andere kant dan waar Pontus heen rende) zonder te verdwalen. Na een half uur viel eindelijk het kwartje dat hij op mij moest letten bij het inslaan van de paadjes omdat ik hem niet achterna liep. In tussentijd is hij vaak terug moeten rennen om mij te zoeken, vervelend mens dat ik ben. Daarna bleef hij bij een splitsing wachten om ze zien welke kant we op moesten, ging niet verder dan een paar meter bij me vandaan en kwam regelmatig terug rennen of wachtte tot ik weer bij hem was. Heel goed ventje! Missie voor die dag was geslaagd!
zondag 12 augustus 2012
10 maanden oud, 5 dagen hondloos
Afgelopen week, op 6 augustus om precies te zijn, was de grote 'kleine jongen' al weer tien maanden oud. We noemen hem nog steeds 'die kleine' ondanks dat hij ruim boven Pandora en Ramses uitsteekt.
Precies op die dag moest ik voor mijn werk 5 dagen 'op kamp met de pubers', op zich heel leuk maar dat betekent wel 5 dagen hondloos want die konden niet mee.
Op zo'n moment kom je erachter hoe gewend je bent aan die zwarte monsters om je heen. Ik had natuurlijk niet echt tijd om ze te missen maar ik had moeite te vertrekken en Pontus voelde dit haarfijn aan want die zette een flinke keel op toen ik mijn spullen had ingeladen en de deur achter me dicht trok na drie zoenen op drie zwarte neuzen. Dolfje het weerwolfje was in tha house!
Ze moesten twee dagen naar 'de jongens' (ons vaste oppasadres) en de andere drie dagen was Marianne thuis.
Op vrijdag was het toch goed thuiskomen met drie blije koppen om me te begroeten... geluk zit hem soms toch in kleine dingen :-) 'Mijn mannen' zijn de rest van de avond niet van mijn zijde geweken, het was heerlijk bankhangen met één kop op schoot en één kop op mijn voeten.
Vandaag heb ik weer eens lekker 'buiten gespeeld' met de jongens en natuurlijk ook met Pandora.
Pontus is puber en stout dus die kreeg een lesje 'Jij niet opletten, ik me verstoppen' en ook nog een lesje 'Jij niet meteen het apport komen brengen, ik heel hard de andere kant op' maar ik denk dat hij nog wel een paar van die lesjes nodig heeft want hij heeft een harde kop en een eigen wil. Hij was aan het huppelen en slingeren met zijn dummietje, racede me natuurlijk straal voorbij waarop ik meteen weer omdraaide en de andere kant op ging. Uiteindelijk kwam hij wel weer naast me lopen omdat de lol er wel af was maar toen had hij de dummy ergens laten liggen, druiloor!
Morgen staat er een 'Grienden sessie' op het programma. De Grienden is een natuurgebied met oneindig veel paadjes waar je eindeloos links en recht kunt afslaan zonder echt te verdwalen. Dat gaan we dus doen morgen, eindeloos links en recht afslaan als hij niet oplet. Fluitje mee en gaan. Ben benieuwd!
Met zijn 10 maanden zit hij nog steeds regelmatig in de kamerkennel omdat hij niet los door de kamer kan lopen zonder een wakend oog op hem gericht. Hij haalt van alles overhoop, bijt dingen kapot, trekt spullen van de tafel, gaat gezellig buurten op het aanrecht en valt de katten lastig als hij de kans krijgt. Jammer voor hem, maar peuter hem maar eens aan zijn kleine verstandje dat hij zich beter kan gedragen zodat hij meer vrijheid kan krijgen. Ramses heeft maar één of twee maanden in zijn bench doorgebracht en Pandora ook tot een maand of 10. Pontus...... ik vrees dat het nog wel een jaartje zal duren.
Ja, hij is boevig maar wel een scheet! Het is gewoon een vreselijke donderstraal en weer eentje waar ik eigenlijk niet echt boos om kan worden want met die apenkop van hem moet ik er toch vaak weer om lachen. Niet goed, ik weet het...
Precies op die dag moest ik voor mijn werk 5 dagen 'op kamp met de pubers', op zich heel leuk maar dat betekent wel 5 dagen hondloos want die konden niet mee.
Op zo'n moment kom je erachter hoe gewend je bent aan die zwarte monsters om je heen. Ik had natuurlijk niet echt tijd om ze te missen maar ik had moeite te vertrekken en Pontus voelde dit haarfijn aan want die zette een flinke keel op toen ik mijn spullen had ingeladen en de deur achter me dicht trok na drie zoenen op drie zwarte neuzen. Dolfje het weerwolfje was in tha house!
Ze moesten twee dagen naar 'de jongens' (ons vaste oppasadres) en de andere drie dagen was Marianne thuis.
Op vrijdag was het toch goed thuiskomen met drie blije koppen om me te begroeten... geluk zit hem soms toch in kleine dingen :-) 'Mijn mannen' zijn de rest van de avond niet van mijn zijde geweken, het was heerlijk bankhangen met één kop op schoot en één kop op mijn voeten.
Vandaag heb ik weer eens lekker 'buiten gespeeld' met de jongens en natuurlijk ook met Pandora.
Pontus is puber en stout dus die kreeg een lesje 'Jij niet opletten, ik me verstoppen' en ook nog een lesje 'Jij niet meteen het apport komen brengen, ik heel hard de andere kant op' maar ik denk dat hij nog wel een paar van die lesjes nodig heeft want hij heeft een harde kop en een eigen wil. Hij was aan het huppelen en slingeren met zijn dummietje, racede me natuurlijk straal voorbij waarop ik meteen weer omdraaide en de andere kant op ging. Uiteindelijk kwam hij wel weer naast me lopen omdat de lol er wel af was maar toen had hij de dummy ergens laten liggen, druiloor!
Morgen staat er een 'Grienden sessie' op het programma. De Grienden is een natuurgebied met oneindig veel paadjes waar je eindeloos links en recht kunt afslaan zonder echt te verdwalen. Dat gaan we dus doen morgen, eindeloos links en recht afslaan als hij niet oplet. Fluitje mee en gaan. Ben benieuwd!
Met zijn 10 maanden zit hij nog steeds regelmatig in de kamerkennel omdat hij niet los door de kamer kan lopen zonder een wakend oog op hem gericht. Hij haalt van alles overhoop, bijt dingen kapot, trekt spullen van de tafel, gaat gezellig buurten op het aanrecht en valt de katten lastig als hij de kans krijgt. Jammer voor hem, maar peuter hem maar eens aan zijn kleine verstandje dat hij zich beter kan gedragen zodat hij meer vrijheid kan krijgen. Ramses heeft maar één of twee maanden in zijn bench doorgebracht en Pandora ook tot een maand of 10. Pontus...... ik vrees dat het nog wel een jaartje zal duren.
Ja, hij is boevig maar wel een scheet! Het is gewoon een vreselijke donderstraal en weer eentje waar ik eigenlijk niet echt boos om kan worden want met die apenkop van hem moet ik er toch vaak weer om lachen. Niet goed, ik weet het...
zaterdag 28 juli 2012
Bord voor zijn kop
Pontus heeft een bord voor zijn kop. En niet zo'n klein porceleinen schoteltje maar meer een dikke, betonnen plaat!
Als kleine friemel snapte hij het niet als hij werd gewaarschuwd door Ramses of Pandora, hij moest het toch nog een paar keer proberen voor hij in de gaten begon te krijgen dat iets echt niet mocht. En als hij het dan wel doorhad ging hij het liefst protesterend staan keffen.
Nu had hij bij Pandora snel in de gaten dat ze het serieus meende: NEE is NEE en blijft NEE. Pandora gaf hem een duidelijke waarschuwing en niet luisteren leverde vervolgens een snauw op. Maar ook dan presteerde hij het rustig nog om snel achteruit te springen en het nadien nog eens te proberen wat hem dan een strengere berisping opleverde.
Ramses was een heel ander verhaal. Die moppert en gromt een beetje, daarna een beetje harder en vervolgens nog veel harder maar het blijft bij waarschuwen. Die kleine rattekop had dat binnen een paar dagen door en neemt vanaf die tijd soms echt een loopje met Ramses. Ramses lijkt zo stoer maar is dat dus helemaal niet. Daar komt nog bij dat Ramses heel goed weet dat het een pup is en hem niet echt serieus neemt. Dat begint wel te komen dus tegenwoordig krijgt Pontus er wel eens serieus van langs tot Ramses het genoeg vindt en niet tot Fritsie Friemel vindt dat het zo wel genoeg is.
Pontus intussen gaat wel op zijn rug maar echt onderdanig is hij niet want friemelend op zijn rug komt hij toch altijd precies daar uit waar hij wilde zijn en heeft alsnog het doel bereikt waar hij zijn zinnen op had gezet.
Op andere momenten is hij wel heel onderdanig naar Ramses toe en stelt zich uit eigen beweging heel nederig op naar Ramses waarbij hij op zijn rug onder Ramses zijn neus gaat liggen en zijn bek gaat likken... maar dus niet als hij een missie heeft.
Pontus is dol op ons buurhondje, zeker toen ze laatst loops was. Hij is puber en probeert dus van alles uit maar dat teefje is ook niet voor de poes dus die snauwt hem flink af als hij iets doet wat ze niet wil. Een poot op haar kop of op haar schouders accepteert ze niet dus daar heeft hij al vaak een berisping voor gehad maar hij blijft gewoon terug komen en doet het rustig nog een keer (of tien keer).
Honden die we tegenkomen en die niet vriendelijk zijn tegen hem, daar heeft hij nog nooit iets van gesnapt. Hij gaat er dan wel niet echt op af maar gaat op zijn gat zitten kijken met een schuin koppie van "Wat doe jij nou?" Onder de indruk is hij er in ieder geval niet van, hoe lelijk ze ook grommen en blaffen tegen hem.
Bij een van onze kortere P&P rondjes komen we langs een tuin met een dichte schutting waar twee herders achter wonen. Als we daar voorbij lopen beginnen ze vaak te blaffen waarbij de reu met zijn neus onder de kier van de poort (3 cm ruimte) aan het ruiken is wie er langs lopen. Ramses loopt met een boog om de poort heen met zijn kop en zijn staart respectvol laag en zijn oren naar achteren maar niet Pontus. Pontus vindt het alleen maar machtig interessant en gaat ook met zijn neus in die kier staan, hoe hard die hond ook blaft. Ik vraag me echt wel eens af: Snapt hij het niet of heeft hij er nu gewoon schijt aan? (en ik vrees het laatste)
Wij hebben een zwarte poes, Sofie van 14 jaar, en die gaat nergens voor opzij dus ook niet voor Pontus. Die ligt vaak op de tuinstoelen te zonnen of te suffen... gewoon, de dingen die poezen zoal doen. Pontus gaat er dan voor staan blaffen tot hij reactie krijgt. Sofie irriteert zich aan dat geblaf en als hij binnen bereik komt mept ze hem (met nagels) en dat heeft hem al eens een kras op zijn neus opgeleverd. Maar hij blijft het doen, ik denk dat hij het gewoon grappig vindt, het is voor hem een spelletje om Sofie uit te dagen en dan snel achteruit te springen om de mep te ontwijken.
Vanochtend een dwergschnauzertje, een vriendje van Pandora. Hij staat met zijn slungellijf half boven Amigo dus ik zag Amigo al een beetje schuin omhoog kijken van "Hallo, wat denk jij te gaan doen?" maar Pontus kijkt hem aan en zet ook nog even een poot op zijn schouder zodat hij een dik verdiende snauw kreeg van Amigo. Pontus schudt zijn kop eens maar loopt naar Amigo en zet gewoon weer een poot op de rug van Amigo, om bij de volgende snauw snel te ontwijken, het is echt een brutale apekop!
Als kleine friemel snapte hij het niet als hij werd gewaarschuwd door Ramses of Pandora, hij moest het toch nog een paar keer proberen voor hij in de gaten begon te krijgen dat iets echt niet mocht. En als hij het dan wel doorhad ging hij het liefst protesterend staan keffen.
Nu had hij bij Pandora snel in de gaten dat ze het serieus meende: NEE is NEE en blijft NEE. Pandora gaf hem een duidelijke waarschuwing en niet luisteren leverde vervolgens een snauw op. Maar ook dan presteerde hij het rustig nog om snel achteruit te springen en het nadien nog eens te proberen wat hem dan een strengere berisping opleverde.
Ramses was een heel ander verhaal. Die moppert en gromt een beetje, daarna een beetje harder en vervolgens nog veel harder maar het blijft bij waarschuwen. Die kleine rattekop had dat binnen een paar dagen door en neemt vanaf die tijd soms echt een loopje met Ramses. Ramses lijkt zo stoer maar is dat dus helemaal niet. Daar komt nog bij dat Ramses heel goed weet dat het een pup is en hem niet echt serieus neemt. Dat begint wel te komen dus tegenwoordig krijgt Pontus er wel eens serieus van langs tot Ramses het genoeg vindt en niet tot Fritsie Friemel vindt dat het zo wel genoeg is.
Pontus intussen gaat wel op zijn rug maar echt onderdanig is hij niet want friemelend op zijn rug komt hij toch altijd precies daar uit waar hij wilde zijn en heeft alsnog het doel bereikt waar hij zijn zinnen op had gezet.
Op andere momenten is hij wel heel onderdanig naar Ramses toe en stelt zich uit eigen beweging heel nederig op naar Ramses waarbij hij op zijn rug onder Ramses zijn neus gaat liggen en zijn bek gaat likken... maar dus niet als hij een missie heeft.
Pontus is dol op ons buurhondje, zeker toen ze laatst loops was. Hij is puber en probeert dus van alles uit maar dat teefje is ook niet voor de poes dus die snauwt hem flink af als hij iets doet wat ze niet wil. Een poot op haar kop of op haar schouders accepteert ze niet dus daar heeft hij al vaak een berisping voor gehad maar hij blijft gewoon terug komen en doet het rustig nog een keer (of tien keer).
Honden die we tegenkomen en die niet vriendelijk zijn tegen hem, daar heeft hij nog nooit iets van gesnapt. Hij gaat er dan wel niet echt op af maar gaat op zijn gat zitten kijken met een schuin koppie van "Wat doe jij nou?" Onder de indruk is hij er in ieder geval niet van, hoe lelijk ze ook grommen en blaffen tegen hem.
Bij een van onze kortere P&P rondjes komen we langs een tuin met een dichte schutting waar twee herders achter wonen. Als we daar voorbij lopen beginnen ze vaak te blaffen waarbij de reu met zijn neus onder de kier van de poort (3 cm ruimte) aan het ruiken is wie er langs lopen. Ramses loopt met een boog om de poort heen met zijn kop en zijn staart respectvol laag en zijn oren naar achteren maar niet Pontus. Pontus vindt het alleen maar machtig interessant en gaat ook met zijn neus in die kier staan, hoe hard die hond ook blaft. Ik vraag me echt wel eens af: Snapt hij het niet of heeft hij er nu gewoon schijt aan? (en ik vrees het laatste)
Wij hebben een zwarte poes, Sofie van 14 jaar, en die gaat nergens voor opzij dus ook niet voor Pontus. Die ligt vaak op de tuinstoelen te zonnen of te suffen... gewoon, de dingen die poezen zoal doen. Pontus gaat er dan voor staan blaffen tot hij reactie krijgt. Sofie irriteert zich aan dat geblaf en als hij binnen bereik komt mept ze hem (met nagels) en dat heeft hem al eens een kras op zijn neus opgeleverd. Maar hij blijft het doen, ik denk dat hij het gewoon grappig vindt, het is voor hem een spelletje om Sofie uit te dagen en dan snel achteruit te springen om de mep te ontwijken.
Vanochtend een dwergschnauzertje, een vriendje van Pandora. Hij staat met zijn slungellijf half boven Amigo dus ik zag Amigo al een beetje schuin omhoog kijken van "Hallo, wat denk jij te gaan doen?" maar Pontus kijkt hem aan en zet ook nog even een poot op zijn schouder zodat hij een dik verdiende snauw kreeg van Amigo. Pontus schudt zijn kop eens maar loopt naar Amigo en zet gewoon weer een poot op de rug van Amigo, om bij de volgende snauw snel te ontwijken, het is echt een brutale apekop!
maandag 23 juli 2012
Weight Watcher
Ik ben natuurlijk de persoonlijke Weight Watcher van Pontus. Vanaf het moment dat hij bij ons kwam wonen was het mijn taak om te zorgen dat hij voldoende te eten kreeg, niet teveel, niet te weinig maar precies genoeg.
In het begin 4 keer per dag 50 gram maar dat werd al heel snel 60 à 65 gram. Daarna 3 keer per dag 100 gram en steeds een beetje meer want die poten bleven maar groeien maar op zijn ribbetjes zat geen laagje vet. Toch krijgt hij meer dan zijn schema voorschrijft en daarnaast ook nog genoeg extra in de vorm van beloningen of iets om te kluiven of te knagen. Pontus intussen is net een vuilnisbak, hij vreet alles op wat hij te pakken kan krijgen of wat we hem voor zijn neus houden. Wat dat betreft heeft hij het zelfde motto als Pandora: "Als jij het voor mijn neus houdt zal het wel te eten zijn." Hij lust ook echt alles!
Volgens zijn schema mocht hij met 7 maanden over op 2 maaltijden per dag. Nu was hij op dat moment zo slungelig dat we dat maar even hebben uitgesteld tot het moment dat hij 'er wat steviger uitziet'.
Eind vorige week, hij is inmiddels ruim 9 maanden, vond ik hem wat steviger worden en dacht dat dit wel een goed moment zou zijn om Pontus 2 maaltijden per dag te geven. Normaliter krijgen ze 's middag toch nog iets kleins om te eten, een boterham of een hondensnack dus groot zou de overstap niet zijn.
We zijn nog geen week verder (maar dit was wel een actieve week) en hij is weer terug op 3 maaltijden per dag omdat zijn poten steeds langer leken en zijn ribbetjes weer in beeld kwamen. Kennelijk is het toch een groot verschil hoewel het voer qua hoeveelheid niet anders is. In totaal krijgt hij drie volle bekers en dat is ongeveer 450 gram voer per dag. Ik heb eens geprobeerd om hem op de 'working dog' variant te zetten maar al bij het eerste doormengen van deze brokken kreeg hij diarree dus daar ben ik heel snel weer mee gestopt.
Hij ziet er verder prachtig uit, beide mannen trouwens, mooi glanzend, gespierd, atletisch... ik zou wel willen dat iemand mij zo zou weight watcheren en me dagelijks precies voldoende te eten zou geven... misschien zou ik dan ook zoveel complimenten krijgen over mijn figuurtje.
Pontus intussen valt in dezelfde categorie als Ramses en Pandora. De categorie waarbij de mensen op straat zeggen "Mevrouw wat een prachtige hond! Wat voor ras is dat? Een Labrador? Echt waar? Oh, die vind ik nooit mooi want dat zijn altijd van die lompe dikzakken! Maar deze zijn echt heel mooi!"
Hoe vaak ik dit al gehoord heb... het is inmiddels niet meer te tellen, mijn antwoord is meestal: Een te dikke Labrador vind ik ook niet mooi maar het kan ook anders.
In het begin 4 keer per dag 50 gram maar dat werd al heel snel 60 à 65 gram. Daarna 3 keer per dag 100 gram en steeds een beetje meer want die poten bleven maar groeien maar op zijn ribbetjes zat geen laagje vet. Toch krijgt hij meer dan zijn schema voorschrijft en daarnaast ook nog genoeg extra in de vorm van beloningen of iets om te kluiven of te knagen. Pontus intussen is net een vuilnisbak, hij vreet alles op wat hij te pakken kan krijgen of wat we hem voor zijn neus houden. Wat dat betreft heeft hij het zelfde motto als Pandora: "Als jij het voor mijn neus houdt zal het wel te eten zijn." Hij lust ook echt alles!
Volgens zijn schema mocht hij met 7 maanden over op 2 maaltijden per dag. Nu was hij op dat moment zo slungelig dat we dat maar even hebben uitgesteld tot het moment dat hij 'er wat steviger uitziet'.
Eind vorige week, hij is inmiddels ruim 9 maanden, vond ik hem wat steviger worden en dacht dat dit wel een goed moment zou zijn om Pontus 2 maaltijden per dag te geven. Normaliter krijgen ze 's middag toch nog iets kleins om te eten, een boterham of een hondensnack dus groot zou de overstap niet zijn.
We zijn nog geen week verder (maar dit was wel een actieve week) en hij is weer terug op 3 maaltijden per dag omdat zijn poten steeds langer leken en zijn ribbetjes weer in beeld kwamen. Kennelijk is het toch een groot verschil hoewel het voer qua hoeveelheid niet anders is. In totaal krijgt hij drie volle bekers en dat is ongeveer 450 gram voer per dag. Ik heb eens geprobeerd om hem op de 'working dog' variant te zetten maar al bij het eerste doormengen van deze brokken kreeg hij diarree dus daar ben ik heel snel weer mee gestopt.
Hij ziet er verder prachtig uit, beide mannen trouwens, mooi glanzend, gespierd, atletisch... ik zou wel willen dat iemand mij zo zou weight watcheren en me dagelijks precies voldoende te eten zou geven... misschien zou ik dan ook zoveel complimenten krijgen over mijn figuurtje.
Pontus intussen valt in dezelfde categorie als Ramses en Pandora. De categorie waarbij de mensen op straat zeggen "Mevrouw wat een prachtige hond! Wat voor ras is dat? Een Labrador? Echt waar? Oh, die vind ik nooit mooi want dat zijn altijd van die lompe dikzakken! Maar deze zijn echt heel mooi!"
Hoe vaak ik dit al gehoord heb... het is inmiddels niet meer te tellen, mijn antwoord is meestal: Een te dikke Labrador vind ik ook niet mooi maar het kan ook anders.
vrijdag 20 juli 2012
Zon, zee en zand op het strand
Vandaag was het de tweede keer dat Pontus naar het strand ging.
De eerste keer was een week of drie geleden bij Noordwijk. Pontus vond het fantastisch zoals hij alles altijd fantastisch vindt. Hij rende als een dolle achter de rest aan, wilde overal tegelijk zijn, en met alles en iedereen tegelijk spelen. Zeewater is zout en niet geschikt om te drinken maar Pontus had helemaal geen tijd om te proeven dus die nam af en toe een lebber. In eerste instantie bleef hij mooi bij zijn groepje, rennend van de één naar de ander, maar ineens was hij verdwenen. Hij had een leeftijdsgenootje gevonden en liep al spelend de andere kant op. Ik achter hem aan maar het duurde toch een tijd voor hij in de gaten kreeg dat hij iedereen kwijt was en om zich heen ging kijken. Op dat moment stuurde ik Ramses vooruit met een 'Waar is Pontus?' dus die ging Pontus halen. Pontus was dolblij dat hij Ramses zag en kwam gelukkig mee terug.
Na de strandwandeling gingen we nog wat drinken op een terras. Daar stonden 5 drinkbakken voor honden om uit te drinken en Pontus moest ze allemaal even proberen. Hoezo ADHD?
Toen we van het terras kwam moest hij dus flink plassen en bijna bij de auto ook nog even poepen. Ik stond klaar met mijn poepzakje maar er kwam alleen een flinke golf zeewater uit zijn darmen gespoten. Oeioei, ik zou Pontus de komende tijd in de gaten moeten houden.
Eenmaal thuis was hij blij dat hij de auto weer uit kon want op de parkeerplaats heeft hij nog twee minuten (schat ik) leeg staan lopen terwijl hij zelf een beetje appelig stond te kijken waar al dat water toch vandaan bleef komen.
Ik ben om het half uur met hem naar buiten gegaan 'voor het geval dat...' maar toch stond hij op een gegeven moment ineens op de mat te plassen, dat was al heel lang geleden dat hij dat nog gedaan had maar met zoveel water in je buik...
Halverwege de avond kwam er nog een golf anaal zeewater maar tegen de tijd dat we gingen slapen was al het water er wel zo'n beetje uit.
Vandaag dus een herkansing bij de Slufter. Deze keer heb ik hem geen zeewater zien drinken, kennelijk had hij toch nog ergens onthouden dat dit niet zo goed was bevallen.
Er was een ander jonkie mee, Doeffus van bijna 6 maanden, waar Pontus het wel gezellig mee had als hij zich niet moest bemoeien met Ramses en de tennisballen.
Ramses had de tijd van zijn leven want we hadden een ballenwerper mee en genoeg tennisballen, Ramses mocht lekker sjezen door het ondiepe water. Pontus vond dit ook wel erg leuk, achter Ramses aanrennen en proberen om de tennisballen te stelen. Hij is nog niet sneller dan Ramses.
Opnieuw een terras opgezocht want het was onverwacht heerlijk weer. Pandora en Ramses ploften neer maar de twee jonge belhamels wisten van geen ophouden en bleven elkaar opzoeken en uitdagen. Ze waren ook wel erg leuk samen. Toen we ze gescheiden hielden plofte ook Pontus neer en ja, toen ontdekte ook Doeffus dat hij eigenlijk een heel moe guppy was.
Pontus heeft achteraf nog wel wat extra moeten plassen maar gelukkig niet zo extreem als de vorige keer.
De eerste keer was een week of drie geleden bij Noordwijk. Pontus vond het fantastisch zoals hij alles altijd fantastisch vindt. Hij rende als een dolle achter de rest aan, wilde overal tegelijk zijn, en met alles en iedereen tegelijk spelen. Zeewater is zout en niet geschikt om te drinken maar Pontus had helemaal geen tijd om te proeven dus die nam af en toe een lebber. In eerste instantie bleef hij mooi bij zijn groepje, rennend van de één naar de ander, maar ineens was hij verdwenen. Hij had een leeftijdsgenootje gevonden en liep al spelend de andere kant op. Ik achter hem aan maar het duurde toch een tijd voor hij in de gaten kreeg dat hij iedereen kwijt was en om zich heen ging kijken. Op dat moment stuurde ik Ramses vooruit met een 'Waar is Pontus?' dus die ging Pontus halen. Pontus was dolblij dat hij Ramses zag en kwam gelukkig mee terug.
Na de strandwandeling gingen we nog wat drinken op een terras. Daar stonden 5 drinkbakken voor honden om uit te drinken en Pontus moest ze allemaal even proberen. Hoezo ADHD?
Toen we van het terras kwam moest hij dus flink plassen en bijna bij de auto ook nog even poepen. Ik stond klaar met mijn poepzakje maar er kwam alleen een flinke golf zeewater uit zijn darmen gespoten. Oeioei, ik zou Pontus de komende tijd in de gaten moeten houden.
Eenmaal thuis was hij blij dat hij de auto weer uit kon want op de parkeerplaats heeft hij nog twee minuten (schat ik) leeg staan lopen terwijl hij zelf een beetje appelig stond te kijken waar al dat water toch vandaan bleef komen.
Ik ben om het half uur met hem naar buiten gegaan 'voor het geval dat...' maar toch stond hij op een gegeven moment ineens op de mat te plassen, dat was al heel lang geleden dat hij dat nog gedaan had maar met zoveel water in je buik...
Halverwege de avond kwam er nog een golf anaal zeewater maar tegen de tijd dat we gingen slapen was al het water er wel zo'n beetje uit.
Vandaag dus een herkansing bij de Slufter. Deze keer heb ik hem geen zeewater zien drinken, kennelijk had hij toch nog ergens onthouden dat dit niet zo goed was bevallen.
Er was een ander jonkie mee, Doeffus van bijna 6 maanden, waar Pontus het wel gezellig mee had als hij zich niet moest bemoeien met Ramses en de tennisballen.
Ramses had de tijd van zijn leven want we hadden een ballenwerper mee en genoeg tennisballen, Ramses mocht lekker sjezen door het ondiepe water. Pontus vond dit ook wel erg leuk, achter Ramses aanrennen en proberen om de tennisballen te stelen. Hij is nog niet sneller dan Ramses.
Opnieuw een terras opgezocht want het was onverwacht heerlijk weer. Pandora en Ramses ploften neer maar de twee jonge belhamels wisten van geen ophouden en bleven elkaar opzoeken en uitdagen. Ze waren ook wel erg leuk samen. Toen we ze gescheiden hielden plofte ook Pontus neer en ja, toen ontdekte ook Doeffus dat hij eigenlijk een heel moe guppy was.
Pontus heeft achteraf nog wel wat extra moeten plassen maar gelukkig niet zo extreem als de vorige keer.
Abonneren op:
Posts (Atom)