Pontus heeft een bord voor zijn kop. En niet zo'n klein porceleinen schoteltje maar meer een dikke, betonnen plaat!
Als kleine friemel snapte hij het niet als hij werd gewaarschuwd door Ramses of Pandora, hij moest het toch nog een paar keer proberen voor hij in de gaten begon te krijgen dat iets echt niet mocht. En als hij het dan wel doorhad ging hij het liefst protesterend staan keffen.
Nu had hij bij Pandora snel in de gaten dat ze het serieus meende: NEE is NEE en blijft NEE. Pandora gaf hem een duidelijke waarschuwing en niet luisteren leverde vervolgens een snauw op. Maar ook dan presteerde hij het rustig nog om snel achteruit te springen en het nadien nog eens te proberen wat hem dan een strengere berisping opleverde.
Ramses was een heel ander verhaal. Die moppert en gromt een beetje, daarna een beetje harder en vervolgens nog veel harder maar het blijft bij waarschuwen. Die kleine rattekop had dat binnen een paar dagen door en neemt vanaf die tijd soms echt een loopje met Ramses. Ramses lijkt zo stoer maar is dat dus helemaal niet. Daar komt nog bij dat Ramses heel goed weet dat het een pup is en hem niet echt serieus neemt. Dat begint wel te komen dus tegenwoordig krijgt Pontus er wel eens serieus van langs tot Ramses het genoeg vindt en niet tot Fritsie Friemel vindt dat het zo wel genoeg is.
Pontus intussen gaat wel op zijn rug maar echt onderdanig is hij niet want friemelend op zijn rug komt hij toch altijd precies daar uit waar hij wilde zijn en heeft alsnog het doel bereikt waar hij zijn zinnen op had gezet.
Op andere momenten is hij wel heel onderdanig naar Ramses toe en stelt zich uit eigen beweging heel nederig op naar Ramses waarbij hij op zijn rug onder Ramses zijn neus gaat liggen en zijn bek gaat likken... maar dus niet als hij een missie heeft.
Pontus is dol op ons buurhondje, zeker toen ze laatst loops was. Hij is puber en probeert dus van alles uit maar dat teefje is ook niet voor de poes dus die snauwt hem flink af als hij iets doet wat ze niet wil. Een poot op haar kop of op haar schouders accepteert ze niet dus daar heeft hij al vaak een berisping voor gehad maar hij blijft gewoon terug komen en doet het rustig nog een keer (of tien keer).
Honden die we tegenkomen en die niet vriendelijk zijn tegen hem, daar heeft hij nog nooit iets van gesnapt. Hij gaat er dan wel niet echt op af maar gaat op zijn gat zitten kijken met een schuin koppie van "Wat doe jij nou?" Onder de indruk is hij er in ieder geval niet van, hoe lelijk ze ook grommen en blaffen tegen hem.
Bij een van onze kortere P&P rondjes komen we langs een tuin met een dichte schutting waar twee herders achter wonen. Als we daar voorbij lopen beginnen ze vaak te blaffen waarbij de reu met zijn neus onder de kier van de poort (3 cm ruimte) aan het ruiken is wie er langs lopen. Ramses loopt met een boog om de poort heen met zijn kop en zijn staart respectvol laag en zijn oren naar achteren maar niet Pontus. Pontus vindt het alleen maar machtig interessant en gaat ook met zijn neus in die kier staan, hoe hard die hond ook blaft. Ik vraag me echt wel eens af: Snapt hij het niet of heeft hij er nu gewoon schijt aan? (en ik vrees het laatste)
Wij hebben een zwarte poes, Sofie van 14 jaar, en die gaat nergens voor opzij dus ook niet voor Pontus. Die ligt vaak op de tuinstoelen te zonnen of te suffen... gewoon, de dingen die poezen zoal doen. Pontus gaat er dan voor staan blaffen tot hij reactie krijgt. Sofie irriteert zich aan dat geblaf en als hij binnen bereik komt mept ze hem (met nagels) en dat heeft hem al eens een kras op zijn neus opgeleverd. Maar hij blijft het doen, ik denk dat hij het gewoon grappig vindt, het is voor hem een spelletje om Sofie uit te dagen en dan snel achteruit te springen om de mep te ontwijken.
Vanochtend een dwergschnauzertje, een vriendje van Pandora. Hij staat met zijn slungellijf half boven Amigo dus ik zag Amigo al een beetje schuin omhoog kijken van "Hallo, wat denk jij te gaan doen?" maar Pontus kijkt hem aan en zet ook nog even een poot op zijn schouder zodat hij een dik verdiende snauw kreeg van Amigo. Pontus schudt zijn kop eens maar loopt naar Amigo en zet gewoon weer een poot op de rug van Amigo, om bij de volgende snauw snel te ontwijken, het is echt een brutale apekop!
Moet er stiekem wel een beetje om lachen, vooral omdat het nog niet zo lang geleden ook altijd raak was hier. Zeer herkenbaar verhaal dus! Flits was/is ook zo'n hond die het maar niet lijkt te begrijpen of gewoon niet wil begrijpen. Ook jouw eerdere verhalen over Pontus toen hij nog pup was en da
BeantwoordenVerwijderent hij als een ninja turtle bovenop een hond dook komt mij heel bekend voor. Inmiddels is Flits iets getemperd, vooral omdat hij nu een paar keer in z'n oortjes is gebeten door een hond die een flinke snauw gaf omdat Flits weer eens aan kwam rennen en dacht dat iedereen dat wel leuk zou vinden. Nu hij ruim 1 jaar oud is gaat het steeds beter, door bepaalde voorvallen is hij wel wat rustiger geworden in het benaderen van andere honden. Maar zodra de honden hem 1 vinger geven dan weet hij van geen ophouden. Als een andere hond wel eventjes wil spelen, maar er al snel genoeg van heeft en dat laat weten in hondentaal, dan snapt Flits daar niks van. Dan heeft ie echt zoiets van, dat kan toch niet waar zijn dat hij niet meer wil spelen! Hij neemt een snauw of een grom dan ook totaal niet serieus en gaat gewoon door met uitdagen. Alleen wanneer een hond echt van begin af aan heel duidelijk is geweest naar hem toe, dan snapt hij het en probeert het niet zo snel weer. Maar zodra hij het gevoel heeft dat hij wel een kans maakt dan gaat ie gewoon door. Dus dat gedrag van Pontus herken ik echt heel erg. Ook gewoon doorgaan nadat ze net op hun plek gezet zijn, alsof ze niet geloven dat ze het menen en gewoon nog een keer hetzelfde proberen. Ik weet niet precies waar dat gedrag vandaan komt, ik dacht eerst dat het komt omdat Flits alleen is. Hij heeft nooit een andere hond om zich heen, heel af en toe komen we wat tegen met wandelen maar verder niet. Dus ik dacht dat hij de hondentaal gewoon niet begreep en andere honden maar wat interessant vond. Maar Pontus leeft wel samen met 2 andere honden, dus dat kan het dan niet zijn denk ik. Het is net alsof ze het allemaal niet zo serieus nemen en er gewoon lol aan beleven in hun eigen wereldje door telkens maar uit te dagen en de andere hond vervolgens te slim af zijn. Dat zie ik ook als overeenkomst, ze zijn zo slim dat ze altijd die andere hond wel weten te ontduiken. Flits blijft ook altijd op gepaste afstand om die andere hond heen springen in de spelhouding, echt van..pak me dan als je kan..terwijl die hond weer een snauw geeft en Flits weer naar achteren springt. Soms is het wel een komisch tafereel, maar vaak dacht ik ook wel eens van jongen..snap het nou eens, je bent veel te nadrukkelijk aanwezig, daar houden veel honden niet van. En doordat er nu een paar keer een hond is geweest die gelijk snauwde en daarbij ook de tanden in het oor van Flits zette, is hij wel echt rustiger en netter geworden in z'n begroeting. Hij kijkt nu vaak van een aftandje wat voor hond het is en of hij een kans maakt om te spelen of dat ie er beter rustig naar toe kan lopen of voorbij lopen. Dus er zit verbetering in gelukkig! Maar daar waren wel wat wondjes voor nodig..hopelijk is dat bij Pontus niet nodig. Of heeft ie dat ook al eens meegemaakt?