Springbalsemien

Pontus en zijn rare capriolen. Pontus heeft geen poten, hij heeft springveren... hele lange springveren ook nog.
Als kleine pup al sprong en klom hij overal op, ik kon hem geen twee seconden mijn rug toedraaien want dan stond hij boven op de salontafel, de bank, een stoel en later halverwege de krabpaal van de katten, halverwege de trap of op de grote tafel. Hij had al heel jong in de gaten dat hij via een stoel op de grote tafel kon springen en via de bank in de krabpaal kon klimmen.
In de handleiding die ik heb meegekregen van zijn fokker staat met koeieletters (zodat ik het niet over het hoofd kon zien): Laat uw hond het eerste levensjaar NIET SPRINGEN. Niet over sloten/hekken, maar ook NIET IN en UIT DE AUTO, en ook niet OP DE BANK en VAN DE BANK.
En dat was makkelijker gezegd dan gedaan met deze kruising Labrador X Kangoeroe. Met Pandora en Ramses was dat nooit een probleem, die hebben we overal op en af getild en moeten leren dat ze over een hekje of een slootje kunnen springen. Pontus niet... die kon dat wel allemaal zelf verzinnen.
We liepen langs een hekje van zo'n 50 cm hoog, hij was toen misschien 4 maanden oud, maar bedacht ineens dat hij over het hekje kon springen om eens aan de overkant te kijken en sprong met het zelfde gemak terug voor ik er iets aan kon doen. Het zelfde met kleine slootjes en greppeltjes, voor een normale hond een natuurlijke hindernis in het landschap maar niet voor Pontus. Pontus kent geen hindernissen, alleen uitdagingen, zonder erover na te denken springt hij er gewoon over alsof het geen moeite kost. Waarschijnlijk kost het hem ook geen enkele inspanning met die lange poten en zijn vedergewicht.
Hij springt zonder moeite, vanuit stand, op de tuintafel of bovenop zijn varikennel... het is echt net een geit! Gelukkig ben ik er dan wel op tijd bij om hem er weer vanaf te tillen, ik sprint er dan zo geruisloos mogelijk naar toe zonder iets te zeggen wat hem er weer af doet springen. Menig hartverzakking heeft hij me al bezorgd met die gekkigheid.
De bank doet hij gelukkig net als Ramses, erop met een hupje en eraf als een slang, daar maak ik me niet zo druk meer om. Hij springt inmiddels zelf de auto in en eruit laat hij zich tillen. Het is ook niet dat hij tillen vervelend vindt, helemaal niet, hij laat zich goed tillen. Als ik hem van de trap af til gaat hij relaxed over mijn schouder hangen en als ik hem daar een kwartier zou laten hangen zou het voor hem ook prima zijn, hij sopt intussen mijn oren even uit.

Vanmorgen was ik met Ramses aan het trainen, hij zat in de auto. De helft van de parkeerplaats was afgezet met een wegafzetting dus ik gooi er aan het eind van onze training een dummy overheen voor Ramses. Ramses sprong erover en kwam terug met dummy. Pontus heeft van dit alles niks gezien maar kennelijk van alles gehoord want het was dicht bij de auto.
Toen ik daarna Pontus uit de auto liet voor zijn oefeningen, sprintte hij om de auto heen, sprong zonder aarzeling (en zonder moeite) over die wegafzetting en toen hij daar niks zag liggen sprong hij weer terug naar mij (dit alles nam ongeveer 5 seconden in beslag). Dit is toch niet normaal?
Misschien moet ik zijn fokker nog wat advies vragen want ik LAAT hem niet springen maar hij verzint het allemaal zelf wel, kleine springbalsemien.