A man with a mission

We zijn even een paar dagen in de Ardennen geweest en daar hebben we natuurlijk weer vreselijk genoten.
Wij lekker wandelen met Pandora en Ramses terwijl Pontus zijn eigen Super Nanny mee had om op hem te passen, want ja, hij mag natuurlijk nog niet zo ver en zo lang lopen.
Hij is wel eventjes het bos ingeweest en hij vond het wat hoor! Al die lekkere geurtjes! Het duurde niet lang of hij had een spoortje te pakken en ging even een spoortje lopen... dat zit hem toch ook gewoon in zijn genen. Je hoeft hem niks te leren, hij kan alles al. Zo spoorde hij ook even een vogeltje op die zich onder een struikje had verstopt: Kiekeboe, ik heb je wel geroken!

Vakantie betekent voor Pandora en Ramses: We mogen erbij op het bed slapen en dat vinden ze wat. Voor die kleine smurf hadden we natuurlijk een bench meegenomen die we steeds versleepten van woonkamer naar slaapkamer en vice versa. Ik ben nog nooit bij een hond zo blij geweest dat er een bench bestaat, als bij deze apekop. Ook tijdens deze paar dagen weg bleek hij weer heel handig, al was het alleen maar om te zorgen dat hij niet bleef spelen met Aussie (ons buurhondje) maar ook voldoende zijn rust kon pakken.
Maar goed, hij lag dus 's nachts in zijn benchje braaf te maffen en de andere twee lagen bij ons aan het voeteneind of languit tussen ons in. Er ontgaat hem helemaal niets dus in de nacht van woensdag op donderdag heeft hij ons iedere twee uur wakker gemaakt. Wij dachten dat hij wellicht moest plassen en na wat aandringen deed hij ook wel iets maar echt dringend was het nu ook weer niet. Na de pitstop van 06.00 uur sprong hij bij binnenkomst ook op het bed en ging snel bij Ramses liggen.... waar hij gewoon tot 10.00 uur heeft liggen knorren, de schurk. Dat was dus waarschijnlijk de hele tijd al de bedoeling.
De volgende nacht hebben we hem ook op het bed laten slapen om te kijken of dit verschil zou maken.... we hebben hem van 23.30 uur tot 08.00 uur geen enkele keer gehoord, hij heeft aan één stuk door liggen snurken. Alleen onderbroken door een enkele donderklap waar hij van schrok maar waarna hij ook weer ging liggen omdat niemand er heftiger op reageerde dan door even één oog open te doen en nog sneller weer dicht.
Dit was dus zijn missie, hij wilde niet in zijn uppie in die bench als iedereen op het bed ligt. Neeeeeeeee, Pontussie weet heel goed wat hij wil!!!