Vuurwerk

Pontus vindt het niet zo boeiend dat vuurwerk, net als Ramses en Pandora.
Pandora had al samen met haar moeder in de tuin van de fokker geleerd dat knallen niet eng zijn en kreeg met oud & nieuw van de buur Rottweiler dezelfde boodschap "Niks om je druk over te maken." Helemaal goed dus.
Ramses leerde van Pandora en kwam tijdens de jachttrainingen op een leuke en speelse manier in aanraking met knallen die daar alleen maar iets heel leuks betekenen "Yeah... er valt iets te apporteren!"
En de kleinste turf kijkt nu ook naar mij en de twee anderen wat de bedoeling is bij het horen van knallen. Die kleine is voor de duvel nog niet bang en reageerde de eerste paar keer verbaasd, bleef even staan kijken wat dat voor geluid was en als ik hem dan weer riep kwam hij vrolijk naar me toe gehuppeld voor een brokje.
Vandaag wat meer vuurwerkgeweld buiten. Hij lag tussen Ramses en mijn been te maffen en ik voelde hem af en toe schrikken van een wat hardere klap. De eerste paar keer tilde hij zijn kop nog op om te kijken maar omdat Ramses en ik niet in beweging kwamen bleef hij ook liggen. Later lagen de heren met vier poten in de lucht bomen om te zagen en reageerde ook de kleine smurf nergens meer op.
Ik maak zo een lekkere Kong klaar die ze met middernacht krijgen om ze iets te doen te geven tijdens het ergste vuurwerkgeweld. Niet dat het echt nodig is maar de ervaring mag van mij zo positief mogelijk zijn. Wij komen de jaarwisseling wel door.

Buiten loopt hij ook nog ontspannen rond te huppelen, ik hou ze wel allemaal aangelijnd voor de zekerheid... je weet nooit wat ze doen als ze toch ergens van schrikken.
Het is wel oppassen met die kleine rattekop want ik heb al veel vuurwerk geruild tegen een brokje omdat hij het in zijn bek had. En hij is razend snel!